Τα πρόσωπα ακόμα μετρούν στην πολιτική

Δεν το περίμεναν. Μετά την παραίτηση Σαμαρά, νόμιζαν πως είναι παιχνίδι. Εννιά μονάδες διαφορά στην κάλπη την 25η Ιανουαρίου, υψηλή δημοφιλία, με κάποιους συμπολίτες μας να παρακολουθούν εκστασιασμένοι το one man show του Γιάνη Βαρουφάκη. Και ήρθε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, για να δώσει άλλη μια αίσθηση παντοδυναμίας στους ΣΥΡΙΖΑίους.

Μέχρι εκεί ήταν. Μετά, ανέλαβε την αρχηγία ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Και για αρχή, η ΝΔ επανέκαμψε και δη μέσα σε μέρες, καθώς ο αγαπητός στη βάση της νέος Πρόεδρος, έδωσε άλλο αέρα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δη άμεσα. Η συσπείρωση της ΝΔ, αυτές τις ημέρες βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα και αναμένεται να ανεβεί κι άλλο. Και ήρθε άλλη μια κάλπη, καθώς στον ΣΥΡΙΖΑ του εθνομηδενισμού ήρθε η διάσπαση και όσα συνήθως ακολουθούν μια τέτοια εξέλιξη. Και η δημοσκοπική καθίζηση, παράλληλα όμως με την προσπάθεια της Ευρώπης αλλά και του συστήματος, να σώσει τον Αλέξη Τσίπρα,

Γιατί να τον σώσει; Διότι, με το τρίτο – και σκληρότερο όλων – μνημόνιο που έφερε παράλληλα με τους συμμάχους του ΑΝΕΛ, που εκλογικά ψυχορραγούν, μπήκε στο καλούπι, άσχετα αν ο πρώην πρωθυπουργός κράτησε «καβάτζες». Βλέπετε άλλωστε τους 53, που ζήτησαν να αποκλειστεί: «ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμμετέχει στη συγκρότηση κυβέρνησης με κόμματα που το πρόγραμμά τους είναι ασύμβατο με το δικό του πρόγραμμα».

Οι 53 θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, ως γέφυρα με το αντιμνημονιακό κοινό και τους υπόλοιπους (Λαφαζάνης και σία) της άκρας αριστεράς, αν και εφόσον κριθεί στον ΣΥΡΙΖΑ πως απαιτείται άλλος ένας γύρος «αντιπαράθεσης» με την Ευρώπη, για λογαριασμό όλων όσοι τη θέλουν θρυμματισμένη ή αν ληφθεί μια απόφαση για ένα Grexit, ώστε να μη χαθεί η εξουσία, εφόσον βέβαια αυτή κρατηθεί. Αν δεν κρατηθεί, ούτως ή άλλως, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει στην τροχιά της εσωστρέφειας και πιθανόν, ο Αλέξης Τσίπρας να καθαιρεθεί. Εξαρτάται φυσικά αυτό από το μέγεθος της ήττας. Η οποία, στην περιφέρεια φαντάζει πλέον σίγουρη, με την Κουμουνδούρου να προσπαθεί να κρατηθεί στα αστικά κέντρα που αποτελούσαν από την 25η Ιανουαρίου και μετά, προπύργιά της.

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης από την πλευρά του, απέδειξε ότι τα πρόσωπα ακόμα μετρούν στην πολιτική. Στις περιοδείες του, είναι εύκολο στον κόσμο να τον προσεγγίσει και να μιλήσει μαζί του. Ο Πρόεδρος της ΝΔ είναι συνηθισμένος στην πίεση των εκλογών και αντεπεξέρχεται στην πίεσή τους, κάτι που ο πολίτης το αντιλαμβάνεται, σε αντίθεση με τον αγχωμένο αντίπαλό του, που, λειτουργώντας εκτός θεσμικής λογικής, εγκλωβίστηκε στη δίνη των εξελίξεων που ο ίδιος προκάλεσε, μετά τις αναρίθμητες τυχοδιωκτικές του επιλογές, πολλές εκ των οποίων προϊόν μιας απόπειρας να αιφνιδιάσει. Τρίτο μνημόνιο Τσίπρα – Καμμένου, έλεγχοι κεφαλαίων και ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές, είναι τα προϊόντα μιας πολιτικής που απειλούν να σαρώσουν ό,τι έμεινε όρθιο στον τόπο τα τελευταία χρόνια. Και μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αντέχει προς το παρόν, δημοσκοπικά τουλάχιστον, αλλά η κατάρρευσή του είναι θέμα χρόνου.

