Δεν είναι καθόλου τυχαία η αφαίρεση της διδασκαλίας και εκμάθηση της λογικής, ως βασικός μηχανισμός, δια την ορθή κρίση, εξέταση και λογισμό των πραγμάτων.
Η λογική ως τρόπος και δόμηση της ορθής σκέψης, καταργεί και ακυρώνει, τον πρωτογονικό ατομικισμό του "ΕΓΩ", ο οποίος δημιουργείται, διαπλάθεται και παγιώνεται από ένστικτα και συναισθήματα, στερώντας από τον άνθρωπο την ουσιαστική ατομική του ελευθερία, ώστε να δύναται να μετέχει αληθινά και πραγματικά...
μέσα σε ένα κοινωνικό γίγνεσθαι που προσπαθεί να απαγκιστρωθεί από την ζωώδη υπόσταση του.
Μια κοινωνία που αποτελείται από ορθώς σκεπτόμενα άτομα, δεν θα ήταν εύκολη βορά στον κάθε λαοπλάνο πολιτικάντη, που προκειμένου να εξυπηρετήσει τις προσταγές της πλουτοκρατικής εξουσίας, χρησιμοποιεί αερολογίες και εγείρει συναισθήματα και ένστικτα για να παρασύρει και να ξεγελάσει την κοινωνία.
Ούτε και ο κάθε δήθεν σπουδαίος, αλλά στην ουσία ψεύτης και υποκριτής θα είχε ακροατήριο και οπαδούς, διότι από πρώτη απόπειρα δημοσιοποίησης της εγωπάθειας του, θα αντιμετωπίσει μυαλά που θα τον κρίνουν, θα τον εξετάσουν και θα τον αξιολογήσουν με τέτοιο τρόπο, ώστε το ψεύτικο περιτύλιγμα της σαθρής διανόησης του δεν θα μπορεί πλέον να καλύψει, την δυσοσμία της άπατης του.
Δεν θα μπορούσε η προπαγάνδα και το μάρκετινγκ με τόσο αισχρό τρόπο να εμπαίζουν και να αποπροσανατολίζουν την ανθρωπότητα.
Δεν μπορεί σε μια συζήτηση να μην είναι πρωταρχικός σκοπός η σημασιολογία, ένα από τα παιδιά της λογικής.
Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιο θέμα, αν δεν καταλήξουμε στο τι εννοεί ο καθένας για αυτό που θα συζητηθεί.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα όπου το κοινό αίσθημα, συναίσθημα και δήθεν λογική του κόσμου χειραγωγείται και κατευθύνεται όπως επιθυμεί η εξουσία.
Η τακτική του < ασχολήσου με το δένδρο όσο εμείς θα σου κλέβουμε το δάσος>, είναι από της πιο κοινές και πετυχημένες και απευθύνεται ανάλογα κάθε φορά, σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, γιατί να μην ξεχνάμε ότι όλες οι βαλβίδες εκτόνωσης είναι και αυτές δοσμένες και κατασκευασμένες από το καθεστώς.
Ας θυμηθούμε για παράδειγμα εκείνο το γνωστό σύνθημα της δεκαετίας του 1980, των αυθαιρέτως αυτοαποκαλούμενων αναρχικών, "οι μπάτσοι πουλούν την ηρωίνη".
Είναι για γέλια, και κρίμα να πιστεύει κάποιος ότι, αν κάτι τέτοιο συνέβαινε, συνέβαινε χωρίς πολιτική βούληση και σχέδιο.
Δεν θα μπορούσαν ας πούμε ποτέ να πουλήσουν ρεύμα πετρέλαιο ή οποιοδήποτε άλλο κρατικό μονοπώλιο.
Όσο λοιπόν εσύ ασχολείσαι με τον δήθεν έμπορο και όχι με τον ηθικό αυτουργό, αυτοί ραδιουργούν ανενόχλητοι εις βάρος σου.
Όλα αυτά τα χρόνια η αριστερά διαφημιζόταν ως ο βασικός αντίπαλος της πλουτοκρατίας και καλούσε τους λαούς σε έναν αγώνα με διαδηλώσεις και απαιτήσεις επικαλούμενη εργατικά δικαιώματα και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Τα αποτελέσματα είναι πλέον ορατά μετά από 100 χρόνια αγώνα.
Οι εργάτες είναι σε άθλια κατάσταση όπως ήταν και πριν, αλλά με δυο σημαντικές διαφορές:
Πρώτον δεν είναι απλά μόνο φτωχοί αλλά υπόδουλοι σε δανειακές συμβάσεις με ενεχυριασμένη, οι περισσότεροι, την όποια περιουσία τους και δεύτερον, δεν έχουν το άλλοθι του αθώου και του αδικημένου έναντι στην πλουτοκρατία, όπως το είχαν πριν, διότι κατά την υπεράσπιση της, τώρα η πλουτοκρατία κατηγορεί τους ίδιους τους λαούς, ως υπαίτιους της υπερχρέωσης και καταστροφής τους.
Ανήμποροι και ανίκανοι να επεξεργαστούν ορθά τα δεδομένα οι λαοί έπεσαν στην παγίδα που έστησε η αριστερά και ο καπιταλισμός, διότι το μόνο "δικαίωμα", που τελικά είχαν κερδίσει ήταν το δικαίωμα στην κατανάλωση.
Ένας διακαής πόθος και όνειρο των κεφαλαιοκρατών να δημιουργηθούν με έναν ασφαλή και ομαλό για αυτούς τρόπο, τέτοιοι πληθυσμοί που να καταναλώνουν ασύστολα τα προϊόντα τους, ενεχυριάζοντας ακόμα και την ζωή των παιδιών τους. Αν η αριστερά ήθελε να πλήξη πραγματικά τους πλουτοκράτες, θα δημιουργούσε ένα πνευματικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο, για μια στάση ζωής με πνευματικά ιδεώδη και προσδοκίες, η οποία θα ήταν κατά επιλογή, απέριττη και λιτή ως προς τα υλικά αγαθά και όχι δια του εξαναγκασμού και της στέρησης, όπως στα κουμμουνιστικά καθεστώτα, ώστε να δημιουργήσουν πληθυσμούς λιμασμένους και με στερητικά σύνδρομα στα υλικά αγαθά.
Όλη η δύναμη της εξουσίας πηγάζει από τον λαό και υπάρχει και καταδυναστεύει τον λαό, γιατί την τρέφει, ο τρόπος και η στάση ζωής που διαμορφώνει ο ίδιος ο λαός, από την καχεκτική και διαστρεβλωμένη λογική του.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου