Δεν ήταν αυθεντικά δημοκρατική η διαδικασία του δημοψηφίσματος στην Τουρκία εκτιμούν οι διεθνείς παρατηρητές του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη.
Η ψηφοφορία έλαβε χώρα σε ένα «άνισο» περιβάλλον – επισημαίνουν μεταξύ άλλων – καθώς τα δύο στρατόπεδα δεν είχαν «ίσες ευκαιρίες», οι πολίτες δεν ενημερώθηκαν αμερόληπτα για ζητήματα-κλειδιά, ενώ οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν σε θεμελιώδεις ελευθερίες, οι συλλήψεις δημοσιογράφων και το κλείσιμο μέσων ενημέρωσης είχαν αρνητικές επιπτώσεις στην πλουραλιστική ενημέρωση των πολιτών.
Οι αναφορές στην εκλογική διαδικασία στην Τουρκία προκαλεί δυσάρεστους συνειρμούς για δικά μας πρόσφατα ιστορικά γεγονότα. Είχαμε κι εμείς δημοψήφισμα στην χώρα μας πριν από δύο χρόνια. «Αιφνίδιο» δημοψήφισμα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη εθνικά στιγμή. Και μας δίχασε!
Σε μας δεν υπήρξαν συλλήψεις δημοσιογράφων, υπήρξε όμως εκφοβισμός και στοχοποίηση σχολιαστών, εντύπων και τηλεοπτικών καναλιών που δεν συμφωνούσαν με την κυβερνητική τοποθέτηση υπέρ του ΟΧΙ.
Εμείς, δεν ενημερωθήκαμε καθόλου για αυτό που κληθήκαμε να ψηφίσουμε: Ένα δημοσιονομικό κείμενο του οποίου το περιεχόμενο δεν μπορούσε, για αντικειμενικούς λόγους, πρώτον, να κατανοήσει σε επαρκές αλλά και στοιχειώδες επίπεδο η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων (ήταν ένα τεχνοκρατικό κείμενο) και δεύτερον, ο πολίτης δεν είχε την επάρκεια να το αναζητήσει και να το βρει για να το διαβάσει.
Πάνω λοιπόν σε ένα κείμενο άγνωστο και με κλειστές τράπεζες τοποθετηθήκαμε απέναντι στο ΝΑΙ και στο ΟΧΙ. Το ΟΧΙ είχε σαφή πολιτική και προσωπική εκπροσώπηση από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Το μπλοκ που το υπερασπίστηκε εκπροσωπούσαν οι κυβερνητικοί «ριζοσπάστες Αριστεροί» που έλεγαν ότι επιζητούσαν μια «αξιοπρεπή» συμφωνία εντός της Ευρώπης, δηλαδή να διαγραφεί το χρέος, να μην γίνει καμιά μεταρρύθμιση και να λυθεί το ζήτημά μας με παροχές, και οι οπαδοί της Χρυσής Αυγής που επιθυμούσαν την άμεση έξοδο από την Ευρώπη και την ευρωζώνη.
Μαζί τους και όσοι επιθυμούσαν διακαώς –γενικά- τη ρήξη μέσα από έναν επαναστατικό συνεπαρμό, και κάποιοι που υποστηρίζουν την ιδέα της παγκόσμιας επανάστασης επαναφέροντας δυναμικά τον ριζοσπαστικό διεθνισμό στο προσκήνιο της ιστορίας.
Όλα αυτά επενδεδυμένα ηθικά με την αρχή της Αξιοπρέπειας και ενός ασυγκράτητου δακρύβρεχτου πατριωτισμού, όπως τον εκπροσωπεί επαξίως ο Πάνος Καμμένος.
Αντίθετα το Μπλοκ του ΝΑΙ είχε ένα αδιαπραγμάτευτο αίτημα, την πάση θυσία και με κάθε κόστος παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Το ΝΑΙ και το ΟΧΙ, τέλος πάντων, είχε τόσο πολλές διαστάσεις και επιδεχόταν τόσες ερμηνείες, που θα χρειαζόταν εξειδικευμένες ομάδες επιστημόνων για να το εξετάσουν ενδελεχώς.
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι το αποτέλεσμα, το οποίο ήταν συντριπτικό υπέρ του ασαφούς και περήφανου ΟΧΙ, μετατράπηκε από τον πρωθυπουργό σε ΝΑΙ.
Και ουδείς από τους ψηφοφόρους του ΟΧΙ, αντέδρασε!
Όπως δεν αντιδρά και σήμερα, που ο ίδιος πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του διαπραγματεύονται με τους δανειστές οικονομικά μέτρα που δεν αντέχουν οι πολίτες, με στόχο να τα φορτώσουν στους επόμενους.
Οι ίδιοι ονειρεύονται για τους εαυτούς τους να κυβερνούν έως ότου ξεκινήσει η εφαρμογή τους και μετά – στο όνομα των αδυνάμων – ν’ αντιπολιτεύονται τους «κακούς» που θα επιχειρούν να τα εφαρμόσουν!
Όλα τα παραπάνω λοιπόν, επιτρέπουν την διαπίστωση ότι στην χώρα μας έχουμε έλλειμμα δημοκρατίας. Η πολιτική στην Ελλάδα σήμερα, ασκείται με όρους «Νταντά» και σουρεαλισμού και όχι όπως θα’ πρεπε.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου