Διαπραγματεύτηκαν το μνημόνιο με τους εταίρους, το ψήφισαν στη Βουλή και οδήγησαν τη χώρα σε εκλογές για να εξασφαλίσουν την αποδοχή του εκλογικού σώματος. Πλέον, δεν μένει παρά να... το εφαρμόσουν.
Η θριαμβευτική νίκη του Αλέξη Τσίπρα κατά τη χθεσινή εκλογική αναμέτρηση κλείνει ένα μακρύ κεφάλαιο, το οποίο ταλαιπώρησε αυτή τη χώρα επί σειρά ετών και αφορούσε στη διαμάχη για το μνημόνιο.
Το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που αναδείχθηκε βάσει των εκλογών του Ιανουαρίου ως μια αμιγώς αντιμνημονιακή κυβέρνηση, διαπραγματεύτηκε το τελευταίο μνημόνιο και πλέον, βάσει των χθεσινών αποτελεσμάτων, καλείται να το υλοποιήσει.
Ταυτόχρονα, το αποτέλεσμα της χθεσινής εκλογικής αναμέτρησης επαναβεβαίωσε με τον πλέον εύγλωττο τρόπο –σε ποσοστό της τάξης του 80% του εκλογικού σώματος- την συνολική πολιτική ισχύ των κομμάτων που υπερψήφισαν την τελευταία συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές, το λεγόμενο «τρίτο μνημόνιο», καταδεικνύοντας έτσι και την απήχησή τους στην κοινωνία.
Αντίθετα, οι κύριοι αρνητές του μνημονίου -έως πρόσφατα εντός ΣΥΡΙΖΑ- που συγκρότησαν την Λαϊκή Ενότητα, υπό τον Π.Λαφαζάνη, δεν βρήκαν τη λαϊκή στήριξη που προσδοκούσαν και παρέμειναν εκτός Κοινοβουλίου, μη κατορθώνοντας να διαβούν το εκλογικό κατώφλι του 3%.
Υπό το πρίσμα αυτό, το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών αφορά κυρίως στην ανάγκη να γυρίσει η χώρα σελίδα και να πάει μπροστά, τιμώντας τις δεσμεύσεις της, αλλά και τον διακαή πόθο της ελληνικής κοινωνίας για έξοδο από την κρίση.
Μπορεί, όπως λέγει ο φίλτατος κ.Π.Σκουρλέτης, η κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθήσει να εφαρμόσει αυτήν τη συμφωνία με τον πλέον «ανώδυνο» τρόπο, ή να προωθήσει ένα «παράλληλο» πρόγραμμα για την επανεκκίνηση της οικονομίας, ή τέλος, να επιχειρήσει να πατάξει τις χρόνιες παθογένειες που ακούν στο όνομα «διαφθορά» ή «φοροδιαφυγή» κ.α., αλλά στο δια ταύτα της υπόθεσης, πρέπει να εφαρμόσει όσα συμφώνησε με τους εταίρους και δανειστές.
Τα χρονικά περιθώρια είναι ασφυκτικά –και οι δανειστές, προφανώς, φρόντισαν για αυτό- και η ανάγκη επιστροφής σε μια στοιχειώδη κανονικότητα αδήριτη.
Εάν η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί δεν «τρέξει» και δεν υλοποιήσει άμεσα τις δεσμεύσεις της χώρας έναντι τους, επόμενη ευκαιρία δύσκολα θα υπάρξει...
Επί πέντε χρόνια και πλέον, από τον Μάιο του 2010 οπότε η χώρα εισήλθε σε καθεστώς μνημονίου, τα κυριότερα πολιτικά κόμματα της χώρας βρίσκονται σε ευθεία αντιπαράθεση, αλλάζοντας ενίοτε... στρατόπεδο, σχετικά με το μνημόνιο και τις προβλέψεις του.
Πλέον αμφότερα έχουν υπερψηφίσει αυτήν την συμφωνία και το ελληνικό εκλογικό σώμα επισφράγισε αυτήν τους την απόφαση, όπως και των λοιπών κομμάτων που την στήριξαν, με τον πλέον εμφαντικό τρόπο στην κάλπη.
Δικαιολογίες, πλέον, δεν υπάρχουν.
Το μείζον σήμερα αφορά στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας μέσω της υλοποίησης των δεσμεύσεών της και την επιστροφή της σε μια στοιχειώδη ομαλότητα, με την άρση των κεφαλαιακών περιορισμών και την αποκατάσταση της οικονομικής δραστηριότητας.
Διότι αυτές είναι, καλώς ή κακώς, οι ελάχιστες προϋποθέσεις για την ανάσχεση της ύφεσης και την επιστροφή σε ανάπτυξη.
Τώρα, εάν όντως ο κυβερνητικός συνασπισμός που θα συγκροτηθεί θα τύχει ευρύτερης «νομιμοποίησης» ή θα περιοριστεί στις 155 έδρες που φαίνεται ότι συγκεντρώνουν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή εάν η Νέα Δημοκρατία, από τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα τηρήσει εξίσου υπεύθυνη θέση όπως αυτή που είχε κατά το πρόσφατο παρελθόν, είναι πράγματα που θα καταδειχθούν το επόμενο διάστημα.
Όπως επίσης θα καταδειχθεί κατά πόσον η νέα κυβέρνηση Τσίπρα θα κατορθώσει να «μεταφράσει» την εκλογική αποδοχή που εξασφάλισε, σε αποτελεσματικό έργο.
Διαφορετικά, ούτε η «δεύτερη φορά Αριστερά» θα έχει ιδιαίτερη τύχη, αλλά ούτε και η χώρα...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου