Άμα έχεις τέτοιους πολιτικούς...

Η Ελλάδα έχει καταστραφεί τα τελευταία χρόνια από μόνη της. Από μια ιδιότυπη νεοελληνική μαγκιά, από το «έτσι γουστάρω», «ξέρεις πιο είμαι εγώ ρε» και «δε με κάνεις για μία πρωθυπουργό και θα δεις».

Αυτές οι φράσεις μιας ψεύτικης μαγκιάς που έχει διαπεράσει το σύνολο του κόσμου, που δεν είναι χαρακτηριστικό των εχόντων την εξουσία αλλά πηγάζει μέσα από το λαό.

Τόσα χρόνια ακούγαμε για παράδειγμα από τους επαγγελματίες επαναστάτες του ΠΑΜΕ...
ή του ΣΥΡΙΖΑ ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Ασχέτως αν ο εργάτης αυτός μπορεί να είναι τεμπελχανάς, κλέφτης, παιδεραστής ή απλά… συνδικαλιστής που δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του είχε πάντα… δίκιο. Έτσι λοιπόν όταν μπλόκαραν τον τουρισμό, έκλειναν τους δρόμους ή τον Παρθενώνα και διέλυαν το κέντρο το έκαναν με βασικό σκεπτικό ότι έχουν το νόμο (του εργάτη) με το μέρος τους.

Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει πολίτες να λένε ότι δεν πρόκειται να υπακούσουν στους νόμους ή να τονίζουν με όλη αυτή τη νεοελληνική κουτοπονηριά «έλα μωρέ, αφού παρέβη το νόμο και ο διπλανός γιατί να μην το κάνω κι εγώ;».

Και κάπως έτσι στήθηκε ένα κράτος όπου ο πολίτης (όχι όλοι βέβαια) κάνει ότι γουστάρει, έχει κολλητό τον πολιτικό ή το κομματικό στέλεχος, τη γλιτώνει πάντα και μαζί του τη γλιτώνει και ο πολιτικός που βοήθησε να παραβιαστούν οι νόμοι.

Θα πει κανείς; Και τι να κάνει ο πολίτης; Βλέπει τα λαμόγια τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες να τη γλιτώνουν πάντα, αν και παραβαίνουν τους νόμους, θα κάνει κι αυτός τα ίδια. Έτσι λοιπόν φτιάξαμε μια χώρα που μοιάζει με ξέφραγο αμπέλι και μόλις έρχεται κάποιος να βάλει λίγο τάξη, να θέσει κάποια όρια γίνεται επανάσταση. Η πλάκα είναι ότι πρώτοι στην αντίσταση για να μην αλλάξει αυτό το άθλιο κράτος που ευνοεί ή πριμοδοτεί την παρανομία είναι οι αριστεροί. Αυτοί που θέλουν να κυβερνήσουν τη χώρα με… άλλο ήθος όπως διατείνονται και με διαφορετικό μοντέλο. Οι ίδιοι είναι που στο όνομα μιας ψευτομάγκικης επαναστατικής γυμναστικής κάνουν ότι είναι δυνατόν για να γράψουν το Σύνταγμα και τους νόμους στα παλιά τους τα παπούτσια.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα και δείγμα για το πώς θα κυβερνήσει κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η Δούρου. Μ’ εκείνο το προκλητικό και αυθάδικο τρόπο, με το μπεγλέρι στο χέρι και την αριστεροσύνη στο στόμα, προτρέπει τους δημάρχους να μη στείλουν κανένα έγγραφο γιατί λέει αυτό μπορεί να παραβαίνει τους νόμους των… πολιτών. Αντί να βρίσκεται μπροστά στην προσπάθεια για αξιολόγηση των υπαλλήλων και για έλεγχο των πιστοποιητικών τους, αν δηλαδή προσλήφθηκαν με πλαστά πτυχία ή όχι, τι κάνει; Αποφασίζει να παραβεί τους νόμους για να τα έχει καλά με όλους. Και φτάνει στα άκρα μια κόντρα που έχει ένα και μόνο διακύβευμα. Αν μπορούν κάποιοι να παραβαίνουν τους νόμους.

Κι αν αυτή είναι η λογική της Αριστεράς στη διακυβέρνηση τότε καταλαβαίνουμε που πάει το πράγμα σε λίγο καιρό.

Υπάρχει και άλλο παράδειγμα. Ο Πάνος Καμμένος ο οποίος με στόμφο και φουσκωμένος σαν το παγόνι έκανε δηλώσεις λέγοντας ότι αυτός δεν πληρώνει τον ΕΝΦΙΑ γιατί είναι λέει παράνομος. Εντάξει, να καταλάβουμε ότι είναι άδικος και κακός φόρος που πρέπει να αλλάξει αλλά από πού κι ως που ένας αρχηγός κόμματος, στο όνομα του λαϊκισμού, προτρέπει τους πολίτες να τον πάρουν ως παράδειγμα προς μίμηση; Άραγε ο Καμμένος έχει απαντήσει ποτέ αν πλήρωσε τους φόρους για τον Ηλιάτορα ή τι έγινε εκείνη η υπόθεση με το εξοχικό που έγινε ξενοδοχείο στην Ικαρία;

Διότι αν έχει τα κότσια να αντιστέκεσαι στους κακούς νόμους θα πρέπει και να έχεις καθαρό το κούτελο. Το ίδιο ισχύει και για τη Δούρου. Ας μας πει πως προσελήφθη κάποτε στο υπουργείο Άμυνας. Με την αξία της; Και τι ήταν όταν αυτή παρακαλούσε να την προσλάβουν στο δημόσιο; Τότε δεν ήταν αριστερή που ζητούσε ρουσφέτι;

Άμα έχεις τέτοιους πολιτικούς τι περιμένεις να κάνει ο κόσμος; Και πώς περιμένεις να γίνει καλύτερη η Ελλάδα όταν το κύριο μέλημα ορισμένων είναι πώς να ξεφύγουν από τους νόμους ακόμη κι αν την πληρώνουν όλοι οι άλλοι;

antinews