Οι ΑΝ.ΕΛ. δεν θα φτάσουν στην προεδρική εκλογή. Κι αν φτάσουν, θα λέγονται Ανεξάρτητος Έλληνας. Ένας και κιμπάρης, που θα λέγεται Πάνος Καμμένος, διότι όλοι οι άλλοι θα έχουν κόψει ρόδα μυρωδάτα, κουνώντας του το μαντίλι.
Αυτό δεν έχει να κάνει με καμία συνωμοσία ή με τους γελοίους «κουμπαράδες» που διακινούσε ο μονίμως ξινισμένος κι έμπλεος εμπάθειας γκαφατζής Σκουρλέτης. Ο Καμμένος συνωμότησε ενάντια στον εαυτό του με την αμετροέπεια και την πολιτική επιπολαιότητά του. Το γεγονός ότι υπήρξαν τόσοι χιουμορίστες μερακλήδες που τον αποδέχτηκαν ως αρχηγό στο μονοθεματικό κόμμα του είναι άξιο απορίας, αλλά τα μονοθεματικά κόμματα που γεννιούνται από τη συγκυρία, χωρίς ιδεολογικές βάσεις, χωρίς στιβαρό ηγέτη στο τιμόνι τους, τα 'χουν λίγα τα ψωμιά τους.
Μπορεί ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. να ξέχασε από πού προέρχεται και τα βασικά χαρακτηριστικά των συγκυριακών ψηφοφόρων του, αλλά οι ίδιοι δεν ξέχασαν. Ούτε οι περισσότεροι βουλευτές του. Ο αταίριαστος αρραβώνας με τον ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/Luis Vitton, που πλέον σερβίρει τσάι και φοντάν σε «αντισυστημικές» μεγαλοκυράδες, λειτουργεί διαλυτικά. Το ένστικτο επιβίωσης των βουλευτών και των στελεχών του δεν θεωρεί αποδεκτή στρατηγική τον αυτοχειριασμό, ώστε να πατήσουν πάνω στα «πτώματά» τους οι Τσακαλώτοι, για να ανεβούν στην εξουσία και να μάθουν μπαρμπερική με το τσεκούρι πάνω στην κασίδα του Έλληνα, την πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα και την οικονομία.
Κι αυτό το γράφω χωρίς ίχνος χαιρεκακίας, διότι είμαι πάντα υπέρ της μεγάλης παράταξης, στην οποία χρειάζονται όλοι. Παρά τη βιαιότητα των επιπόλαιων, ευτράπελων επιθέσεων των ΑΝ.ΕΛ., απέφυγα συστηματικά να στρέφω τα πυρά μου σε δικούς μας ανθρώπους, που από θυμό έφυγαν σηκώνοντας δική τους παντιέρα. Δεν ήθελα να βαθύνω το ψυχικό χάσμα μας, ώστε να μπορούμε, όταν έρθει η ώρα, να το κλείσουμε λέγοντας «νερό κι αλάτι».
Όλοι και όλα οδηγούν σε μια ενωτική ανασύνταξη της μεγάλης παράταξης από τη βάση. Η πολυδιάσπαση ωφελεί μόνο τους αντιπάλους, τους μηδενιστές πάσης απόχρωσης, στερεί από την ηγεσία μας την ελευθερία της αυτοδυναμίας. Πλείστες από τις πολιτικές υποχωρήσεις που καταγγέλλουν οι προσωρινοί ψηφοφόροι των ΑΝ.ΕΛ. και της Χ.Α. οφείλονται στην αναγκαστική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, στην οποία οδήγησε η δική τους απολεσθείσα ψήφος.
Λυπήθηκα και για τον Γιώργο Καρατζαφέρη, διότι δεν συνηθίζω να ονειδίζω ξένα κακά. Η χαιρεκακία υποδηλώνει ανανδρία. Όμως η αντικειμενική διαπίστωση είναι ότι ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ μέσα σε λίγη ώρα είδε να ξηλώνεται βίαια το προσωπείο του λαϊκιστή «τίμιου πατριώτη» που έχτιζε επί χρόνια. Όσο κι αν απειλεί, ό,τι κι αν κάνει σπασμωδικά από τη δεινή θέση όπου βρίσκεται, είναι ήδη δυσάρεστο παρελθόν. Τέλειωσε. Τεράστια η απογοήτευση των πάλαι ποτέ ψηφοφόρων του μετά το αμείλικτο σοκ των εκατομμυρίων και των υπεράκτιων εταιριών. Γι' αυτούς, για τους ΑΝ.ΕΛ., τους θυμωμένους ψηφοφόρους της Χ.Α., που έγλειφε ο Τσίπρας στις αυτοδιοικητικές, απαιτείται ένα κάλεσμα ενότητας εν όψει της μάχης για το χρέος και της κλιμάκωσης της τουρκικής επιθετικότητας, πάνω στις αρχές του φιλελεύθερου πατριωτισμού και σε συμβολισμούς. Τότε ο Αλέξης, καταπτοημένος, θα δει πάλι την πλάτη μας...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου