Η δύναμη της βλακείας

Θα έλεγα πως «όλος ο κόσμος είναι ένα φρενοκομείο, όμως εδώ είναι τα κεντρικά», αλλά δεν ισχύει. Η καλπάζουσα παράνοια δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Απλά εδώ φωνάζουν πιο πολύ οι διάφοροι ψεκασμένοι, οι υστερικοί ψευτοπροοδευτικοί και οι συνωμοσιολόγοι κι από την άλλη το τουπέ της πολιτικά ορθής «προόδου» είναι πιο γελοίο απ’ ό,τι στην Εσπερία. Είδατε την ορκωμοσία της Ρένας του Ακη, της αυθάδους νέας περιφερειάρχου; Δικαίωμά τους ο πολιτικός όρκος, που όμως έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο, το οποίο, αν δεν κάνω λάθος, το ορίζει με σαφήνεια ο νόμος. Η Δούρου, ο συμπαθής Παφίλης και άλλοι κάνανε μια δικιά τους εκδοχή όρκου, κοτσάροντας έκαστος κατά το δοκούν κάτι αριστερά πιασάρικα,...
ώστε αργότερα στο όνομα του «λαού» και των «συμφερόντων» του να αρχίσουν οι εκτός θεσμικών πλαισίων καντρίλιες.

Θα μου πείτε, ο όρκος δεν σταματά τα λαμόγια επιόρκους. Σαφώς. Ομως τον προβλέπει ο νόμος, κι ο τύπος του, πολιτικός ή θρησκευτικός, δεν είναι λάστιχο. Ή ισχύουν οι νόμοι ή όχι. 

Με τη λογική τους, την οποία ορθά επισήμανε ο μισητός στην Αριστερά Τζήμερος, αύριο θα μπορεί καθένας να ορκίζεται σε ό,τι του καπνίσει. Εγώ στη φανέλα του Δεληκάρη, η άλλη στις πανάκριβες γόβες της, ο άλλος στο βρακί της γκόμενας που καψουρεύτηκε ή απλά «στη ζωή του Μπιθικώτση», για να θυμηθώ την αθάνατη ατάκα-όρκο από ελληνική ταινία, όταν ο σερ ζούσε και βασίλευε στο πάλκο.

Ζητήματα σημαντικά αλλά απλά, που απαιτούν μια εξίσου απλή και λογική αντιμετώπιση, προκαλούν αντιδράσεις που θυμίζουν μια βόλτα στη Φωλιά του Κούκου. Κι επειδή δυστυχώς κλείνουν το Δαφνί και το Δρομοκαΐτειο, θα είναι ζόρικα τα πράγματα. Παράδειγμα, η έρμη η Αμφίπολη. Ελάχιστες, λιτές και πολύ μετρημένες οι ανακοινώσεις των αρμόδιων επιστημόνων. Λιτή κι εξίσου μετρημένη η δήλωση του πρωθυπουργού, που πήγε, ως όφειλε, στην ανασκαφή, και των όποιων κυβερνητικών αρμοδίων, σε αναμονή των ευρημάτων και της ταυτοποίησης των «ενοίκων» του τάφου.

Ε, το μόνο που δεν γράφτηκε είναι πως περιμένουν γερμανικές νταλίκες να σηκώσουν τα ευρήματα κι ότι ήδη ο Τασούλας πήρε μπροστάντζα ένα κιλό βουρστ, ξινολάχανο κι ένα καφάσι μπίρες από τους δανειστές - αρχαιοκαπήλους. Ολοι οι βλαμμένοι του διαδικτύου, και όχι μόνο, πιάσανε μεροκάματο. Ενα ζήτημα, στο οποίο όλοι θα έπρεπε να πούμε μπράβο στους επιστήμονες της ανασκαφής και να περιμένουμε την ολοκλήρωση του έργου τους, έγινε αντικείμενο τερατολογιών, φτηνιάρικης προπαγάνδας και διασποράς απύθμενης ανοησίας. Η απλή αλήθεια είναι ότι από αυτή τη σπουδαία ανακάλυψη θα ωφεληθεί η κοινή πατρίδα δεξιών, συριζαίων, «ορθόδοξων» κομμουνιστών, ακροδεξιών, αντιεξουσιαστών κι απολίτικων αδιάφορων.

Ο εκνευρισμός του πιο ηλίθιου κομματιού της «προόδου» και το γελοίο μένος της οφείλονται στην απέχθειά της απέναντι σε οτιδήποτε εθνικό και στην ανιστόρητη και μηδενιστική πεποίθηση μιας κολωνακιώτικης κι εξαρχειώτικης μειονότητας για την ιστορική ασυνέχεια του Ελληνισμού. Την ιστορική πραγματικότητα αιώνων τη θεωρούν «μυθική αφήγηση» και ό,τι διαψεύδει τις μισελληνικές ιδεοληψίες τους τούς οδηγεί σε παράκρουση «αντιεθνικισμού». Ο Παπαρρηγόπουλος βλέπει από ψηλά και γελάει με τις ψευδοεπιστημονικές πορδές στον άνεμο, που ρίχνουν οι στρατευμένοι ματαιοπονούντες αμφισβητίες του έργου του. 

Αυτοί πάνε αντάμα με τους βαθιά ανησυχούντες πατριώτες, τους ίδιους που πιστεύουν ακόμη πως οι αλάδωτοι Οβριοί βγαίνουν παγανιά να σκοτώσουν παιδάκια μέσα σε βαρέλια με πρόκες, για να τους πάρουν το αίμα και να ζυμώσουν άζυμα, πεϊνιρλί ή ό,τι άλλο.

Είναι το ίδιο είδος των ανθρώπων που για να ερμηνεύσουν οτιδήποτε αναφέρονται με νόημα στο βιβλίο-απάτη, δημιούργημα της τσαρικής Οχράνα, τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», συχνά χωρίς να έχουν διαβάσει αυτή την πρωτόλεια προπαγάνδα και θεωρούν ότι, π.χ., το πιο απίθανο γεγονός στη Μ. Ανατολή, στην Αφρική ή στου διαόλου τη μάνα είναι μια σιωνιστική συνωμοσία, με στόχο να πληγεί προσωπικά ο Μήτσος στον Μπίθουλα και ο πολιτισμός του έθνους, τον οποίο φυλάει άγρυπνα ο Μήτσος πίνοντας μπίρες. Το σύμπαν ελέγχεται από σκοτεινές δυνάμεις, που όλες κατατείνουν στην εξόντωση του γένους και του Μήτσου, βεβαίως βεβαίως, ο οποίος είναι ο διαδικτυακός θεματοφύλακας των αξιών του έθνους, και αυτός, που δεν τον ξεγελάει κανείς, ξέρει πως ίσως στην Αμφίπολη είναι θαμμένη η Γοργόνα του Μ. Αλεξάνδρου, το ψαροκόκαλο της οποίας πούλησε ήδη ο μπαμπέσης Μεσσήνιος σε κάτι μερακλήδες Βερολινέζους φετιχιστές. 

Και δεν είναι το μόνο ζήτημα, όπου ο κάθε σαλταρισμένος κάνει το κομμάτι του με το πληκτρολόγιο, από τηλοψίας ή στη Βουλή. Κάποιος άλλος χαβαλετζής αμόλησε στο διαδίκτυο πως αύριο, μεθαύριο, σε δυο τσιγάρα χρόνο θα αφαιρεθεί ο… σταυρός από τη σημαία. Κι όμως, αυτό το παπατζηλίκι, που όποιος δεν έχει πέσει από το άλογο πάνω σε πέτρα με το κεφάλι καταλαβαίνει πως είναι μια τερατολογία, προκάλεσε βροχή αναπαραγωγών στο διαδίκτυο και, φυσικά, οργή για τους «προσκυνημένους» κ.λπ.

Το κραταιό στην ταυτότητα και την ιστορική του συνέχεια έθνος μας έχει εχθρούς ή, για την ακρίβεια, εχθρικά συμφέροντα. Αυτά των Τούρκων ισλαμοφασιστών, της εγχώριας διαπλοκής, τα μικροκομματικά νιτερέσα των ανακυκλωμένων ψευτοπροοδευτικών και κάτι ανθρωποφάγων κρατικοδίαιτων νεοφιλελεύθερων, κάτι μπατιρημένους θρασείς σοβινιστές Βαλκάνιους γείτονες, παλιούς συμμάχους του Αδόλφου, γύρω γύρω, κερδοσκόπους κ.ά. Οπως όμως φαίνεται, έχει εχθρό και τη συμπαντική δύναμη της βλακείας… 

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης