Λερναία Ὕδρα τό ἑλληνικό δημόσιο

Για τους νεοέλληνες της Νέας Σοβιετίας, "Λερναία Ὕδρα τό ἑλληνικό δημόσιο" ηχούν ως παραφωνία και είναι ψιλά γράμματα. Όμως είναι η Αλήθεια. 

Την Αλήθεια αυτή υπεστήριζε και αποκάλυπτε γενναία η Εφημερίς Εστία υπό την διεύθυνση πανάξιων ιδρυτών και διαδόχων. 

Όπως μας πληροφορεί στο χθεσινό (18 04 2015) φύλο της η Εστία, ήδη αλλάζει διεύθυνση λόγω των χαλεπών καιρών.

 

Με τα λόγια της: 

"18 χρόνια μετά τό ἅλμα ἐκεῖνο, ἡ «Ἑστία» ἐπιχειρεῖ κάτι πιό τολμηρό. Μέσα στίς πιεστικές συνθῆκες πού ἔχει προκαλέσει ἡ οἰκονομική κρίσις καί στόν χῶρο τοῦ καθημερινοῦ Τύπου, οἱ προοπτικές τῆς «Ἑστίας» ὑπό τήν σημερινή διάρθρωσή της ἦταν περιορισμένες. Ἀντί τῆς συρρικνώσεως λοιπόν, πού μοιραίως θά ὁδηγοῦσε κάποτε στό τέλος, ἀπεφασίσθη ἡ συνεργασία μέ τόν «Δημοκρατικό Τύπο», τόν δυναμικά ἀνερχόμενο ὅμιλο στόν χῶρο τοῦ ἡμερησίου Τύπου.

Ὅπως ἔχει ἤδη γνωστοποιηθεῖ, ἡ "Α.Ε. Δημοκρατικός Τύπος" συμμετέχει πλέον πλειοψηφικά στό μετοχικό κεφάλαιο τῆς "Α.Ε.Ε. Ἐφημερίς Ἑστία".

_______________________

Για τις γενεές των Ελλήνων που μεγάλωσαν με την σημαία της Εστίας, είναι ως εάν ένα μικρο σύμπαν να χάνει τον Θεό του.. 

Το σημερινό εξαίρετο άρθρο του κου Αθ. Παπανδροπούλου είναι αδιάσειστα αποκαλυπτικό των λόγων αυτής της γενικευμένης καταλήξεως ... 

Της απόλυτης συρρικνώσεως του καλού, προς διάσωσίν του.. 

Ιάσων

___________________________

• Γνωρίζετε ὅτι στήν Ἑλλάδα ὑπάρχουν 1.620 Νομικά Πρόσωπα Ἰδιωτικοῦ Δικαίου (ΝΠΙΔ) πού χρηματοδοτοῦνται ἐμμέσως ἤ ἀμέσως ἀπό τό κράτος;

• Γνωρίζετε, ἀκόμη, ὅτι ἐπί τριάντα καί πλέον χρόνια, αὐτά τά ΝΠΙΔ ἦσαν ἀχαρτογράφητα, ἀλλά δέν ἔπαυαν νά ἀπορροφοῦν πόρους; Καί ὅτι χρειάστηκε να ὑπογράψει ἡ Ἑλλάδα τό πρῶτο μνημόνιο ὥστε νά ἀρχίσει ἡ καταγραφή τους –γεγονός βέβαια πού δέν ἄρεσε καθόλου στούς ἄμεσα ὠφελούμενους ἀπό μία δραστηριότητα ἡ ὁποία ἦταν ἀνεξέλεγκτη.

Ἐπίσης:

• Ποιός γνωρίζει ὅτι στόν ἑλληνικό γραφειοκρατικό κυκεώνα ὑπάρχουν περί τίς 22.000 ἁρμοδιότητες καί κάπου 6.000 κωδικοί πληρωμῆς τους; Ἀπό τους κωδικούς δέ αὐτούς, κάθε χρόνο διακινοῦνταν ἀπίστευτα δισεκατομμύρια εὐρώ, τά ὁποῖα, ὅταν τελείωναν, ἔπρεπε τό κράτος νά δανειστεῖ γιά νά μπορέσει νά τούς τροφοδοτεῖ μέ χρῆμα.

Σήμερα, καί πάλι μέ ἀφορμή τά μνημόνια, τό 90% τῶν κωδικῶν αὐτῶν ἔγινε γνωστό, ἀλλά τό ὑπόλοιπο 10%, ἤτοι 600 κωδικοί περίπου, παραμένουν στό ἀπυρόβλητο γιά προφανεῖς λόγους. Σαφῶς δέ, μέσω τῶν κωδικῶν αὐτῶν, κυκλοφορεῖ κάποιο χρῆμα πού μᾶλλον κανείς δέν γνωρίζει ποιοί τό παίρνουν καί γιά ποιές ἀπό τίς 22.000 ἁρμοδιότητες.

Αὐτή εἶναι μία μικρή μόνον πτυχή τῆς κρατικῆς Λερναίας Ὕδρας, τήν ὁποία κανείς πλέον δέν τολμᾶ νά πειράξει –οὔτε κάν οἱ ἑταῖροι καί δανειστές μας. Διότι, ὅταν ἐρευνητής τοῦ ΟΟΣΑ μᾶς ὁμολογεῖ ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά βρεῖ κανείς ἄκρη στόν ἑλληνικό γραφειοκρατικό λαβύρινθο καί ὅτι αὐτή τήν στιγμή κάπου 150.000 ἄτομα πληρώνονται ἀπό τό Δημόσιο χωρίς κανείς νά γνωρίζει γιατί, το συμπέρασμα εἶναι ἁπλό: ἡ χώρα εἶναι καταδικασμένη.

Θά καταρρεύσει δέ γιά τούς ἴδιους ἀκριβῶς λόγους πού κατέρρευσε καί ἡ σοβιετικοῦ τύπου κλεπτοκρατία. Οἱ ἑταῖροι μας πιά γνωρίζουν –καί αὐτό εἶναι πολύ σοβαρό προβλημα– ὅτι οἱ μεταρρυθμίσεις εἶναι πλέον ἀδύνατες στήν Ἑλλάδα γιά ἕναν πολύ συγκεκριμένο λόγο.

Τό ἑλληνικό πολιτικό σύστημα, ἀφοῦ συνέβαλε τά μέγιστα γιά νά δημιουργηθεῖ τό ἀπίθανο πελατειακό κράτος, σήμερα ἔχει τό ἴδιο κρατικοποιηθεῖ ἀπό τούς γραφειοκράτες πού ἀνέδειξε. Κατά συνέπεια, στήν οὐσία ἡ πολιτική ἐξουσία ὄχι μόνον εἶναι ὅμηρος μιᾶς ἀδίστακτης ἀπό κάθε ἄποψη γραφειοκρατίας, ἀλλά ἐνίοτε παγιδεύεται καί ἀπό τήν διαφθορά της καί κάποιοι πληρώνουν τά σπασμένα.

Ἀποκαλυπτική ἐν μέρει εἶναι, στό σημεῖο αὐτό, ἡ πρόσφατη μελέτη τῶν Τάσου Γιαννίτση καί Στ. Ζωγραφάκη, πού ἔγινε γιά λογαριασμό τοῦ γερμανικοῦ Ἱδρύματος Μακροοικονομικῶν Μελετῶν Hans Bockler καί ἡ ὁποία φέρνει στήν ἐπιφάνεια τό ὑπέρογκο κόστος μιᾶς ὑπερτροφικῆς καί ἀναποτελεσματικῆς δημόσιας διοικήσεως, ἡ ὁποία κάθε χρόνο κόστιζε στό κοινωνικό σύνολο 21 δισεκατ. εὐρώ περισσότερα ἀπό τόν εὐρωπαϊκό μέσον ὅρο τοῦ διοικητικοῦ κόστους.

Ἔτσι, τήν ὥρα πού ἡ πρόεδρος τῆς Βουλῆς καί ἡ ἀμφιλεγόμενη Ἐπιτροπή της ἀναζητοῦν τά αἴτια τῆς δημιουργίας τοῦ ἑλληνικοῦ χρέους, μερικές ἁπλές ἀριθμητικές πράξεις θά τούς ἔδειχναν ὅτι τήν δεκαετία 2002-2012 ἡ Ἑλλάδα, σέ σύγκριση μέ τίς ἄλλες χῶρες τῆς εὐρωζώνης, πλήρωσε γιά τήν δημόσια Λερναία Ὕδρα περί τά 180 δισεκατ. εὐρώ παραπάνω ἀπό τόν μέσον ὅρο τῶν ἄλλων ἑταίρων της.

Ἀκόμα χειρότερα, ἀπό τό 2009 καί μετά, μπορεῖ ὁ ἰδιωτικός τομέας νά κατέρρευσε, πλήν ὅμως οἱ δημόσιες δαπάνες ὡς ποσοστό τοῦ Ἀκαθάριστου Ἐγχωρίου Προϊόντος αὐξήθηκαν! Γιά παράδειγμα, ἐνῶ οἱ μισθολογικές διαφορές τό 2009 ἦσαν 20% ὑπέρ τοῦ δημόσιου τομέα ἔναντι τοῦ ἰδιωτικοῦ, τό 2014 τό ποσοστό αὐτό εἶχε ὑπερδιπλασιασθεῖ. Ἔτσι, ὁ ἰδιωτικός τομέας ἔχει πάνω ἀπό ἕνα ἑκατομμύριο ἀνέργους ἀλλά ὁ ἀριθμός αὐτός στόν δημόσιο εἶναι σχεδόν μηδενικός.

Ἐπίσης, μία μελέτη-βιβλίο τοῦ καθηγητῆ Γρηγόρη Θ.Παπανίκου, ἐπισημαίνει ὅτι τήν χρυσή περίοδο τοῦ ὑπερδανεισμοῦ, πέρα ἀπό τούς δημοσίους ὑπαλλήλους, ἐντυπωσιακά καί ἄκοπα εἰσοδήματα ἀπέκτησαν καί τά παρασιτικά στρώματα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, πού εἶναι και τό θεμέλιο τῆς διαπλοκῆς καί τῆς διαφθορᾶς πού αὐτή παράγει. Ὁ δανειακός πλοῦτος πού ἀπέκτησαν τά στρώματα αὐτά στήν οὐσία τροφοδότησε νεοταξικές διαφορές στήν Ἑλλάδα, τίς ὁποῖες τά μνημόνια ἦλθαν νά ἀμβλύνουν.

Συνεπῶς, παρατηρεῖ ὁ Γρ. Παπανίκος, τά μνημόνια μείωσαν συνολικά τίς ἀνισότητες καί αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού προκλήθηκε ἀντιμνημονιακή ὑστερία. Ἡ τελευταία εἶναι τό προϊόν τῶν παρασιτικῶν διαπλεκόμενων ὁμάδων καί τῆς προνομιούχου δημοσιοϋπαλληλίας, ἡ ὁποία, για νά προστατεύει τά συμφέροντά της, πλήττει ὅπως καί ὅσο μπορεῖ τόν ἰδιωτικό τομέα καί τούς λιγότερο προνομιούχους Ἕλληνες. Κατά τόν Γρ. Παπανίκο, εἶναι σαφές ὅτι τά μνημόνια δέν συνέφεραν καί δέν συμφέρουν τό σύνολο τῶν παρασιτικῶν στρωμάτων καί αὐτό ἐξηγεῖ τήν ἔνταση τῆς πολιτικῆς πού ἀσκοῦν ἐναντίον τους.

Ὑπό αὐτές τίς συνθῆκες, οἱ ὁμάδες πιέσεως τοῦ Δημοσίου καί οἱ ἐκπρόσωποι τῶν παρασιτικῶν συμφερόντων ὑπονόμευσαν, μέ διαφορετικές μεθοδεύσεις, κάθε μεταρρύθμιση καί ἐξουδετέρωσαν τούς ἐλάχιστους πολιτικούς πού ἤθελαν νά κάνουν μεταρρυθμιστικό ἔργο. 

Σήμερα, ὅμως, οἱ ἑταῖροι-δανειστές μας γνωρίζουν ἄριστα τήν πραγματικότητα πού ἀγνοοῦσαν τό 2009 καί, ἀπ’ ὅ,τι γνωρίζουμε, θέλουν νά διαπιστώσουν μέχρι ποῦ μπορεῖ νά πάει ἡ ἀφροσύνη καί ἡ τύφλωση τῆς Λερναίας Ὕδρας. Ὅταν τό διαπιστώσουν, ἄν τίποτε δέν ἔχει ἀλλάξει στήν χώρα, θά ἔχει σημάνει ἡ ὥρα νά τήν ἀφήσουν νά πνιγεῖ –μέσα στόν ὑπόνομο πού τήν ἐξέθρεψε.

Ἀθαν. Χ. Παπανδρόπουλος