Ούτε κόκκινες, ούτε άλλες γραμμές μας χωρίζουν με την Τρόικα και τα «παζάρια» για το δημοσιονομικό κενό. Όσο τραβάμε σκόπιμα το σκοινί αποφεύγοντας μεταρρυθμίσεις που έχουν ως βάση μείωση του κράτους θα «σκοντάφτουμε» σε δημοσιονομικά κενά και σε απειλές για μέτρα. Και η διελκυστίνδα αυτή θα συνεχιστεί μέχρι να υποχωρήσουμε. Ο άλλος δρόμος είναι μειώσεις κρατικών μισθών, συντάξεων και παροχών.
Έτσι λύνεται ο «γόρδιος δεσμός» των δήθεν διαφορών μας με την Τρόικα και ας εμφανίζονται ως λίστα... θεμάτων με προσεγγίσεις και αποκλίσεις για να δικαιολογηθεί το κακής ποιότητας θέατρο των σκληρών διαπραγματευτών και διαπραγματεύσεων.
Αυτά θα είναι τα «κουμπιά της Αλέξαινας» και για τον Αλέξη Τσίπρα ή για όποιον βρεθεί στην επόμενη κυβέρνηση αν δεν καθησυχασθούν (από αυτή την διαπραγμάτευση) οι δανειστές και πάνω απ΄ όλα το ΔΝΤ που δεν καταλαβαίνει από άλλα λόγια.
Όσο το κράτος μένει στη σημερινή του έκταση ούτε μνημόνια θα σκίσουμε, ούτε μέτρα με νέες μειώσεις θα σταματήσουν να περιφέρονται, ούτε οι αγορές θα μας καλωσορίσουν..., ούτε τα σούρτα-φέρτα των δανειστών θα σταματήσουν.
Αυτό είπε και προχθές η Τρόικα και ας το μεταφράζει όπως του αρέσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Μας ζητάνε (με άλλα λόγια) συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ιδιωτικοποιήσεων αν θέλουμε να μην «ανακαλύπτουν» δημοσιονομικά κενά και να μην μιλάνε για νέα μέτρα.
Κατά τα άλλα ούτε που νοιάζουν την Τρόικα οι ρυθμίσεις με τις 100 δόσεις ή οι παρεμβάσεις για ρυθμίσεις στα κόκκινα δάνεια. Αυτό που πραγματικά την νοιάζει και την κόφτει είναι να μην γυρίσουμε στο «Τσοβόλα δώστα όλα...», ρισκάροντας και τα δικά τους λεφτά.
Τα θεσμικά μέτρα όπως, εργασιακά, εισφορές, ομαδικές απολύσεις και ασφαλιστικό που προβάλλονται παράλληλα μαζεύονται... εύκολα από την Τρόικα αν εμείς μπορούμε να αποδείξουμε ότι αύριο το πρωί πουλάμε λιμάνια, αεροδρόμια, τρένα ή φυσικό αέριο και ενέργεια γενικά.
Αυτό χαρακτηρίζουν μεταρρύθμιση και όχι την ιδιωτικοποίηση της ΕΛΒΟ ή της ΛΑΡΚΟ που δεν τις συζητούν ούτε ως μεταρρυθμιστικές ενδείξεις...
Συνεπώς «ο κύβος ερρίφθη» για την κυβέρνηση.
Όσο δεν πουλάμε το κράτος δεν μπορούμε να τα βρούμε με την Τρόικα.
Και όσο βαδίζουμε και σε πολιτική κρίση (είτε με την εκλογή Προέδρου είτε με εκλογές λόγω πιθανής αδυναμίας συγκρότησης συμμαχικής κυβέρνησης) οι «κόντρες» και οι επόμενες δόσεις θα περνούν δια πυρός και σιδήρου...
Στο κάτω-κάτω (υποστηρίζουν δανειστές και Τρόικα) αυτά που σας ζητάμε για μείωση του κράτους με διάλυση άχρηστων Οργανισμών και πώληση κρατικών επιχειρήσεων είναι οι συνταγές που παραλαμβάνατε εδώ και 30 χρόνια από τον ΟΟΣΑ αλλά τις γράφατε στα παλαιότερα των υποδημάτων σας...
Οι δανειστές δεν ξεχνούν ακόμη να προβάλλουν στα επιχειρήματά τους ότι οι πρώτες συστάσεις του ΟΟΣΑ προς την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου του 1981 ήταν ούτε λίγο ούτε πολύ αντίγραφο των μνημονίων που υπογράφηκαν μετά το κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Δεν ξεχνούν ακόμη ότι ο ΟΟΣΑ είχε στείλει, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, τουλάχιστον πέντε παρόμοιες εκθέσεις –ίδιες των μνημονίων– στις οποίες κυριαρχούσαν συστάσεις για ιδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα της αγοράς, άνοιγμα των επαγγελμάτων και απόσυρση του κράτους από παραγωγικές δραστηριότητες στην ενέργεια, τα καύσιμα, τις μεταφορές και τις τηλεπικοινωνίες (τότε ήταν ακόμη κρατικός ο ΟΤΕ και η Ολυμπιακή).
Ο ΟΟΣΑ συνιστούσε επίσης αποσύνδεση του κυκλώματος προμηθειών εξοπλισμών και άμυνας από τον κρατικό τομέα κατασκευών με αδικαιολόγητα υψηλό κόστος.
Με δεδομένα όλα αυτά οι δανειστές της Ε.Ε. ισχυρίζονται (μεταξύ άλλων) ότι αν η Ελλάδα είχε προσαρμοσθεί (ως όφειλε και από τις συμβατικές της υποχρεώσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση) ίσως αποκτούσε την δυνατότητα να απομακρύνει την κρίση μιας και το πρόβλημά της είναι καθαρά δημοσιονομικό. Ενώ αντίθετα (προσθέτουν) προς το ασθενές Τραπεζικό σύστημα που οδήγησε σε κρίση άλλα κράτη - μέλη η Ελλάδα διέθετε υγιέστατο Τραπεζικό τομέα που κράτησε σταθερά μέχρι και το 2008.
Δεν ξεχνούν τέλος ότι και στις αρχές της πενταετούς κρίσης και η task-force έκανε παρόμοιες συστάσεις και υποδείξεις με αυτές των εκθέσεων του ΟΟΣΑ των 1983-1990.
Το ζητούμενο λοιπόν και στη σημερινή κόντρα δανειστών και κυβέρνησης (όπως εκφράζεται και μέσα από τη στάση της Τρόικας) είναι αυτό που (επί της ουσίας) ταυτίζεται με όσο επιβάλλονται αν θέλουμε αναγέννηση της οικονομίας τους τόπου.
Συρρίκνωση του κράτους - τέρατος (που εξυπηρετεί μόνο τους κομματικούς στρατούς κατοχής) αφού αποδεδειγμένα πλέον δεν μπορούν να το συντηρήσουν άλλο οι φορολογούμενοι. Και άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων με απελευθέρωση από συντεχνιακά και άλλα ειδικά συμφέροντα... οικοδομημένα βεβαίως μόνο σε πολιτική βάση.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου