Τον τελευταίο καιρό, όσο πλησιάζουμε σε πιθανό ιστορικό ατύχημα, το οποίο είναι ήδη ορατό, ευάριθμοι ψηφοφόροι διατυπώνουν την θεωρία ότι σήμερα, υπο την συγκυβέρνηση, βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση ανέχειας και αβεβαιότητας ώστε τι περισσότερο έχουν να χάσουν ψηφίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του. Εξάλλου, υποστηρίζουν, και ο Αντώνης Σαμαράς έλεγε πριν ανέλθει στην εξουσία ότι θα «καταργήσει τα μνημόνια», αλλά τελικώς ως πρωθυπουργός κάνει ακριβώς το αντίθετο. Γιατί λοιπόν να μην συμβεί το ίδιο και με τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό;
Αυτού του τύπου η «λογική» έχει παλαιά ιστορία πίσω της ανάγεται στην περίφημη ρήση του Καρόλου Μάρξ: «Οι προλετάριοι σε κάποια φάση της υπάρξεως τους θα επαναστατήσουν διότι δεν θα έχουν να χάσουν τίποτε περισσότερο από τις αλυσίδες τους». Στην πρόβλεψη του αυτή ο Κ. Μάρξ διαψεύστηκε οικτρά.
Πρώτον, γιατί στον βιομηχανικό καπιταλιστικό κόσμο ποτέ και πουθενά δεν έγινε «προλεταριακή επανάσταση» – ακριβώς γιατί οι βιομηχανικοί εργάτες πολλά θα είχαν να χάσουν αν βοηθούσαν τους «νονούς» τους να πάρουν την εξουσία. Αντιθέτως, στην Ρωσία, οι αφελείς που στήριξαν το πραξικόπημα των μπολσεβίκων και την ανατροπή του σοσιαλδημοκράτη Αλέξανδρου Κερένσκυ, όταν διαπίστωσαν – όπως οι ναύτες της Κροστάνδης – ότι είχαν εξαπατηθεί, πολύ απλά έχασαν την ζωή τους. Εξοντώθηκαν μέχρις ενός από τον μέγα θεωρητικό της θεωρίας «δεν έχουν τίποτα να χάσουν» Λέοντα Τρότσκι, υπεύθυνο τότε του Κόκκινου Στράτου.
Αυτοί, λοιπόν, που παρασύρονται από την έντεχνη προπαγάνδα ανθρώπων που ψευδολογούν ασυστόλως, θα πρέπει κατ’ αρχήν να πληροφορηθούν τι συνέβη στην Κύπρο όταν οι Κύπριοι, παρασυρμένοι από έναν ανεύθυνο πρόεδρο και από μία εθνική καπηλική δημαγωγία, θέλησαν να παραβιάσουν θεσμούς και συμφωνίες που οι ίδιοι είχαν δεσμευτεί να τηρήσουν.
Ακόμα, όσοι πιστεύουν ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του, ανερχόμενοι στην εξουσία, δεν θα τηρήσουν τίποτα από τα προεκλογικώς υπεσχημένα και άρα μπορούν να ψηφιστούν απλώς για να δοκιμαστεί το τι μπορούν να κάνουν, αγνοούν πλήρως την πραγματικότητα – η οποία λέει ότι η εποχή μας δεν προσφέρεται σε μαθητευόμενους μάγους. Κάθε φορά δε που οι τελευταίοι ανεβαίνουν στην εξουσία, την νύφη την πληρώνουν – πανάκριβα – οι λαοί που τους επέλεξαν. Εκτός και αν η άνοδος τους στην εξουσία έχει γίνει πραξικοπηματικά. Υπό αυτή την έννοια, ο κ. Αλέξης Τσίπρας ήδη πραγματοποιεί μία μορφή «πραξικοπήματος» διότι, ερήμην της βουλήσεως του ελληνικού λαού, επιχειρεί να προκαλέσει εκλογές – αφ’ ενός, για να διατηρήσει την παραπαίουσα συνοχή του κόμματος του και, αφ’ ετέρου, για να εδραιωθεί ως παράγων εξουσίας. Μιας εξουσίας, όμως, η οποία φέρει τεράστιες ευθύνες για την ελληνική χρεοκοπία και η οποία αρνείται, για ποικίλους λόγους, να διδαχθεί από αυτήν.
Κατά συνέπεια, η επιστροφή αυτής της εξουσίας στην διαχείριση του δημοσίου χρήματος μόνον δεινά θα επιφυλάσσει στους πραγματικούς μη προνομιούχους και μη κατέχοντες της ελληνικής κοινωνίας. Άρα, το πιο σοβαρό σενάριο γι’ αυτούς είναι να απολέσουν και τα λίγα που έχουν.
Για παράδειγμα, αν η χώρα οδηγηθεί σε οικοθελή αποχώρηση από την ευρωζώνη – ενδεχόμενο για το οποίο οι εταίροι μας είναι απολύτως προετοιμασμένοι -, η εσωτερική υποτίμηση που θα χρειαστεί να γίνει μέσα σε λίγες ημέρες θα είναι υπερτριπλάσια της αντίστοιχης που πραγματοποιήθηκε σε μία πενταετία. Έτσι, μία ηλικιωμένη κυρία – η οποία σήμερα, ύστερα από περικοπές, παίρνει σύνταξη 900 ευρώ και διαλαλεί ότι θα ψηφίσει τον κ. Αλέξη Τσίπρα, παρά την αντιπάθεια της προς αυτόν – εντός ολίγων εβδομάδων θα έχει να λαμβάνει με το ζόρι σε αγοραστική δύναμη 300 ευρώ. Όσο για τα 5.000 ευρώ καταθέσεις που έχει, η αυτόματη έξοδος της Ελλάδος από την ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση θα άρει και τις σχετικές εγγυήσεις επί των καταθέσεων, με το τραπεζικό μας σύστημα να καταρέει.
Οι εξελίξεις αυτές, σε μία οικονομία που έχει 80% εξάρτηση από τις εισαγωγές για την κατανάλωση της και τα διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα της αντιπροσωπεύουν μετά βίας το 12% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος της, θα σημαίνουν την για πάρα πολλά χρόνια περιθωριοποίηση, αν όχι την πλήρη καταβύθιση της.
Επίσης, δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι, στο πλαίσιο παρόμοιων εξελίξεων, θα υπάρξουν πλέον στην χώρα και αντιδημοκρατικές εξελίξεις, με αποτέλεσμα η πολιτική αποσταθεροποίηση να ανοίξει και τις ορέξεις κάποιων γειτόνων μας – οι οποίοι άλλο που δεν θα ήθελαν του να προκαλέσουν ένα γενικότερο κλίμα αποσταθεροποιήσεως στην Ευρώπη και γενικότερα στην Δύση.
Αν όλα αυτά δεν συμβούν διότι, απλούστατα, ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν θα θελήσει να παίξει με νταούλια, τότε μία ομάδα ανίκανων και ανεπάγγελτων ατόμων θα αναλάβει την εξουσία, προκαλώντας εσωτερικές αντιδράσεις. Έτσι, στο μικρό διάστημα που η ομάδα αυτή θα παραμείνει στην εξουσία, θα προκαλέσει βαθειά ύφεση και θα οδηγήσει σε νέα σοβαρή φυγή κεφαλαίων και ικανού ανθρώπινου δυναμικού εκτός Ελλάδος.
Η οικονομική λιτότητα, συνεπώς, θα καταστεί εκ νέου διαρθρωτική συνθήκη μιας παραπαίουσας περιθωριακής οικονομίας, ενώ η εσωτερική διαφθορά θα φθάσει σε νέα στάδια θρασύτητος. Αυτό, όμως, είναι και η βασική επιδίωξη όλων αυτών που πραγματοποίησαν την μεγάλη ληστεία δημόσιου πλούτου τα 35 τελευταία χρόνια. Οι αυταπάτες έχουν πολύ υψηλό κόστος.
Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος
Εφημ."Εστία" στις 22.12.2014 / via
Αυτού του τύπου η «λογική» έχει παλαιά ιστορία πίσω της ανάγεται στην περίφημη ρήση του Καρόλου Μάρξ: «Οι προλετάριοι σε κάποια φάση της υπάρξεως τους θα επαναστατήσουν διότι δεν θα έχουν να χάσουν τίποτε περισσότερο από τις αλυσίδες τους». Στην πρόβλεψη του αυτή ο Κ. Μάρξ διαψεύστηκε οικτρά.
Πρώτον, γιατί στον βιομηχανικό καπιταλιστικό κόσμο ποτέ και πουθενά δεν έγινε «προλεταριακή επανάσταση» – ακριβώς γιατί οι βιομηχανικοί εργάτες πολλά θα είχαν να χάσουν αν βοηθούσαν τους «νονούς» τους να πάρουν την εξουσία. Αντιθέτως, στην Ρωσία, οι αφελείς που στήριξαν το πραξικόπημα των μπολσεβίκων και την ανατροπή του σοσιαλδημοκράτη Αλέξανδρου Κερένσκυ, όταν διαπίστωσαν – όπως οι ναύτες της Κροστάνδης – ότι είχαν εξαπατηθεί, πολύ απλά έχασαν την ζωή τους. Εξοντώθηκαν μέχρις ενός από τον μέγα θεωρητικό της θεωρίας «δεν έχουν τίποτα να χάσουν» Λέοντα Τρότσκι, υπεύθυνο τότε του Κόκκινου Στράτου.
Αυτοί, λοιπόν, που παρασύρονται από την έντεχνη προπαγάνδα ανθρώπων που ψευδολογούν ασυστόλως, θα πρέπει κατ’ αρχήν να πληροφορηθούν τι συνέβη στην Κύπρο όταν οι Κύπριοι, παρασυρμένοι από έναν ανεύθυνο πρόεδρο και από μία εθνική καπηλική δημαγωγία, θέλησαν να παραβιάσουν θεσμούς και συμφωνίες που οι ίδιοι είχαν δεσμευτεί να τηρήσουν.
Ακόμα, όσοι πιστεύουν ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του, ανερχόμενοι στην εξουσία, δεν θα τηρήσουν τίποτα από τα προεκλογικώς υπεσχημένα και άρα μπορούν να ψηφιστούν απλώς για να δοκιμαστεί το τι μπορούν να κάνουν, αγνοούν πλήρως την πραγματικότητα – η οποία λέει ότι η εποχή μας δεν προσφέρεται σε μαθητευόμενους μάγους. Κάθε φορά δε που οι τελευταίοι ανεβαίνουν στην εξουσία, την νύφη την πληρώνουν – πανάκριβα – οι λαοί που τους επέλεξαν. Εκτός και αν η άνοδος τους στην εξουσία έχει γίνει πραξικοπηματικά. Υπό αυτή την έννοια, ο κ. Αλέξης Τσίπρας ήδη πραγματοποιεί μία μορφή «πραξικοπήματος» διότι, ερήμην της βουλήσεως του ελληνικού λαού, επιχειρεί να προκαλέσει εκλογές – αφ’ ενός, για να διατηρήσει την παραπαίουσα συνοχή του κόμματος του και, αφ’ ετέρου, για να εδραιωθεί ως παράγων εξουσίας. Μιας εξουσίας, όμως, η οποία φέρει τεράστιες ευθύνες για την ελληνική χρεοκοπία και η οποία αρνείται, για ποικίλους λόγους, να διδαχθεί από αυτήν.
Κατά συνέπεια, η επιστροφή αυτής της εξουσίας στην διαχείριση του δημοσίου χρήματος μόνον δεινά θα επιφυλάσσει στους πραγματικούς μη προνομιούχους και μη κατέχοντες της ελληνικής κοινωνίας. Άρα, το πιο σοβαρό σενάριο γι’ αυτούς είναι να απολέσουν και τα λίγα που έχουν.
Για παράδειγμα, αν η χώρα οδηγηθεί σε οικοθελή αποχώρηση από την ευρωζώνη – ενδεχόμενο για το οποίο οι εταίροι μας είναι απολύτως προετοιμασμένοι -, η εσωτερική υποτίμηση που θα χρειαστεί να γίνει μέσα σε λίγες ημέρες θα είναι υπερτριπλάσια της αντίστοιχης που πραγματοποιήθηκε σε μία πενταετία. Έτσι, μία ηλικιωμένη κυρία – η οποία σήμερα, ύστερα από περικοπές, παίρνει σύνταξη 900 ευρώ και διαλαλεί ότι θα ψηφίσει τον κ. Αλέξη Τσίπρα, παρά την αντιπάθεια της προς αυτόν – εντός ολίγων εβδομάδων θα έχει να λαμβάνει με το ζόρι σε αγοραστική δύναμη 300 ευρώ. Όσο για τα 5.000 ευρώ καταθέσεις που έχει, η αυτόματη έξοδος της Ελλάδος από την ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση θα άρει και τις σχετικές εγγυήσεις επί των καταθέσεων, με το τραπεζικό μας σύστημα να καταρέει.
Οι εξελίξεις αυτές, σε μία οικονομία που έχει 80% εξάρτηση από τις εισαγωγές για την κατανάλωση της και τα διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα της αντιπροσωπεύουν μετά βίας το 12% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος της, θα σημαίνουν την για πάρα πολλά χρόνια περιθωριοποίηση, αν όχι την πλήρη καταβύθιση της.
Επίσης, δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι, στο πλαίσιο παρόμοιων εξελίξεων, θα υπάρξουν πλέον στην χώρα και αντιδημοκρατικές εξελίξεις, με αποτέλεσμα η πολιτική αποσταθεροποίηση να ανοίξει και τις ορέξεις κάποιων γειτόνων μας – οι οποίοι άλλο που δεν θα ήθελαν του να προκαλέσουν ένα γενικότερο κλίμα αποσταθεροποιήσεως στην Ευρώπη και γενικότερα στην Δύση.
Αν όλα αυτά δεν συμβούν διότι, απλούστατα, ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν θα θελήσει να παίξει με νταούλια, τότε μία ομάδα ανίκανων και ανεπάγγελτων ατόμων θα αναλάβει την εξουσία, προκαλώντας εσωτερικές αντιδράσεις. Έτσι, στο μικρό διάστημα που η ομάδα αυτή θα παραμείνει στην εξουσία, θα προκαλέσει βαθειά ύφεση και θα οδηγήσει σε νέα σοβαρή φυγή κεφαλαίων και ικανού ανθρώπινου δυναμικού εκτός Ελλάδος.
Η οικονομική λιτότητα, συνεπώς, θα καταστεί εκ νέου διαρθρωτική συνθήκη μιας παραπαίουσας περιθωριακής οικονομίας, ενώ η εσωτερική διαφθορά θα φθάσει σε νέα στάδια θρασύτητος. Αυτό, όμως, είναι και η βασική επιδίωξη όλων αυτών που πραγματοποίησαν την μεγάλη ληστεία δημόσιου πλούτου τα 35 τελευταία χρόνια. Οι αυταπάτες έχουν πολύ υψηλό κόστος.
Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος
Εφημ."Εστία" στις 22.12.2014 / via
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου