Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Βίος και πολιτεία του Ελληνα αριστεροκομμουνιστή


Θυμηδία προκαλούν σε όσους έχουν πραγματικά μελετήσει ιστορία, πολλά που δημοσιεύονται τελευταία για τα δρώμενα των Ελλήνων κομμουνιστών, που με επικεφαλής ένα μπόμπιρα κατάφεραν να υφαρπάξουν την εξουσία στην Ελλάδα, ψευδόμενοι με το χειρότερο τρόπο, και εκμεταλλευόμενοι την απελπισία του κοσμάκη.

Τα περισσότερα παράπονα για τα έκτροπα και την ολοφάνερη ανικανότητα των τωρινών κυβερνώντων γράφονται και διατυμπανίζονται από άλλους κομμουνιστές. Είναι εκείνοι που διάλεξαν να αποχωρήσουν και να μην στηρίζουν πλέον τους κυβερνώντες, διαμαρτυρόμενοι ότι οι κυβερνώντες έχουν προδώσει την «τέλεια» ιδεολογία του κομμουνισμού, η οποία, κατά τους παραπονούμενους, αν εφαρμοζόταν σωστά, θα έσωζε τη χώρα, και θα έφερνε παντού ευημερία, ευδαιμονία και χαρά, όπως ακριβώς έγινε στην Σοβιετική Ένωση, στην Κούβα, στη Βόρειο Κορέα, στην τωρινή Βενεζουέλα και σε διάφορες άλλες χώρες, που είχαν την τύχη να ασπαστούν και να εφαρμόσουν τα «αλάνθαστα» γραπτά του Μαρξ, του Ένγκελς και της μούμιας της κόκκινης πλατείας, του Λένιν δηλαδή.

Οι αποχωρήσαντες από το κόμμα του χασκογελάκια μπόμπιρα δεν έφυγαν επειδή δεν πληρωνόντουσαν παχυλά, αλλά επειδή δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να τα πάρουν όλα, να γίνουν δηλαδή εκείνοι τα αφεντικά «σε μια μέρα, με ένα νόμο» όλων των περιουσιακών στοιχείων ιδιωτικών και δημοσίων στην Ελλάδα. Αυτό συνεχίζουν να επιδιώκουν.

Το κόμμα του μπόμπιρα έκανε τη στροφή, διότι ο μπόμπιρας-ηγέτης είδε μπροστά του ξαφνικά της φυλακής τα σίδερα κι έκανε άτακτη υποχώρηση, παραδίδοντας τα κλειδιά της χώρας κι ότι άλλο του ζήτησαν οι «εξωτερικοί», προκειμένου να μην καταλήξει κι αυτός σαν τον μακαρίτη το Γιώργο Παπαδόπουλο. Αυτός ο φόβος συνεχίζει να τον κατατρέχει.

Ακόμα χειρότερη είναι και η επαναλαμβανόμενη διαπίστωση του Λεβέντη (κατά τα άλλα ο μόνος πολιτικός που αξίζει την ψήφο του Έλληνα) ότι ο Τσίπρας έχει συνετιστεί μετά από τόσα χαστούκια που έχει φάει από τους Ευρωπαίους, και τώρα «είναι σώφρων».

Λυπάμαι, αλλά είναι αφέλεια να πιστεύουμε ότι ο Τσίπρας έχει αλλάξει μυαλά, έστω και ευκαιριακά, έστω και προσωρινά. Ο Τσίπρας καταπατεί την Δημοκρατία και κουρελιάζει το Σύνταγμα, όπως ακριβώς κάνουν πάντα οι κομμουνιστές, όταν βρεθούν στην εξουσία. Κι οι δεξιοί βέβαια, οι εκλογικά απαξιωμένοι από τον πάνσοφο Ελληνικό λαό, που με την ψήφο του παρέδωσε τα κλειδιά της χώρας σε ένα μπόμπιρα κομμουνιστή, έκαναν κι αυτοί ακραίες ηλιθιότητες και έκτροπα. Αλλά υπήρχε ελπίδα για κάτι καλύτερο. Με τους κομμουνιστές στην εξουσία, εξ ορισμού δεν υπάρχει καμία ελπίδα για οικονομική ανάκαμψη. Καμία απολύτως. Ο Τσίπρας κάνει στο Δημοκρατικό πολίτευμα όση ζημιά τον παίρνει να κάνει. Ο άνθρωπος είναι κομμουνιστής. Ακολουθάει μια ιστορικά αποτυχημένη ιδεολογία, όπως πολλοί ψευτοδιανοούμενοι που απεχθάνονται την χειρωνακτική δουλειά και κάθε δουλειά που υφίσταται με βάση την αποδεδειγμένη παραγωγικότητα και δηλώνουν κομμουνιστές. Δεν το κάνουν ανιδιοτελώς. Περιμένουν να τους δοθεί καρέκλα στην ηγεσία, ή τουλάχιστον να πληρώνονται για να γράφουν κάθε λογής αρλούμπες, χωρίς να σκοτίζονται για την εμπορική αξία της παραγωγής τους.

Κανένας από αυτούς τους τύπους, ούτε οι κοκορόμυαλοι υπουργοί, ούτε ο μπόμπιρας αρχηγός του κόμματός τους δεν θα ήθελε να βρεθεί να ζει σαν απλός πολίτης σε ένα κομμουνιστικό κράτος. Να είναι καθισμένοι στο σβέρκο του λαού σαν ηγέτες και αφεντικά, αυτό ναι.
Η χειρότερη φάρσα που εμπεριέχει η Ελληνική τραγωδία συνίσταται στην στραβομάρα όσων δηλώνουν αριστεροί. Τι είναι τελικά ο Έλληνας αριστερός; Είναι κομμουνιστής; Όχι, λένε πολλοί. Τι στο καλό σημαίνει αριστερός στην Ελλάδα; Κοινωνικό κράτος, λένε άλλοι. Δημοκρατία παντού, και τα βασικά αγαθά να τα διαχειρίζεται το κράτος, να ανήκουν στο λαό. Μόνο που, από ότι βλέπουμε, τα κρατικά υπάρχοντα ανήκουν πάντα μόνο στη μικρή ομάδα που κάνει κουμάντο στη χώρα, αφού ψηφιστεί και πάρει την εξουσία. Άρα, τι λαός και κολοκύθια τούμπανα; Στον βέρο κομμουνισμό, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, Η ηγεσία δεν βάζει το λαό καθόλου από κουβέντα.

Οι Έλληνες κομμουνιστές λένε ότι οι τωρινοί κυβερνώντες της Ελλάδας δεν είναι πραγματικοί κομμουνιστές. Με αυτό όμως εννοούν ότι ο μπόμπιρας και η παρέα του λιποψύχησαν και δεν έσπρωξαν τα πράγματα μέχρις εσχάτων. Δεν κατάφεραν δηλαδή να κρατικοποιήσουν για λογαριασμό του λαού (που στον κομμουνισμό σημαίνει πάντα για λογαριασμό της ομάδας της κομμουνιστικής ηγεσίας) τα πάντα, ακόμα και τα σώβρακα στο συρτάρι του κάθε Έλληνα.

Αν ψάξουμε περαιτέρω για το τι σημαίνει Έλληνας αριστερός στην Ελλάδα, αργά ή γρήγορα, αναγκαστικά σκοντάφτουμε στον ανεκδιήγητο μπουρζουά που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ, το χειρότερο λαμόγιο δηλαδή που κυκλοφορεί στην Ελληνική επικράτεια. Ταχτοποιημένοι από τη μακροχρόνια κομματική τους διασύνδεση, με προσωπικές περιουσίες, κρατικοδίαιτοι από την κορυφή ως τα νύχια, χρόνια τώρα, δεν ασπάζονται πλέον την κρατικοποίηση των πάντων προς όφελος του λαού. Ούτε λόγος να γίνεται για τέτοια. Θέλουν βέβαια κοινωνικό κράτος μέχρι τα μπούνια. Θέλουν δουλειά καρέκλας με παχυλό μισθό, για να ζουν «αξιοπρεπώς». Και φυσικά, για όλα αυτά θέλουν να πληρώνουν οι άλλοι. Ποιοι άλλοι; Μα εκείνοι που ευημέρησαν περισσότερο από αυτούς, να ποιοί άλλοι.

Το γελοίο στην όλη υπόθεση του Έλληνα κομμουνιστή είναι ότι δεν θέλει να του πειράξει κανένας την ιδιωτική του περιουσία. Πιστεύει επίσης ότι το κράτος έχει κάθε δυνατότητα, και πρέπει να έχει και την αποκλειστική δικαιοδοσία να διορθώνει όλα τα κακώς έχοντα, από τις τιμές της αγοράς, μέχρι τη στραβή μύτη της γυναίκας του και το ροχαλητό το δικό του. Στο μυαλό του όλοι πρέπει να είναι ίσοι, κι αυτό το μεταλλάσει σε μίσος για όσους είχαν καλύτερη τύχη ή απλά τα κατάφεραν καλύτερα από αυτόν. Μισεί τους καλύτερα βολεμένους, τους καλύτερα μορφωμένους, τους πιο εμφανίσιμους, τους πιο καλλιεργημένους. Περιμένει με αυξανόμενη οργή κάποια τερατώδη πολιτική ηλιθιότητα να φέρει τα πάνω κάτω ή κάποιον εγκληματικό ηγέτη δικό του να γκρεμίσει τα πάντα και να σκοτώσει ανελέητα τους διαφωνούντες, για να πάρει θέση εξουσίας, και να μπορέσει επιτέλους να καταστρέψει, με το πρόσχημα ότι το κάνει για το λαό, όλους αυτούς που με την ύπαρξή τους και μόνον τον έκαναν να αισθάνεται αδύναμος, απαξιωμένος και κατώτερος.
Το πρόβλημα με την Ελληνικό αριστεροκομμουνισμό όμως είναι ακόμα χειρότερο. Σχεδόν όλοι οι Έλληνες αριστεροκομμουνιστές δεν είναι σίγουροι, για να είναι μέσα στα πλαίσια της ιδεολογίας τους, ακριβώς τι πρέπει να θέλουν και γιατί πρέπει να φωνάζουν.

Κάντε το εξής πείραμα:

Ρωτήστε έναν Έλληνα αριστεροκομμουνιστή τα εξής σχετικά με την κυβέρνηση που θέλει:

  1. Θέλεις το κράτος να σέβεται την ιδιωτική σου περιουσία;
  2. Θα σου άρεσε οι επιχειρήσεις να αυξάνουν τους μισθούς των εργαζομένων αν έχουν περισσότερα κέρδη;
  3. Θα ήθελες τα συνδικάτα να δουλεύουν για τους εργάτες πραγματικά, και όχι για τους εργατοπατέρες;
  4. Θέλεις ο απλός εργάτης να χαίρει της ίδιας κοινωνικής υπόληψης που χαίρει ο επικεφαλής της εταιρείας;
  5. Θέλεις το κράτος να ρίχνει λεφτά στην οικονομία με μεγάλα κρατικά έργα και να δημιουργεί έτσι δουλειές;
  6. Θέλεις ισότιμη δικαιοσύνη για όλους;
  7. Θα ήθελες η ποσότητα δημιουργίας χρήματος να ελέγχεται από το κράτος, με ασφαλιστικές δικλείδες για να μην κλέβει κανένας πολιτικός, και όχι από ιδιώτες;
  8. Θα ήθελες να κάνει στάση πληρωμών η κυβέρνηση και να καταφέρει τους δανειστές να σβήσουν το Ελληνικό εξωτερικό χρέος;
Σε όλα τα παραπάνω, σχεδόν όλοι τους θα σας απαντήσουν «Ναι». Μετά, έτσι για πλάκα, εξηγήστε τους, ότι αυτά ακριβώς εφάρμοσε με επιτυχία ο Χίτλερ στην μεσοπολεμική Γερμανία από το 1933 μέχρι το 1939. Αν δεν πάθουν αποπληξία με αυτό για το Χίτλερ, ρωτήστε και το τελευταίο:

  • «Ρε, μπας κι είσαι Ναζιστοφασίστας και δεν το ξέρεις;»

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου