1. Οι μεγάλες απάτες του 20ου αιώνα
Δύο ήσαν οι μεγάλες απάτες του 20ου αιώνα: η απάτη του γραφειοκρατικού κομμουνισμού για την κοινωνική δικαιοσύνη και η απάτη του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, για την «ελευθερία του ατόμου».
Και ο κομμουνισμός ευτυχώς μας τελείωσε.
Η απάτη όμως της διεθνούς γραβατοπειρατείας ζει και βασιλεύει!
Το καθεστώς που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει την «ατομική ελευθερία» και τα «δικαιώματα του ανθρώπου», κοντεύει πλέον να μεταμορφώσει ολόκληρο τον πλανήτη, σε μια απέραντη ινδοκίνα.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, δέκα μονάχα οικογένειες [από τις...
οποίες οι επτά είναι Εβραϊκές] ελέγχουν περισσότερο από το μισό του παγκόσμιου πλούτου!
οποίες οι επτά είναι Εβραϊκές] ελέγχουν περισσότερο από το μισό του παγκόσμιου πλούτου!
Για πρώτη φορά στην ιστορία της αρπαγής, τόσα εκατομμύρια άνθρωποι εξαναγκάζονται να ζουν μέσα στις λάσπες των παραγκουπόλεων, τόσες εκατοντάδες χιλιάδων γυναίκες και παιδιά να εκπορνεύονται και τόσες δεκάδες χιλιάδων απελπισμένοι να τινάζουν τα μυαλά τους στο αέρα, επειδή πια δεν νιώθουν ότι αξίζει να ζουν στον κόσμο που τους έφτιαξαν, οι ευαγγελιστές της «ελεύθερης οικονομίας» και οι μεταπράτες των κοινοβουλευτικών «δημοκρατιών»
Για πρώτη φορά στην ιστορία του αίματος, τόσες πολλές λέξεις όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η δημοκρατία, η λογική ή η ανθρωπιά αποξενώθηκαν από τα νοήματα τους, φτάνοντας πια να σημαίνουν τα ακριβώς αντίθετα.
Αυτό όμως δεν ονομάζεται «ελευθερία του ατόμου», ούτε «ελευθερία της αγοράς», ούτε καν «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο»
Αυτό ονομάζεται απλά: λεηλασία της ανθρωπότητας από μια συμμορία βρυκολάκων…
2. Η ψυχοπαθολογία του «10.000.000 δολλάρια +1!»
Στην απίστευτη [για τα διπλωματικά χρονικά] απάντηση του προέδρου Πούτιν στον πρώην σύντροφο Γλέζο, ξεμπροστιάζεται όλο το σύστημα της παγκόσμιας πανούκλας, που έχει μολύνει τους οικονομικοκοινωνικούς ιστούς της ανθρωπότητας.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο πρόεδρος Πούτιν πετάει στα μούτρα του συντρόφου Γλέζου, ότι η ελληνική καθεστωτική ελίτ[της οποίας ο σύντροφος είναι εκλεκτό μέλος] είναι η πιο σιχαμερή φιλιππινέζα του διεθνούς σιωνισμού κι ότι το μόνο που την γνοιάζει είναι το πώς θα πραγματοποιήσει τις εντολές της οικογένειας Ρότσιλντ και των λοιπών μεγιστάνων που κουμαντάρουν τον κόσμο.
Και γι αυτό τον λόγο, όλους εμάς τους ελληνόφωνους ευρωραγιάδες, που ανεχόμαστε να μας κυβερνάει μια δράκα κολαούζων των ευρωαμερικανοσιωνιστικών ερπετών, μας έχει χεσμένους.
Και εμας και τα ροδάκινα μας και την ιστορία μας και τα καρότα μας, που ευτυχώς, λόγω διπλωματικού τακτ, δεν μας λέει ωμά να τα βάνουμε εκεί που μας πρέπει…
Ο πρόεδρος Πούτιν έχει δίκιο σε όλα και καλά κάμει και τα λέει ωμά, γιατί έτσι ωμά γίνονται.
Το μόνο που δεν λέει [γιατί δεν τον συμφέρει να το πει] είναι ότι αποτελεί κι αυτός μέλος της παγκόσμιας αρπαχτής και μάλιστα επίλεκτο μέλος! Απλώς, το μοιράδι της πίτας από τις σάρκες της ανθρωπότητας που αναλογεί ίσαμε τώρα στη Ρωσία, είναι πολύ μικρότερο από αυτό που αναλογεί στους υπόλοιπους. Κι ο πρόεδρος Πούτιν αντιμάχεται τους διάφορους Ρότσιλντ, όχι επειδή θέλει πραγματικά να γλιτώσει την ανθρωπότητα από αυτές τις αμερικανοεβραϊκές χολέρες, αλλά επειδή προσδοκά να τους αρπάξει μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας.
Αν έβανε λοιπόν και τον εαυτό του μέσα, δεν θα υπήρχε πιο ειλικρινές κείμενο που να περιγράφει το χάλι της ανθρωπότητας.
Κι όταν μιλάμε για ανθρώπους σαν τους Ρότσιλντ και τους κάθε Ρότσιλντ, να ξεκαθαρίσουμε ότι οι τύποι αυτοί, μπορεί και να κονομάνε περισσότερα από 10.000.000 δολάρια μέσα σε ένα μήνα.
Ωστόσο είναι ικανοί να αιματοκυλήσουν ολόκληρους λαούς, μόνο και μόνο για να κονομήσουνε 10.000.000 δολάρια +1 ακόμα!
Αυτό πια, δεν ονομάζεται καν τσιφουτιά ή φιλαργυρία.
Αυτό είναι απλώς σύμπτωμα μιας παγκόσμιας ψύχωσης, που μετατρέπει το ανθρώπινο ον, σε καρκίνωμα της Δημιουργίας.
Τη χρονιά που έγινε εδώ το κούρεμα, υπό την επίβλεψη φυσικά του εβραιοσταλμένου κ. Παπαδήμου [που μας τον φόρτωσε ως γνωστόν ο «εθνικιστής» κ. Καρατζαφέρης], θυμάμαι ότι είχαν ισοπεδώσει τα ομόλογα των φουκαράδων, μαζί με τα ομόλογα των νοσοκομείων ή των ταμείων, τα οποία εν μια νυκτί είδαν τις αποταμιεύσεις τους να συρρικνώνονται κατά το 70% της αξίας τους!
Δεν κουρεύτηκαν όμως όλα τα ομόλογα.
Για την ακρίβεια κουρεύτηκαν μοναχά όσα είχαν στα χέρια τους οι Έλληνες μικροαποταμιευτές και οι ελεγχόμενοι δημόσιοι οργανισμοί. Τα άλλα - αυτά των διεθνών αρπαχτικών πληρώθηκαν στο ακέραιο.
Ένας τύπος για παράδειγμα, που η δουλειά του είναι να στραγγαλίζει λαούς και έθνη δανείζοντας αφειδώς τις καθεστωτικές τους ελίτ, πληρώθηκε ομόλογο του Ελληνικού δημοσίου αξίας 400.000.000 ευρώ [αν θυμάμαι καλά] γράφοντας σε μία ημέρα μέσα, κέρδη πολλών εκατομμυρίων ευρώ!
Ο τύπος αυτός κατοικεί στα νησιά Κεϋμάν και προφανώς κλείνει τις συναλλαγές του από το κότερο του ή από την πισίνα του, την ώρα που λαχταριστές δίμετρες, του κάμουν μασάζ στ’ αρχίδια, για να χαλαρώσουν από τα τόσα εγκλήματα κατά των λαών, που γράφει απάνω τους, κάθε ημέρα…
Ολόκληρο το σύστημα της παγκοσμιοποιημένης αρπαχτής, έχει κατασκευαστεί έτσι που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα αυτών των παμφάγων ανθρωποειδών, σε βαθμό που ισχυρά έθνη/κράτη, όπως η Αργεντινή να απειλούνται πως αν δεν τους πληρώσουν στο ακέραιο τα υπερκέρδη τους, θα εξαφανιστούν από τον χάρτη!
Εγχώριοι κολαούζοι και τάχα μου «δημοκρατικές» καθεστωτικές σαύρες, αναλαμβάνουν εργολαβικά να ξεζουμίσουν τα ανθρωπάκια, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, για να συγκεντρώνεται το προϊόν του παγκόσμιου μόχθου στα χέρια πέντε-δέκα το πολύ μεγιστάνων, την ίδια ώρα που τεράστιες περιοχές στην Ινδία, στη Βραζιλία, στην Ελλάδα, μετατρέπονται σταδιακά σε μουσεία της ανθρώπινης απελπισίας.
Κι αυτή την ολομέτωπη επίθεση κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε πλανητικό επίπεδο, οι εντεταλμένοι «δημοκρατικοί» μπράβοι τους, την αποκαλούν: «ελευθερία του ατόμου», ελεύθερη αγορά», «δημοκρατία», «σοσιαλδημοκρατία» ή «συνταγματικό τόξο!»
Πρέπει να είναι κανείς πολύ άρρωστος στην ψυχή και στο μυαλό, για να πιστεύει πραγματικά, ότι το καθεστώς της παγκόσμιας λεηλασίας, μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με την έννοια της ελευθερίας, σε οποιοδήποτε επίπεδο.
Στην ψυχοπαθολογία της λεγόμενης «ελευθερίας του ατόμου», το πρώτο σύμπτωμα είναι η αποξένωση των μαζών από τα νοήματα των λέξεων τους.
Μετά, ακολουθεί και η αποξένωση των λαών από τις συλλογικές τους μνήμες, που χρειάστηκαν αιώνες ιστορικής εξέλιξης ώστε να μετατραπούν από ξοδεμένο αίμα και από θυσιασμένο όνειρο, σε σύμβολα, σε κώδικες αξιών, σε μνημεία και σε σημαίες…
3.Το νόημα της «ελευθερίας του ατόμου»
Η έννοια της «ελευθερίας του ατόμου» ανήκει στο είδος των γλωσσικών μνημείων μιας δεδομένης ιστορικής κοινωνίας, που παγιώνουν στον χρόνο τη συλλογική της ταυτότητα.
Δεν έδωσαν όλες οι κοινωνίες [ιστορικές ή όχι] το ίδιο νόημα στο τι σημαίνει ένα άτομο να είναι ελεύθερο, ζώντας μέσα και διαμέσου ενός κώδικα αξιών, που φυσικά δεν τον επιλέγει το ίδιο αλλά αντίθετα η κοινωνική δομή, στην οποία ρίχτηκε για να ζήσει.
Άλλο νόημα είχε η «ελευθερία του ατόμου» στην κοινωνία των βραχμάνων της εποχής του Σιντάρτα Γκοτάμα και άλλο νόημα είχε η «ελευθερία του ατόμου» στην ελληνιστική κοινωνία των Πτολεμαίων.
Ωστόσο, σε όλες τις κοινωνίες, είτε απέκτησαν [γραπτή] συνείδηση της ιστορίας τους, είτε όχι [οι Βουσμάνοι για παράδειγμα δεν αντιλαμβάνονται την έννοια του ιστορικού χρόνου, όπως εμείς οι ευρωπαίοι, εφόσον δεν διαθέτουν καν γραπτές πηγές] υπήρξε όμως κάτι που ήταν κοινό σε όλες, για το πώς αντιλαμβάνονταν τη σχέση ατόμου/κοινότητας.
Η «ελευθερία του ατόμου», ορίζονταν και καθορίζονταν πάντα, μοναχά στη σχέση της με την συλλογική δομή στην οποία εντάσσονταν το άτομο.
Από το τοτεμικό ακόμα στάδιο του πολιτισμού, δεν υπήρξε ούτε μία κοινωνία, που να αντιλαμβάνεται το άτομο ως εντελώς διαφορετική οντότητα, από την κοινωνία στην οποία εντάσσονταν.
Οι Έλληνες, που πρώτοι από όλους τους ιστορικούς πολιτισμούς έδωσαν μια νέα διάσταση στην ατομικότητα και αναβίβασαν το άτομο «ως μέτρον των πάντων» δεν διανοούνται να το αποκόψουν ριζικά από το γένος του ή από το έθνος του ή από τη φυλή του.
Ο Κίμων για παράδειγμα ήταν ασφαλώς ο στρατηγός που νίκησε νίκες για τους Αθηναίους, ωστόσο δεν έπαυε να είναι ένας Αλκμεωνίδης, ο οποίος κουβαλούσε ακόμα το αρχαίο άγος των Αλκμεωνιδών.
Η ίδια η ατομική υπόσταση, αναδύονταν μέσα από τη συλλογική ταυτότητα του ανθρώπου και έπαιρνε νόημα από τη συμμετοχή του στα κοινά.
Άλλως ήταν ένας ιδιώτης, κάτι δηλαδή μεταξύ παρανοϊκού και ηλίθιου!
Η συνάρτηση της ατομικής μοίρας με τη συλλογική μοίρα, οδηγούσε με τη σειρά της στην νομιμοποίηση των κοινωνικών θεσμών που το άτομο καλούνταν να αποδεχτεί ζώντας σε μια οργανωμένη κοινωνία, αλλά με την ίδια την ελεύθερη βούληση του, που ήταν ελεύθερη ακριβώς εξαιτίας της γνώσης του προσδιορισμού της μέσα από μια συλλογική ταυτότητα.
Ο Σωκράτης αρνείται να δραπετεύσει από τη φυλακή του, επειδή έτσι θα ήταν σαν να απέρριπτε τους κώδικες αξιών της Αθηναϊκής πολιτείας, που είχε ελεύθερα αποδεχθεί ως κώδικα αξιών του
Η ελεύθερη αποδοχή [μέσω της γνώσης] ενός συλλογικού κώδικα αξιών, ήταν αυτό που, κατά τους Έλληνες, διαφόριζε τον ελεύθερο άνθρωπο από τον δούλο [ο οποίος δεν αποδέχονταν τη συλλογική μοίρα των αφεντικών του, απλώς ήταν αναγκασμένος να την ακολουθεί]
Η ελευθερία συνεπώς του ατόμου, δεν είναι σε καμιά περίπτωση η ασυδοσία του «κάνω ότι μου γουστάρει!»
Αυτό δεν λέγεται ελευθερία αλλά βαρβαρότητα…
Κι είναι χαρακτηριστικό το ότι και τα ίδια τα άτομα, ουδέποτε πραγματώνονται μέσα από μια πορεία ατομικής κραιπάλης και διαρκούς λεηλασίας των άλλων.
Η αγαλλίαση που γεννιέται από τον πραγματοποιημένο σκοπό, η ευφορία του ότι «νίκησα έναν σπουδαίο αγώνα» ποτέ δεν είναι αποτέλεσμα μιας καθαρά ατομικής, άσχετης και ανεξάρτητης από κάποιον συλλογικό σκοπό.
Ποιος ένιωσε ποτέ πλήρης, δικαιωμένος και ευτυχής, επειδή ικανοποίησε μοναχά τις προσωπικές του επιθυμίες?
Αν ήταν έτσι, οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι του κόσμου θα ήσαν οι χαρτοπαίχτες, οι βιαστές ή τα πρεζόνια, γιατί αυτοί ικανοποιούν στο έπακρο τα πάθη τους!
Κι όμως το πάθος τους, μόνο ευτυχία δεν τους προκαλεί!
Η αίσθηση της πληρότητας και της δικαίωσης γεννιέται σε έναν συλλογικό αγώνα,
Δείτε τι συμβαίνει με ανθρώπους που στη ζωή τους είχαν ότι μπορεί να βάνει η φαντασία!
Πλούτο, δόξα, κοινωνική αναγνώριση, ομορφιά, υγεία…
Κι όμως!
Λιώνουν στα ναρκωτικά ή τινάζουν τα μυαλά τους στον αέρα.
Γιατί απλούστατα, η δυνατότητα που τους δόθηκε να ικανοποιούν το κάθε τους καπρίτσιο, δεν έχει καμία σχέση, ούτε με την ελευθερία του ανθρώπου, ούτε με την αυτοπραγμάτωση του.
Αυτά επιτυγχάνονται όταν ο ατομικός αγώνας παίρνει νόημα μέσα σε μια συλλογική προσπάθεια.
Η Αθηνά Ωνάση, για παράδειγμα, δεν ένιωσε ποτέ την πληρότητα ενός επαναστάτη που τον έχουν φυλακίσει οι καθεστωτικοί κι ας είχε «όλο τον κόσμο στα πόδια της»
Η Αθηνά Ωνάση [όπως και αμέτρητοι άλλοι της συνομοταξίας της] πέθανε μέσα στη θλίψη και στον τρόμο.
Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου, πέθαναν όμως, χαμογελώντας…
4. Η απάτη της ελευθερίας του ατόμου και της «κοινωνίας της ελεύθερης αγοράς»
Η έννοια της ελευθερίας του ατόμου, ως πραγμάτωση του «αμερικάνικου ονείρου», δηλαδή η αναρρίχηση του ατόμου στα πάνω-πάνω σκαλιά του πλούτου και της «κοινωνικής επιτυχίας», όπου πλέον μπορεί να ικανοποιεί όλες του τις επιθυμίες, αποτελεί μια αρρωστημένη διαστρέβλωση.
Αυτό δεν ονομάζεται ελευθερία. Αυτό ονομάζεται κτηνωδία!
Μοναχά στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία των μαζών η έννοια της ελευθερίας ταυτίστηκε με την έννοια της κτηνωδίας!
Ακόμα και ο πιο πρωτόγονος ποινικός κώδικας [γραφτός ή άγραφος] απορρίπτει την έννοια της ελευθερίας ως ικανοποίηση της ατομικής επιθυμίας.
Αν την αποδεχόταν, τότε απλά δεν θα υπήρχαν ανθρώπινες κοινωνίες, αφού ο πάσα ένας θα μπορούσε να σκοτώσει οποιονδήποτε άλλον, επειδή και μόνο έτσι του γούσταρε!
Κι όμως, ενώ δεχόμαστε ότι δεν μπορείς, ούτε να σκοτώσεις, ούτε να βιάσεις, ούτε να κλέψεις επειδή έτσι πραγματώνεις την ατομική σου επιθυμία, ταυτόχρονα αποδεχόμαστε ότι έχεις το δικαίωμα να εξολοθρεύσεις χιλιάδες ανθρώπους, από πείνα, από αρρώστιες από ανέχεια, επειδή γουστάρεις να κερδίσεις 1.000.000 δολάρια +1 ακόμα!
Θεωρούμε ότι δεν είναι ελευθέρια του ατόμου να μπορεί ο κάθε ένας να κάνει ότι του καυλώσει, αλλά μας έχουνε πείσει ταυτόχρονα ότι είναι ελευθερία του ατόμου ο κάθε μεγαλοκαρχαρίας να αγοράζει και να πουλάει κάθε ήμερα τον μόχθο εκατομμυρίων ανθρώπων αυτού του πλανήτη!
Θεωρούμε με λίγα λόγια εγκληματία αυτόν που έκλεψε μια φραντζόλα ψωμί και προστατεύουμε την»ελευθερια» των αφεντικών του κάθε παπαδήμου, να αρπάζουν τις αποταμιεύσεις των μικρομολογιούχων, ενώ οι ίδιοι κονομάνε εκατομμύρια σε λίγες ώρες, πτωχεύοντας ολόκληρα κράτη!
Η ελευθέρια του ατόμου για την οποία μιλάνε τα παγαλάκια του καθεστώτος, δεν είναι παρά η αυτοκρατορια του κτηνους!
Η έννοια της ελευθερίας του ατόμου είναι πολύ σοβαρη υποθεση για να την αφησει κανεις στους καπιταλιστές και στους «δημοκρατες».
Η μεγάλη απατη της λεγόμενης «δημοκρατικής ψηφου», στηριζεται στη μαζική ύπνωση που επιβάλλουν σε δισεκατομμύρια κατάκοπους, απαίδευτους και κατατρομαγμένους φουκαράδες τα χειραγωγουμενα ΜΜΕ, για να τους ενδοβαλλουν τη φαντασιωση του αμερικανικου ονειρου.
Η ελευθέρια του ατόμου να επιλεγει τάχα μου τους κυβερνήτες του, δεν είναι παρα η ελευθέρια του προβάτου να επιλέγει το ποιος τσομπάνης θα το οδηγήσει στο σφαγείο.
Η σιωπή των αμνών που έχει επιβληθεί στις μάζες, εξηγείται από την κυριαρχία της εικονικής πραγματικότητας, έναντι της ωμής πραγματικότητας.
Η φαντασιωση του ότι μπορεί κάποτε εσύ να απολαύσεις τα ονειρικά πλούτη ενός τζωρτζ σωρος, είναι πιο ισχυρή από την ωμή πραγματικότητα, ότι εσύ θα είσαι πάντα το θύμα ενός τζωρτζ σωρος, διότι απλούστατα, αν δεν αντιστοιχούσαν 100.000.000 θυματα σε κάθε τζωρτζ σωρος, δεν θα υπήρχαν τζωρτζ σωροι…
Κι όμως η φαντασίωση αυτή είναι που καλύπτει σαν τον πέπλο της μάγια, τον νου και τα μάτια εκατομμυρίων θυμάτων, που προτιμούν να ζουν σαν σκλάβοι παρα να χάσουν την ελπίδα ότι κάποτε θα γίνουν σαν τα αφεντικά τους!
Οι σύγχρονες κοινωνίες των μαζών, οδηγούν δισεκατομμύρια ανθρώπους στους θαλάμους αεριών των [ελάχιστων] εκμεταλλευτών τους, χωρίς καν να χρειάζονται άλλους δεσμοφύλακες, εξόν από τα παγαλάκια και τους μηχανικούς του mind control, που τους εξασφαλίζουν τη διατήρηση μιας σειράς από μαζικές φαντασιώσεις, όπως η τάχα μου ελευθερία του ατόμου, η τάχα μου ελευθερία της αγοράς και η δήθεν ελευθερία της ψήφου!
Το τραγικό είναι ότι ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία, τόσο μεγάλες μάζες ανθρώπων οδηγήθηκαν στην εξαθλίωση ή στη σφαγή, με το ηλίθιο χαμόγελο του ιδιώτη, χαραγμένο στα χείλη…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου