Με μαθηματική ακρίβεια στα βήματα των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων βαδίζει και η νέα κυβέρνηση της χώρας.
Από επαναστατημένοι μπολσεβίκοι που εφορμούν στα καλοκαιρινά παλάτια, επίδοξοι Μεγαλέξανδροι που θα έκοβαν τον γόρδιο δεσμό των μνημονίων κι οποιοδήποτε σχετικό επαναστατικό παράδειγμα της ιστορίας, οι νυν κυβερνώντες της χώρας αναδεικνύονται σε σκυλάκια του... καναπέ, τα οποία επιζητούν έναν έντιμο συμβιβασμό με την τρόικα και τους θεσμούς της ΕΕ.
Φυσικά αυτό δεν συμβαίνει σε κάθε επίπεδο. Όταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε τηλεοπτικά παράθυρα, καλεσμένοι σε πάνελ ή σε κομματικές οργανώσεις και συγκεντρώσεις τους είναι γεμάτοι οργή και αποφασιστικότητα κατά των Γερμανών, των Βρυξελλών, της ΕΕ και των τραπεζικών τους οργανισμών και ομίλων. Όταν όμως μιλούν σε θεσμικό επίπεδο, είτε αυτό είναι στην Βουλή, είτε αυτό είναι στις διαπραγματεύσεις είτε οπουδήποτε αλλού όπου τα όσα ακούγονται καταγράφονται βλέπει κανείς ένα εντελώς διαφορετικό ύφος.
Από τα πιο επίσημα χείλη είναι το ύφος του “έντιμου συμβιβασμού”. Μίας λογικής που έχει ως κέντρο της ύπαρξής της την ιδεολογία της ψωροκώσταινας (όσο ασυμβίβαστος και εάν είναι ο τρόπος χρήσης του όρου με την πραγματική ιστορία της ψωροκώσταινας που έδωσε τα πάντα για την Ελλάδα) και γενικότερα της μετριότητας. Να μείνουμε εντός της ΕΕ, αλλά προστατεύοντας τα “κεκτημένα” των κλαδικάριων. Να τα βρούμε και με την Ρωσία και με την Κίνα, αλλά χωρίς να δυσαρεστηθούν οι Γερμανοί και οι Αμερικάνοι. Να τα έχουμε με όλους καλά. Δεν είναι τυχαίο. Δεν είναι καν περίεργο που οι “επαναστάτες” του ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησαν αυτή ακριβώς την λογική. Και αυτό διότι το κόμμα τους ανελίχθηκε βασισμένο ακριβώς σε αυτή.
Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά; Τα είχε με όλους καλά. Καλά και με τους λιμενεργάτες, καλά και με τους εφοπλιστές. Καλά με τους δημοσίους υπαλλήλους, καλά και με τους αναρχικούς. Καλά με τους αντι-ευρωπαϊστές καλά και με τους μεταρρυθμιστές. Καλά με όλους.
Είναι ακριβώς αυτή η νοοτροπία που επιβραβεύεται στο εσωτερικό που υποσκάπτει τα ίδια τα θεμέλια της αυτόφωτης ύπαρξης της χώρας μας και που την μετατρέπει σε μια ασήμαντη επαρχία. Γιατί δεν είμαστε ούτε η μικρότερη αλλά ούτε και η φτωχότερη χώρα στην Ευρώπη. Φαίνεται όμως ότι είμαστε αυτή με την λιγότερη αυτοπεποίθηση, αυτή με την περισσότερη έννοια να κάνει μόνον “φίλους”.
Οι Συριζαίοι που στο καφενείο σκίζουν την γάτα και όταν γυρνάνε στις Βρυξέλλες τρώνε παντόφλα από την Μέρκελ, αποτελούν το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα της μεταφοράς στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας των διόλου έντιμων θεωρητικών συμβιβασμών στο εσωτερικό της. Πιστεύουν ότι μπορούν να τα έχουν με όλους καλά. Και αυτό δυστυχώς εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους όχι μόνον για το “κατέχειν” των σύγχρονων Ελλήνων, αλλά για την χώρα μας ως ιστορική οντότητα. Που έχει μπει σε μια φάση διακινδύνευσης της ίδιας της ύπαρξής της.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου