Αρνούμεθα να αλλάξουμε νοοτροπία και πρακτικές

Θεμέλιος λίθος για την πρόοδο και την ευημερία κάθε έθνους είναι η νοοτροπία και η συμπεριφορά που καλλιεργείται διαχρονικά μέσα από την παιδεία.

Τέσσερεις από τις πέντε χώρες του κόσμου με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο είναι η Ελβετία, η Σιγκαπούρη, το Λουξεμβούργο και η Σουηδία. Χώρες πολύ "φτωχές" σε έκταση, πρώτες ύλες, πληθυσμό...
 ή ακόμα και ιστορία (πλην Σουηδίας). Χώρες, όμως, με αμύθητο «πλούτο» νοοτροπίας και συμπεριφοράς.

Στα προηγμένα κράτη του κόσμου, η πρόοδος δεν μετράται ούτε από το πόσο σοσιαλιστική, ούτε πόσο συντηρητική είναι η κυβέρνηση, αλλά με πόση σοβαρότητα προάγονται αρχές και αξίες που αποτελούν προϋπόθεση συγκροτημένης κοινωνίας.

Αντίθετα, όλες οι ηγεσίες των τριτοκοσμικών, χαρακτηρίζονται από τραγικά ξεπερασμένες ιδεοληψίες, που διαιωνίζουν την ύπνωση, την απομόνωση και την φτώχεια των λαών, κόντρα στην ανάπτυξη, την καινοτομία, την αξιοπρέπεια και την παιδεία. Με ατελείωτη πλύση εγκεφάλου, οι δήθεν εθνικά υπερήφανοι ρακένδυτοι πολίτες τους, υπνωτισμένοι, αποπροσανατολισμένοι και αποχαυνωμένοι, υπομένουν στωϊκά την κακή τους μοίρα.

Αυτή η ίδια ιντελιγκέντσια που κατέστρεψε χώρες με εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό (π.χ. Κούβα), ανθίσταται σήμερα στον απαραίτητο εκσυγχρονισμό της χώρας μας και την πορεία μας προς ένα καλύτερο μέλλον. Και δυστυχώς παρασύρει μάζες αφελών αλλά καλοπροαίρετων πολιτών, που τελικά παίζουν το άθλιο παιχνίδι τους. Από το οποίο επωφελούνται και πάμπολλοι κρατικοδίαιτοι δήθεν επιχειρηματίες, συμβάλλοντας στην απαξία της επιχειρηματικότητας.

Αρκεί κανείς μόνο να επισκεφθεί ένα από τα τέσσερα προαναφερθέντα κράτη, για να καταλάβει κοινές βασικές αρχές κάνουν όλη τη διαφορά :

• Υπευθυνότητα : Με αυξημένο το αίσθημα της υπευθυνότητας, τα πάντα κινούνται στον αστερισμό της ατομικής και κοινωνικής ευθύνης. Όχι στον αστερισμό της ανευθυνότητας, της αρλουμπολογίας και της ασυδοσίας της Ελλάδας.

• Σεβασμός σε νόμους και διαδικασίες. Ποια κοινωνία μπορεί να πάει μπροστά όταν με περισσή ευκολία και γελοία επιχειρήματα προοδευτικών, αναρχικών και λοιπών ασύδοτων, καταπατώνται συνεχώς οι νόμοι ; Οι καταλήψεις της Ακρόπολης, η επαναφορά -με το έτσι θέλω- των σταχτοδοχείων και τόσα άλλα, διαπαιδαγωγούν όλους μας και κυρίως τα βλαστάρια μας, στην περιφρόνηση των νόμων. Ας τολμήσει ο κάτοικος Ελβετίας, Λουξεμβούργου ή Σιγκαπούρης να συμπεριφερθεί όπως εμείς οι «Ελληνάρες»!

• Σεβασμός στα δικαιώματα των άλλων πολιτών. «Τώρα μάλιστα, τα πιάσαμε τα λεφτά μας»! Τα δικαιώματα των άλλων είναι για τους Έλληνες ανέκδοτο. Λες και οι συμπολίτες μας είναι στρατοί κατοχής, αποικιοκράτες, στυγνοί δικτάτορες ή αιμοσταγείς εχθροί μας. Εκεί μας κατάντησε η αριστερή διανόηση : «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Έτσι, φτάσαμε να δημιουργήσουμε μια συντεχνιακή κοινωνία, με σκανδαλώδη προνόμια, που πληρώνει το (υπόλοιπο) κοινωνικό σύνολο : από μισθούς πενταπλάσιους των άλλων, διπλάσιες άδειες, ατέλειωτα επιδόματα, εξοργιστικές φορολογικές απαλλαγές (π.χ. 10% οι καλλιτέχνες και επαγγελματίες αθλητές, 600 ευρώ το χρόνο κατ’ αποκοπή οι φορτηγατζήδες) και τόσα άλλα, που τελειωμό δεν έχουν.

Ποτέ κανένας «προοδευτικός» ή προστάτης των αδυνάτων δεν ξεσηκώθηκε κατά αυτής της αντικοινωνικής τακτικής. «Διεκδικείστε, καταστρέψτε, αρπάξτε ό,τι μπορείτε και αγνοείστε όλους τους άλλους. Θα βρουν και κείνοι τον τρόπο να κάνουν το ίδιο !» Οι μεγαλύτερες κοινωνικές και οικονομικές αδικίες γίνονται στο βωμό των … δικαιωμάτων των φτωχών.

• Αγάπη για την εργασία. Αυτό κι αν είναι το προπατορικό αμάρτημα στην Ελλάδα ! Εδώ αντιδρούμε στην «εντατικοποίηση της εργασίας», και πλουσιότατη παραγωγή… «τεμπελχανάδων». Νοοτροπία καραγκιόζη σε όλο της το μεγαλείο !

• Επενδύσεις και αποταμίευση. Στην Ελλάδα, οι επενδύσεις είναι συνήθως τριτεύουσας σημασίας. Αντίθετα, η αποταμίευση είναι άγνωστη λέξη και το lifestyle με δανεικά, ο κανόνας πολιτών και Πολιτείας.

• Συνέπεια και υψηλοί στόχοι. Η συνέπεια είναι ιδιότητα προς εξαφάνιση. Όλα χύμα, όλα στο περίπου. Άλλα λέμε, άλλα εννοούμε, άλλα κάνουμε. Και όταν μας καλούν για διευκρινίσεις ή «απολογία», ξαναρχίζουμε με… «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε» !

Ποια είναι λοιπόν η παιδεία μας, ποιος ο κοινωνικός μας πολιτισμός ; Ούτε ήθος υπάρχει ούτε ακεραιότητα στις καθημερινές πρακτικές μας. Δείτε π.χ. την Ελβετία. Χαρακτηρίζεται από ισχυρότατη κουλτούρα ασφάλειας, εργατικότητας, τάξης και υψηλής παραγωγικότητας.

Για τα χάλια μας δεν φταίνε Εβραίοι, κερδοσκόποι, Ευρωπαίοι, διάφορες «λέσχες» ή το μνημόνιο. Φταίμε αποκλειστικά εμείς. Που αρνούμεθα να αλλάξουμε νοοτροπία και πρακτικές. Οι προηγμένοι Ευρωπαίοι εταίροι μας, προσπάθησαν μάταια επί δεκαετίες να μας συνετίσουν δια της πειθούς. Τώρα προσπαθούν, με τη βοήθεια και του ΔΝΤ, να μας τα επιβάλλουν, μπας και σωθούμε.

Εμείς, όμως, θέλουμε να απoτάξουμε τον «από μηχανής Θεό», νομίζοντας ότι είναι ο… σατανάς! Δεν έχουμε παρά να (μας) ευχηθούμε… και εις άλλα με υγεία !

Στέλιος Σταυρίδης / Εφημ. "Εστία" στις 30 Οκτωβρίου 2010

πηγή: freewill