Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Η Ελληνική αριστερά αντιμέτωπη με την ουτοπική ιδεοληψία της!

Με αφορμή την αδυναμία της κυβέρνησης να ικανοποιήσει τα αιτήματα μόνιμης πρόσληψης των υπαλλήλων των ΟΤΑ, βρίσκεται εν μέσω δύο αλληλοαναιρούμενων δεσμεύσεων της. Αφενός στην αδυναμία να πραγματοποιήσει προσλήψεις στο Δημόσιο ως μνημονιακή υποχρέωση που υπέγραψε (πόσους υπαλλήλους του ΟΤΑ θα χρήσει συμβούλους υπουργών;), αφετέρου στην επιπόλαια ως συνήθως υπόσχεση ότι το ζήτημα των συμβασιούχων θα τακτοποιηθεί.

Δυστυχώς, παρ’ όλο ότι πέρασαν δυόμιση χρόνια, δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν στη σύγχρονη πραγματικότητα οι επιτελείς της Αριστεράς, και ούτε θα το πράξουν. Δεν είναι μόνον ότι έστησαν καριέρες επάνω σε ουτοπική ιδεοληψία, που αν την εγκαταλείψουν τελειώνει και η πολιτική ή κρατικοδίαιτη σταδιοδρομία τους, αλλά και επειδή είναι θύματα της "αυτοεκπληρούμενης προφητείας", όρο που καθιέρωσε το 1949 ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Μέρτον, στο βιβλίο του "Κοινωνική Θεωρία και Κοινωνική Διάρθρωση" (και για το οποίο είχε προβεί σε εκτενή ανάλυση πριν από χρόνια, ο Χρήστος Ιακώβου, Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών).

Τι είναι αυτή η "αυτοεκπληρούμενη προφητεία" (self-fullfilling prophecy), που έμελλε να καταστεί ένα σημαντικό εργαλείο ερμηνείας στην κοινωνική και πολιτική θεωρία; Ο Μέρτον την προσδιορίζει ως διαδικασία κατά την οποία μία πεποίθηση ή μία προσδοκία, είτε ορθή είτε λανθασμένη, επηρεάζει το αποτέλεσμα μίας κατάστασης ή τον τρόπο με τον οποίο ένα άτομο ή μία ομάδα θα συμπεριφερθεί.

Σπεύδω να πω ότι δεν πρόκειται για μπηχαβιορισμό, την μηχανιστική δηλαδή αντίληψη, την τόσο συμπαθή θεωρία στους Σοβιετικούς, που επιχείρησαν να την υλοποιήσουν με τα πειράματα του Παυλώφ, η οποία θεωρεί μόνον την ανθρώπινη συμπεριφορά ως το βασικό στοιχείο της διαμόρφωσης της προσωπικότητας, αλλά για μια σύνδεση της συμπεριφοράς με την πίστη (υλισμός και μεταφυσική, δηλαδή).

Ξεκινά αρχικώς ως εσφαλμένος προσδιορισμός μίας κατάστασης, που προκαλεί μία νέα συμπεριφορά, η οποία με τη σειρά της κάνει την αρχική εσφαλμένη αντίληψη να θεωρείται -και να γίνεται- πραγματικότητα. Αυτή η αληθοφανής εγκυρότητα της αυτοεκπληρούμενης προφητείας διαιωνίζει την κυριαρχία του λάθους.

Ο Χρήστος Ιακώβου, στην ανάλυσή του, είχε παραπέμψει και στον Αμερικανό κοινωνιολόγο Γουίλιαμ Τόμας, ο οποίος σχολίασε τον ορισμό του Μέρτον: «Όταν οι άνθρωποι θεωρούν ορισμένες καταστάσεις σαν πραγματικές, αυτές είναι πραγματικές στις επιπτώσεις τους». Συνεπώς, η συμπεριφορά των ανθρώπων πολλάκις καθορίζεται από την αντίληψη που διαμορφώνουν με τις επιθυμίες ή τις προσδοκίες τους για μία κατάσταση, έστω και αν αυτή η κατάσταση είναι ανύπαρκτη ή διαστρεβλωμένη.

Αυτό, λοιπόν είναι το πρόβλημα κάθε ιδεοληπτικού, και επί του προκειμένου της σημερινής Αριστεράς, η οποία -όπως έγραψα ανωτέρω- εκτός από συμφεροντολογικούς λόγους, έχει κάνει βίωμά της την ουτοπική ιδεοληψία της και παρ’ όλο που βλέπει ότι οδηγεί την χώρα στην καταστροφή -και πρώτα την ίδια, που αποκαλύφθηκε ποια είναι πραγματικά- θα εξακολουθεί, όσο έχει την δυνατότητα, όχι μόνο να μη διορθώνει τα λάθη της, αλλά να τα επαναλαμβάνει.

Επειδή ο χώρος βεβαίως δεν επαρκεί για παράθεση πολλών επιχειρημάτων, θα αρκεστώ μόνον στο γιατί δεν μπορεί να φέρει την ανάπτυξη, όσο στα καίρια υπουργεία υπάρχουν στελέχη εμφορούμερα με την παρούσα ιδεοληψία. Μας ενημέρωσε η αρμόδια υπουργός κα. Αντωνοπούλου ότι θα επιδιώξει Ανάπτυξη της κοινωνικής επιχειρηματικότητας μέσα από συνεταιριστικά σχήματα. Κολεκτίβες δηλαδή. Κατά την δεκαετία του ’80 στην υφήλιο γινόταν λόγος για λαϊκό καπιταλισμό, στην Ελλάδα για συνεταιρισμούς. Και τα δύο σχήματα λειτούργησαν προς όφελος των διοικούντων και αυτοκαταργήθηκαν. Δεν τους προβληματίζει αυτό, επειδή "οι άλλοι έκαναν λάθη στην εφαρμογή, εμείς όχι".

«Ένα μέλος, ένας εργαζόμενος, μια ψήφος», δήλωσε η κα. Αντωνοπούλου. «Άρα συναποφασίζουμε και για το τι θα παράγουμε, πώς θα διαθέσουμε αυτό που παράγουμε και όταν προκύπτει πλεόνασμα, συναποφασίζουμε πώς αυτό το κέρδος κατανέμεται ανάμεσα μας, αλλά και το πώς το χρησιμοποιούμε ώστε να υπάρχει κοινωνικό αποτύπωμα στην τοπική κοινωνία» σημείωσε η υπουργός. Και πιο πρακτικά, μας είπε ότι «το 35% των κερδών διανέμεται υποχρεωτικά στους εργαζόμενους».

Έχει επομένως κάποιος αμφιβολία γιατί συνειδητώς καταστρέφουν την ιδιωτική επιχειρηματικότητα; Μας το λένε, αλλά κάνουμε πως δεν το καταλαβαίνουμε. Θα ιδρύουν κολεκτίβες, σε εποχή παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, όπου οι τιμές στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ή του Πεκίνου επηρεάζουν άμεσα την οικονομία των χωρών της υφηλίου, πλην της Βόρειας Κορέας, προς το σύστημα της οποίας οδεύουμε.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου