Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Ο Αμβρόσιος, ο Παπούλιας και οι παρελάσεις

Τα τελευταία χρόνια, μία από τις κυριότερες επιδιώξεις της αριστερίστικης πολιτιστικής και πολιτικής επικυριαρχίας στην χώρα μας ήταν η ακύρωση/παραποίηση των παρελάσεων. Δεκάδες εάν όχι εκατοντάδες φορείς των αριστερίστικων και αριστερών ιδεών, παρενέβησαν εκφέροντας δημόσιο λόγο, προκειμένου να θέσουν το ζήτημα επί τάπητος και εκατοντάδες ακτιβιστές της αριστεράς, με κάθε τρόπο προσπάθησαν να δημιουργήσουν τις "συνθήκες" και τις πολιτικές αφορμές προκειμένου να μπολιάσουν με την άποψή τους τον ελληνικό λαό.

Αυτό δεν κατάφεραν ποτέ να το κάνουν, παρ' όλες τις επιρροές τους στις διαφόρων ειδών βολεμένες ελίτ αυτού, που σε μεγάλο βαθμό στηρίζουν την αριστερά στην χώρα μας. Δεν κατάφεραν να το κάνουν διότι η ψυχοσύνθεση του ελληνικού λαού, ταιριάζει σε έναν μεγάλο βαθμό με το σκεπτικό πίσω από τις παρελάσεις και οι Έλληνες ακόμη είναι δεμένοι με έννοιες όπως η πατρίδα και η σημαία. Κάτι ακατανόητο φυσικά για την αριστερά.

Αυτό όμως που δεν κατάφερε να κάνει η αριστερά, μέσω των προαναφερθέντων τρόπων το πετυχαίνει από ό,τι φαίνεται η "δεξιά" της Νέας Δημοκρατίας και του Σαμαρά. Και το κάνει στο όνομα της "προάσπισης" της ομαλότητας και των... παρελάσεων.

Οι φετινές παρελάσεις διεξήχθησαν και πάλι υπό αστυνομικό κλοιό, που ως μοναδικό στόχο έχει το να εγγυηθεί την παρουσία των "επισήμων" ακόμη και εάν αυτοί είναι οι μόνοι – εκτός από τους γονείς των μαθητών που παρήλασαν – οι οποίοι παρακολούθησαν την παρέλαση. Χιλιάδες αστυνομικοί περικύκλωσαν τους χώρους των παρελάσεων και επέβαλλαν ασφυκτικό face control. Κάποιο στέλεχος της ΝΔ, θα υποστήριζε ότι αυτού του είδους η αστυνομική προστασία υπήρξε ακριβώς για να προστατευθούν οι παρελάσεις. Η αλήθεια όμως είναι τελείως διαφορετική. Οι παρελάσεις όπως έχει επανειλημμένα αποδειχθεί κατά την υπερδεκαετή προσπάθεια της αριστεράς για την κατάργησή τους δεν έχουν καμία ανάγκη για προστασία. Και αυτό διότι ο κόσμος που τις παρακολουθεί, που συμμετέχει γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τους λιγοστούς γραφικούς. Και μάλιστα μερικές φορές ρίχνει και καμία...σφαλιάρα, αν το παρακάνουν.

Αυτοί που χρήζουν προστασίας είναι οι πολιτικοί των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών που δεν μπορούν να δείξουν δημοσίως το πρόσωπό τους. Και αυτό συμβαίνει ακριβώς διότι δεν είναι μόνον οι αριστεροί που τους... προπηλακίζουν, αλλά ένα μεγάλο ποσοστό των απλών Ελλήνων. Και πριν βιαστούν να μιλήσουν για πλειοψηφίες ας τους θυμίσουμε ότι αποτελούν κυβερνήσεις του εικοσικάτι τις εκατό.

Στην προσπάθειά τους όμως αυτή να υπερασπίσουν την δημόσια εικόνα τους, στην πράξη καταργούν τις παρελάσεις, ταυτίζοντάς τες με τα πολιτικά πρόσωπα. Και ακυρώνοντας ακριβώς την σημασία της πειθαρχημένης ενότητας μεταξύ λαού και παρελαυνόντων σωμάτων, είτε πρόκειται για στρατιωτικά τμήματα είτε για μαθητές. Η παρέλαση, αντί να συμβολίζει την ομόνοια και την θέληση του λαού για την δημιουργία ενός κοινού μέλλοντος μετατρέπεται σε show των διαφόρων πολιτικών που θέλουν να κάνουν βαρύγδουπες, κοινότυπες και ταυτόχρονα καθώς όλοι γνωρίζουν τυπικές δηλώσεις. Στην πράξη έχουμε την κατάργηση των παρελάσεων με την σημασία που θα έπρεπε να έχουν δηλαδή. Και την κατάργηση αυτή την κατάφεραν οι μνημονιακές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, στις οποίες κυρίαρχο ρόλο έπαιξε η ΝΔ. Αυτή είναι η αλήθεια. Στο όνομα της προστασίας του Προέδρου της Δημοκρατίας μετά τα μικροεπεισόδια που είχαν λάβει χώρα στην Θεσσαλονίκη, αποφασίστηκε η επί τη πράξη κατάργηση των παρελάσεων.

Γιατί τώρα που οι παρελάσεις ταυτίζονται με το πολιτικό σύστημα και όχι με τον ελληνικό λαό στο σύνολό του, αφού για να τις παρακολουθήσεις πρέπει να είσαι... σημαίνων πρόσωπο, το αίτημα της αριστεράς για κατάργησή τους μπορεί να προωθηθεί με τον κατάλληλο τρόπο. Η ελληνική ψοφοδεξιά όπως πάντα δούλεψε για χάρη της αριστεράς, για να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα, για να προωθήσεις τις δικές της ιδεοληψίες. 

Γι' αυτό και όλοι, αριστεροί και Δεξιοί έπεσαν να φάνε τον Αμβρόσιο Καλαβρύτων για τις λίγες γραμμές που έγραψε στην ιστοσελίδα του, με αφορμή τις παρελάσεις και τις οποίες μπορείτε να διαβάσετε στην εφημερίδα αυτή. Έπεσαν να τον φάνε διότι χτυπά το πρόβλημα στην ρίζα του. Στην κατάργηση της έννοιας πατρίδα. Και εάν ως ιεράρχης αυτός αναφέρεται στον ρόλο στοών και λοιπών, εμείς που γράφουμε πολλά κείμενα θα πρέπει να αναδείξουμε την διάσταση του θέματος που μας αφορά. Και αυτή είναι η σύμπνοια επί τη πράξει δεξιάς και αριστεράς της χώρας μας προς την κατεύθυνση αυτή. Είτε μαρξιστές διεθνιστές, είτε φιλελεύθεροι παγκοσμιοποιητές, είτε απλά λαμόγια ή καρεκλοκένταυροι, αριστεροί και δεξιοί τείνουν ακριβώς προς την ίδια κατεύθυνση. Είτε με κατάργηση των παρελάσεων όπως ζητεί η αριστερά, είτε με πλήρη διαστροφή του νοήματός τους όπως κάνει η Δεξιά. Απλά τα πράγματα. Και αν κάποιους τους πείραξε η λέξη "γιουσουφάκια" που χρησιμοποίησε ο Αμβρόσιος, καλά θα κάνουν να κοιτάξουν στο τι γίνεται σήμερα στις περιοχές υπό τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους, για να δούν ποιά ακριβώς μοίρα επιφυλάσσεται στους ηττημένους. Και η ήττα δεν έρχεται μόνον στρατιωτικά. Μπορεί να έλθει με πολλούς τρόπους. Και ο εποικισμός- όπως σημειώνει ο Αμβρόσιος και λέμε εμείς τόσα χρόνια – της πατρίδας μας από αλλόφυλους και αλλόθρησκους συνεχίζεται με γοργότατους ρυθμούς. Και επακόλουθό του θα είναι η αντικατάσταση του πληθυσμού της χώρας που λέγεται Ελλάδα. Τέλος αναπόφευκτο με δεδομένη την σημερινή πορεία. Θα πάρει περισσότερο εάν γίνει ειρηνικά, λιγότερο ίσως εάν μεσολαβήσουν συγκρούσεις.

Ο Παπούλιας όμως που στην ουσία κατήργησε τις παρελάσεις αντιμετωπίζεται – και λόγω νομικού πλαισίου – ως ιερή αγελάδα από τα μίντια, παρόλο που όλοι γνωρίζουν τις αδυναμίες του. Από την άλλη ο Αμβρόσιος επειδή τολμά και λέει αλήθειες αντιμετωπίζεται ως "γραφικός" και "φανατικός" και "κακός", με λίγες εξαιρέσεις. Εάν δε δεν είχε την προστασία του ράσου του πολύ πιθανόν να ήταν ήδη υπόδικος εάν έλεγε τα ίδια. Η διαφορετική αντιμετώπιση αυτών των δύο προσώπων – που αν τολμά κάποιος ας συγκρίνει το έργο και την κοινωνική προσφορά τους – είναι χαρακτηριστική της παρακμής της εποχής την οποία βιώνουμε. Ο άνθρωπος που υπήρξε μέρος του συστήματος που χρεοκόπησε την χώρα, ο κολλητός του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι αυτός που πρέπει να σεβόμαστε και ο Αμβρόσιος που ταΐζει ένας θεός ξέρει πόσους ανθρώπους και που προσπαθεί να διαφυλάξει – έστω και με τον λόγο του – τον εθνικό χαρακτήρα της χώρας μας, είναι ο άνθρωπος που πρέπει να "ρίξουμε στα σκυλιά". Και σε όλο αυτό το παιχνίδι πρώτοι πρώτοι συμμετέχοντες είναι οι της Νέας Δημοκρατίας. Οι οποίοι στο όνομα της υπεράσπισης των "θεσμών" παίζουν τα παιχνίδια που παίζουν.

Χρειάζεται άραγε άλλο παράδειγμα; Νομίζω αυτό αρκεί.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου