Θέλουν εντολή για κυβέρνηση αγανακτισμένων

Η κυβέρνηση αποφεύγει τις πρόωρες εκλογές αλλά δεν πείθει ότι θα αξιοποιήσει το χρόνο της θητείας της για να οχυρώσει την οικονομία από ισχυρότερη κρίση που (κατά την γνώμη μου) θα είναι σεισμική. Ο ΣΥΡΙΖΑ για να είναι πρώτο κόμμα «τα δίνει όλα» ναρκοθετώντας και ό,τι αποκαλούμε σήμερα οικονομία. Το λόγο έχουν (μοιραία) οι αγανακτισμένοι.

Αλλά στους αγανακτισμένους θα αποδοθούν τελικά (από όλους τους πολιτικούς) οι ευθύνες των πιθανών καταστροφικών συνεπειών των...
πολιτικών επιλογών στην οικονομία των επομένων κυβερνήσεων όπως και στους «επαναστατημένους» της μεταπολίτευσης που ζητούσαν «Αλλαγή» φορτώθηκαν και το χρέος και η σημερινή κρίση.

Όσο η πολιτική συνεχίζει να ελέγχει την οικονομία και η οικονομία παραμένει στο σοβιετικό κλειστό κρατικό μοντέλο το ορατό πρόβλημά της Ελλάδας δεν είναι μόνο το χρέος.

Είναι η σεισμική κρίση που θα προκληθεί από την (αναμενόμενη) βίαιη προσαρμογή της οικονομίας και της κοινωνίας σε συμβατικές υποχρεώσεις που αναλάβαμε προκειμένου να ρέουν οι δόσεις της δανειακής βοήθειας και να διευθετηθεί (όσο διευθετήθηκε και όσο θα διευθετηθεί) το ακόμη υπέρογκο χρέος.

Η κρίση όμως αυτή θα είναι τόσων ρίχτερ όσων θα συσσωρεύσουν οι από εδώ και πέρα πολιτικές παρεμβάσεις στη λειτουργία της οικονομίας.

Τα πράγματα είναι απλά αν θέλουμε να τα δούμε κατάματα και να τα πούμε με το όνομά τους.

Ας ξεκινήσουμε από την αναγκαιότητα της ανάπτυξης.

Οι μόνες επενδύσεις που μπορούν να γίνουν στη χώρα είναι στον ευρύτερο τομέα της ενέργειας, των υποδομών (λιμάνια, αεροδρόμια, μαρίνες, νέοι οδικοί άξονες) στην ύδρευση, στις μεταφορές και στην αξιοποίηση του υπεδάφους.

Ειδικά δε στην ενέργεια και τις υποδομές οι επενδύσεις θα είναι άμεσες γιατί το ενδιαφέρον είναι και υπαρκτό και μεγάλο.

Μπορεί βέβαια ο επενδυτικός αυτός χώρος να μην λύσει το πρόβλημα της ανεργίας (γιατί η τεχνολογία έχει μειώσει την απασχόληση) αλλά θα συμβάλει αποφασιστικά στη δημιουργία γενικότερου θετικού επενδυτικού κλίματος.

Όσο όμως ο παρεμβατικός πολιτικός ανταγωνισμός της Ν.Δ.–ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει με επίκεντρο την προστασία των κρατικών μονοπωλίων και τη διατήρηση της κρατικοδίαιτης κλειστής οικονομίας, το επενδυτικό ενδιαφέρον θα περιορίζεται μόνο στη γνωστή μέθοδο της «αρπαχτής» με διαγωνισμούς και προμήθειες υλικών και ηλεκτρικού ρεύματος.

Ίδια εικόνα και με τα κλειστά επαγγέλματα, τα συντεχνιακά προνόμια, τον παρεμβατισμό του κράτους στη λειτουργία των καταστημάτων και τη σκόπιμα περίπλοκη αδειοδότηση κάθε μορφής επιχείρησης ή επαγγέλματος.

Ο σοσιαλιστικός ανταγωνισμός Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ θα αποτρέπει συνεχώς οποιαδήποτε σκέψη για εξυγίανση στον χώρο.

Τα δε πελατειακά καταφύγια του κράτους, των ΔΕΚΟ, των Δήμων, των Δημοτικών Επιχειρήσεων, των Περιφερειών και των επιδοτούμενων κρατικών προγραμμάτων με ΕΣΠΑ και λεφτά από φέσια του Δημοσίου σε επιχειρήσεις θα διατηρούν το απαράδεκτο φαινόμενο οι 1.500.000 άνεργοι (που οδηγούνται στο 1.750.000) να προέρχονται μόνο από τον ιδιωτικό τομέα.

Όλα αυτά όμως είναι αδύνατον να σταθούν στα επόμενα χρόνια για δύο πολύ σημαντικούς λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι από το 2010 και μετά έχουμε αναλάβει συμβατικές υποχρεώσεις για το άνοιγμα της οικονομίας ξεκινώντας με τα επαγγέλματα και φθάνοντας στα κρατικά μονοπώλια με μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποίηση.

Αν σκεφθεί κανείς ότι οι υποχρεώσεις αυτές αριθμητικά ξεπερνούν τις 300 (στις οποίες -μεταξύ πολλών άλλων- συμπεριλαμβάνονται ασφαλιστικό, εργασιακά, εσωτερικό χρέος, αποκρατικοποίηση διάλυση Οργανισμών, μείωση του κράτους) γίνεται αντιληπτό το τι μας περιμένει όταν «διαταχθούμε» να τα εφαρμόσουμε «εδώ και τώρα».

Ο δεύτερος λόγος είναι η προσαρμογή μας στο Κοινοτικό Δίκαιο και σε Οδηγίες για περισσότερες από 70 περιπτώσεις πολλές από τις οποίες εκκρεμούν σε τμήματα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Αυτές είναι «μερικές σκηνές» του «θρίλερ» που θα παιχθεί στην Ελλάδα ανεξάρτητα του τι θα γίνει με το χρέος.

Κανείς από την Ευρώπη, το ΔΝΤ, και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα μας χαριστεί αν η οικονομία μας δεν προσαρμοστεί στις ανταγωνιστικές απαιτήσεις της Ε.Ε.

Γι΄αυτό η στήλη έχει υποστηρίξει και στο παρελθόν ότι το κράτος θα πουληθεί (αναγκαστικά) από αριστερές κυβερνήσεις.

Η επερχόμενη λοιπόν σύγκρουση με την λαίλαπα βίαιης προσαρμογής της οικονομίας ή θα αντιμετωπισθεί με συμμαχικό πολιτικό μέτωπο ικανών και αποτελεσματικών προσώπων ή θα μας θυμίσει την Αλβανία του Χότζα και την Ρουμανία του Τσαουσέσκου.

Εύχομαι να υπερβάλλω και οι κυβερνήσεις από το 2015 μέχρι και το 2025 να βάλουν τέλος στον παλαιοκομματισμό και τις χυδαιότητες της μεταπολίτευσης ανατρέποντας τα επερχόμενα.

Αλλά ποια είναι τα χειροπιαστά που μας δίνει αυτή τη στιγμή η πολιτική σκηνή;

Την κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ να επιδιώκει μόνο χρόνο αποφεύγοντας να συγκρουστεί με πολιτικές και συμφέροντα αποκαθιστώντας εξόφθαλμες κοινωνικές αδικίες. Και τον ΣΥΡΙΖΑ να απαντά σε ένα λαό, που τον ανέβασε στη θέση του πρώτου κόμματος, με λαϊκίστικα προγράμματα πολιτικής ανωριμότητας υπολογίζοντας, προφανώς, στους αγανακτισμένους της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και σε συμμαχίες με πολιτικά ρετάλια.

capital / via