«Χρειάζεται να διαπερνά καθημερινά τη δράση μας ο σταθερός στόχος του κοινωνικού μετασχηματισμού της κοινωνίας και οικονομίας της χώρας, έτσι όπως τον αντιλαμβάνεται η κινηματική και ριζοσπαστική Αριστερά στην εποχή μας», λένε οι 53. Αυτοί που αποτελούν τη γέφυρα του Αλέξη Τσίπρα με ό,τι στην άκρα αριστερά αρνήθηκε να μεταπηδήσει στο μνημονιακό στρατόπεδο. Ο κοινωνικός μετασχηματισμός, άλλωστε, είναι ακριβώς αυτό που θέλει και η νεοφιλελεύθερη ευρωπαϊκή ελίτ, που παρά τα δήθεν «μέτρα» που λαμβάνει, είδε με χαρά μεγάλο αριθμό μεταναστών να εισέρχεται στην επικράτεια της ΕΕ. Φτηνά εργατικά χέρια, που θα αποτελέσουν άλλοθι για περαιτέρω μείωση των μισθών των εργαζομένων… Και στη μέση ο Αλέξης Τσίπρας, που έκανε τη δουλειά γι’ αυτούς όλους, για το υπερεθνικό κεφάλαιο και τις ΜΚΟ, όπου άλλωστε δραστηριοποιούνται και επαγγελματικά πολλά στελέχη των κομμάτων της άκρας αριστεράς.

Ο Πρόεδρος της ΝΔ, αποτελεί το μοναδικό ανάχωμα σήμερα στα άνομα σχέδια (όχι, δεν ρωτήθηκε ο λαός αν επιθυμεί τον «κοινωνικό μετασχηματισμό») των διαφόρων κύκλων στη Δύση, που έχοντας βρει εδώ ως αγωγό της πολιτικής τους τον ΣΥΡΙΖΑ, επιθυμούν να τελειώσουν τη δουλειά, διατηρώντας τους αριστεριστές που τα κάνουν όλα και συμφέρουν, στην εξουσία. Εκφράζει το υγιές στον αστικό κόσμο, αλλά και τη γέφυρά του με το θεσμικό μηχανισμό στην ΕΕ. Η ΝΔ, μετέχει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και συνομιλεί ακόμα με τους πάντες στην ΕΕ και η σχέση της με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, είναι «βαθιά» και χαρακτηρίζεται από εμπιστοσύνη.

Η υπόθεση πάντως της σχέσης του Τσίπρα με κύκλους που απεργάζονται την αποσταθεροποίηση της χώρας μας, θυμίζει τον Τζορτζ Σόρος και τη στήριξη που αυτός παρέχει στους αναρχικούς και «αλληλέγγυους» σε όλο τον κόσμο. Τον Σόρος, που ήδη είδε ανθρώπους του, «αριστερούς» φυσικά – φυσικά, να κόβουν βόλτες και να έχουν λέγειν και «παρέμβαση» στα εξουσιαστικά υψίπεδα της χώρας μας, απολαμβάνοντας παράλληλα για κάποιο διάστημα υψηλή δημοφιλία, που όμως εξανεμίστηκε. Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα, που λέγανε οι παλιοί που είχαν δει πολλά τα μάτια τους. Και η τελευταία φράση, ισχύει και για τα εκλογικά κέρδη του ΣΥΡΙΖΑ, στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015.

Νίκος Χιδίρογλου