Συμβιβασμός ή καταστροφή...

Οἱ «κόκκινες γραμμές» ὁδηγοῦν στά βράχια

Γράψαμε τό Σάββατο ὅτι ὁ κ. Τσίπρας ἐπωμίζεται τεράστια προσωπική εὐθύνη, ἀφοῦ ἀπό τίς δικές του ἀποφάσεις θά κριθεῖ ἡ τύχη τῆς Ἑλλάδος γιά τίς ἑπόμενες δεκαετίες. Ἤ θά συμβιβασθεῖ μέ τούς Εὐρωπαίους καί τό Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο, ὁπότε θά συνεχισθεῖ ὁμαλά ἡ χρηματοδότησις τῆς χώρας καί θά ἀποφευχθεῖ τό ἀδιέξοδο, ἤ θά προχωρήσει σέ ρήξη, ὁπότε ἡ χώρα θά ὁδηγηθεῖ σέ καταστροφή, τήν ἔκταση τῆς ὁποίας οὐδείς μπορεῖ νά προσδιορίσει. Μακάρι νά ὑπῆρχε ἄλλη ἐπιλογή. Ἀλλά δυστυχῶς δέν ὑπάρχει. Ἔχουμε φθάσει στό «μή παρέκει». Καί ὅσοι θεωροῦν ὅτι ὑπάρχουν περιθώρια γιά περισσότερη «ἀντίσταση» καί «κόκκινες γραμμές», εἴτε πλανῶνται εἴτε ἀδιαφοροῦν γιά τίς συνέπειες πού θά ἔχει ἡ τυχόν σύγκρουσις μέ τούς δανειστές μας.

Τά ἐπίμαχα θέματα

Ὁ Πρωθυπουργός προφανῶς βρίσκεται πρό μεγάλου διλήμματος. Διότι ἀποκλείεται νά μή βλέπει τίς συνέπειες τῆς συγκρούσεως καί νά μήν ἀναλογίζεται τήν εὐθύνη πού θά φέρει ὁ ἴδιος γιά τήν τυχόν καταστροφή. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὅμως, πιέζεται ἀφόρητα ἀπό στελέχη τοῦ Σύριζα καί μέλη τῆς Κυβερνήσεως, νά μήν ἐνδώσει στίς ἀπαιτή σεις τῶν ξένων καί νά ἐμμείνει στίς «κόκκινες γραμμές». Καί δέν ἀναφερόμεθα μόνον στά μέλη τῆς «ἀριστερῆς πλατφόρμας» πού προκρίνουν ἀπροκάλυπτα τήν σύγκρουση, ἀλλά καί σέ ἀρκετά «μετριοπαθῆ» ὑποτίθεται στελέχη, πού ἐπικαλοῦνται διαρκῶς τίς «κόκκινες γραμμές» γιά τά ἐργασιακά, τό ἀσφαλιστικό, τίς ἰδιωτικοποιήσεις ἤ ἀκόμη καί γιά τόν ἐξορθολογισμό τῶν συντελεστῶν τοῦ ΦΠΑ. Ὅμως τί εἶναι καλύτερο γιά τόν τόπο; Νά προβεῖ ἡ Κυβέρνησις στίς δέουσες ὑποχωρήσεις ὥστε νά ἐπιτευχθεῖ συμβιβασμός, ἤ νά ἐπιμείνει στίς «κόκκινες γραμμές» και νά ὁδηγήσει τήν Ἑλλάδα στά βράχια; 

Ἀναλογισθεῖτε ποιά εἶναι τά ἐπίμαχα θέματα, στό ὄνομα τῶν ὁποίων διακυβεύεται σήμερα μία μείζων ἐθνική καταστροφή:

Ἐργασιακά: Αὐτό πού ζητοῦν οἱ ξένοι δέν εἶναι τίποτε περισσότερο παρά ἡ ἐναρμόνισις τῆς ἐργατικῆς νομοθεσίας πρός ὅσα ἰσχύουν στά περισσότερα ἄλλα εὐρωπαϊκά κράτη. Κανείς δέν ἐζήτησε τήν πλήρη ἀπελευθέρωση τῆς ἀγορᾶς ἐργασίας, ὅπως ἰσχύει στίς ΗΠΑ. Ὅμως ζητοῦν νά ὑπάρξει στοιχειώδης λογική. Δέν νοεῖται νά κηρύσσονται ἀπεργίες ἀπό μικρές μειοψηφίες πού μπορεῖ νά μήν ἐκπροσωποῦν οὔτε τό 5% τῶν ἐργαζομένων στούς κλάδους τους. Οὔτε εἶναι λογικό ἡ ἐργατική νομοθεσία μέ τίς ἀμέτρητες δεσμεύσεις γιά τούς ἐργοδότες νά συνιστᾶ ἀντικίνητρο στην πρόσληψη ἐργαζομένων σέ μία ἐποχή μέ τόσο ὑψηλή ἀνεργία. Ἄν πιστέψει κανείς τούς συνδικαλιστές, πού παρουσιάζουν τήν κατάσταση στήν Ἑλλάδα ὡς «ἐργασιακό μεσαίωνα», τότε καλῶς ἐπιμένει ἡ Κυβέρνησις.Ὅμως ἡ πραγματικότης ἀπέχει μακράν ἀπό τοῦ νά μπορεῖ νά θεωρηθεῖ «μεσαίωνας». Κάθε ἄλλο. Ὁ πραγματικός «μεσαίωνας» εἶναι ἡ ἀνεργία, πού ἀπαιτεῖ κάποιες τομές γιά νά ἀρθεῖ.

Ἀσφαλιστικό: Εἶναι κοινός τόπος ὅτι ἄν τό σύστημα δέν μεταρρυθμισθεῖ, δέν εἶναι βιώσιμο. Σέ αὐτό συμφωνοῦν οἱ πάντες. Μάλιστα ἐνόσω τό πρόβλημα δέν ἀντιμετωπίζεται καί, δεδομένης τῆς ἀνεργίας ἀφ’ ἑνός καί τῆς εἰσφοροδιαφυγῆς ἀφ’ ἑτέρου, ὁ χρόνος μέχρι νά σκάσει ἡ βόμβα τοῦ ἀσφαλιστικοῦ θά περιορίζεται. Οἱ ξένοι λοιπόν, ἀπαιτοῦν νά ὑπάρξει ἄμεση ἀντιμετώπισις τοῦ θέματος, χωρίς μάλιστα νά εἶναι ἀπόλυτοι γιά τά ληφθησόμενα μέτρα. Ἀλλά ἡ Κυβέρνησις ζητεῖ περαιτέρω χρόνο. Δέχεται ὅτι ὑπάρχει πρόβλημα καί ὅτι τό ἀσφαλιστικό δέν εἶναι βιώσιμο, ἀλλά δέν θέλει νά ἀσχοληθεῖ μέ αὐτό τώρα. Καί στό ὄνομα καί τῆς παράλογης αὐτῆς «κόκκινης γραμμῆς», φέρεται διατεθειμένη νά τινάξει τήν διαπραγμάτευση μέ τούς δανειστές στόν ἀέρα!

Ἰδεολογικές ἐμμονές

Ἰδιωτικοποιήσεις: Ἐδῶ ἡ διαφωνία μέ τούς Εὐρωπαίους εἶναι ἰδεολογική. Οἱ μέν ξένοι θεωροῦν ὅτι οἱ ἰδιωτικοποιήσεις δημοσίων ἐπιχειρήσεων καί οἱ παραχωρήσεις χρήσεων για ἀεροδρόμια, λιμάνια καί ἄλλες ὑποδομές, θά τονώσουν τήν ἀνάπτυξη τῆς οἰκονομίας, θά δημιουργήσουν θέσεις ἐργασίας και θά ἀποβοῦν πρός ὄφελος τῶν καταναλωτῶν καί τῶν χρηστῶν τῶν ἐν λόγω ὑπηρεσιῶν, δηλαδή ὑπέρ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Ἀλλά οἱ κυβερνῶντες ἐπιμένουν στόν δεσποτικό ρόλο τοῦ κράτους, πού πρέπει νά διαφεντεύει τά πάντα. Ἄραγε τά παραδείγματα τοῦ Ἀεροδρομίου Ἐλ. Βενιζέλος, τοῦ ἰδιωτικοποιηθέντος ΟΤΕ καί τοῦ Λιμένος Πειραιῶς δέν εἶναι ἀρκετά γιά νά τους πείσουν γιά τό τί μπορεῖ νά κάνει ἡ ἰδιωτική πρωτοβουλία και ἀδυνατεῖ τό δημόσιο; 

Προτιμοῦσαν τήν ἀθλιότητα τοῦ «Ἑλληνικοῦ», τήν ἀπίστευτη ταλαιπωρία γιά μία τηλεφωνική σύνδεση καί τήν τριτοκοσμική κατάσταση πού ἐπικρατοῦσε στον ἐμπορευματικό σταθμό τοῦ Λιμένος Πειραιῶς, προτοῦ τόν ἀναλάβει καί τόν ὀργανώσει ἡ Κινεζική Cosco; Εἶναι δυνατόν να μᾶς πιέζουν οἱ ξένοι νά γίνουμε καλύτεροι καί ἐμεῖς νά θέτουμε «κόκκινες γραμμές» γιά νά παραμείνουμε χειρότεροι;

Φορολογία: Οἱ ξένοι δέν ζητοῦν τίποτε περισσότερο ἀπό ἀποτέλεσμα. Λογικούς καί δίκαιους φορολογικούς συντελεστές, ὄχι ἐξαιρέσεις καί προνόμια, καί πάταξη τῆς φοροδιαφυγῆς. Μέσα σέ αὐτά τά πλαίσια ἐντάσσεται καί ἡ πίεσις γιά ἐξορθολογισμό τοῦ ΦΠΑ. Ὅμως καί ἐδῶ τί ἀντιπαραθέτει ἡ Κυβέρνησις; Μόνο λόγια...

Συμβιβασμός ἤ καταστροφή. Αὐτό καλεῖται στήν πραγματικότητα νά ἀποφασίσει ὁ Πρωθυπουργός. Ἀπό τήν μία εἶναι ἡ λογική πού θά ὁδηγήσει στήν ἐξομάλυνση τῶν πραγμάτων καί ἀπό τήν ἄλλη ἤ στείρα καί ἐμπαθής ἰδεοληψία, πού ἀδιαφορεῖ γιά τίς συνέπειες τῆς πτωχεύσεως καί τοῦ Grexit. Γιά τούς πολίτες δέν ὑπάρχουν πλέον διλήμματα: Οἱ 7 στούς 10 προτιμοῦν τόν συμβιβασμό, ἔστω καί ἄν περιλαμβάνει μνημονιακά μέτρα. Ἔχουν προφανῶς καταλάβει ὅτι οἱ «κόκκινες γραμμές» ὁδηγοῦν τήν χώρα στά βράχια. Ἄραγε θά τό ἀντιληφθοῦν ἐγκαίρως καί οἱ κυβερνῶντες;

Εφημ."Εστία" στις 04.05.2015

Για την αντιγραφή: Ιάσων