Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

Οι δύο όψεις του ίδιου μορφώματος

Η μια όψη

Για ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ένα τσίρκο. Ένας θίασος αποτελούμενος από έναν αχταρμά ανθρώπων στον οποίο ο καθένας, αντιπροσωπεύει και εκπροσωπεί εντελώς αντίθετα κομμάτια της κοινωνίας. Τα «άκρα» της, ή αλλιώς τις άκρως αντίθετες, μεταξύ τους, μειοψηφίες της. Ο αμετανόητος μαρξιστής συνυπάρχει με τον πλούσιο τραπεζίτη, ο αντισημίτης με τον διεθνιστή, ο αστοιχείωτος με τον τεχνοκράτη, ο ακτιβιστής με τον ομοφοβικό, ο πολιτικός της μεταπολίτευσης με τον δήμιό του (βλ. κρεμάλες), το άσπρο με το μαύρο. Το αστείο είναι πως όλος αυτός ο σωρός μπορεί συνυπάρχει χωρίς κανέναν ενδοιασμό χαρίζοντάς σε εμάς καθημερινά άφθονο γέλιο, ακριβώς γι’ αυτό. Άνθρωποι που στην καθημερινότητά τους θα «σφάζονταν» μεταξύ τους, εδώ, για την κατοχή της εξουσίας αδελφοποιήθηκαν.

Η άλλη όψη

Το ίδιο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που βλέπει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ως έναν περιοδεύοντα θίασο, το ίδιο, πιστεύει πως πρόκειται και περί ενός εθνολαϊκιστικού μορφώματος. Αν μπορούσαμε να δώσουμε δύο-τρία χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε ένα τέτοιο συμπέρασμα, θα λέγαμε πως το ανομοιογενές αυτό μόρφωμα ενώθηκε σε μια δύσκολη εποχή για τη χώρα, ανδρώθηκε ως ένα λαϊκό κίνημα εκμεταλλευόμενο την απογοήτευση και τη σύγχυση των (όχι πάντα ανεύθυνων) πολιτών κηρύττοντας τον λαϊκισμό ενδεδυμένο με τον μανδύα των «λαϊκών κατακτήσεων», το μίσος με τη μορφή του «αγώνα» και χρησιμοποιώντας, ή υιοθετώντας, ανατριχιαστικά πολλές φορές, ιδέες, ή έννοιες, όμοιες, με αυτές των εθνικολαϊκιστικών καθεστώτων («νέο σύνταγμα, νέα μεταπολίτευση, νέα Ελλάδα» κ.λπ.).

Για γέλια, ή για κλάματα;

Εάν συμφωνήσουμε πως, πέρα από έναν θίασο, πρόκειται όντως για ένα εθνικολαϊκιστικό μόρφωμα και αν λάβουμε υπ’ όψη την, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ανοχή (στην καλύτερη περίπτωση), ή αποδοχή (στη χειρότερη περίπτωση), αυτού του μορφώματος από μεγάλη μερίδα πολιτών, τότε, πρέπει πραγματικά να γελάμε, ή να κλαίμε; Να εφησυχαζόμαστε, ή να προβληματιζόμαστε για το μέλλον της χώρας. Και τελικά, ποιος ο ρόλος και η ευθύνη των ευρωπαϊκών κομμάτων;

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου