Υποτίθεται ότι είμαστε στο παρά πέντε της συμφωνίας με τους εταίρους. Υποτίθεται… Διότι, οι υποθέσεις προέρχονται αποκλειστικά από την κυβέρνηση που επιδιώκει να “χρυσώσει το χάπι” της αποτυχίας της.
Η στρατηγική της κωλυσιεργίας αποδεικνύεται καταστροφική! Όσο καθυστερεί το κλείσιμο της αξιολόγησης ο λογαριασμός για την οικονομία ανεβαίνει και αποβαίνει δυσβάστακτος για την κοινωνία. Κυρίως, για όλους εκείνους τους οποίους, υποτίθεται πως, η κυβέρνηση υπερασπίζεται – τη μεσαία τάξη, τους χαμηλόμισθους, τους συνταξιούχους, τους ανέργους.
Αν υποθέσουμε ότι η στρατηγική της καθυστέρησης αποσκοπούσε σε ευνοϊκότερη μεταχείριση των εταίρων σε μια σειρά ζητημάτων (χρέος, εργασιακά, ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις κοκ), η αποτυχία της είναι αυταπόδεικτη. Οι εταίροι δεν υποχώρησαν. Δεν μετέβαλαν τις θέσεις τους. Δεν φοβήθηκαν το “κίνδυνο” της διάλυσης της Ευρώπης, τον οποίο χρησιμοποιεί αφελώς η κυβέρνηση για να τους εκβιάσει. Άρα σε αυτή την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια ανίκανη κυβέρνηση που δεν διάβασε σωστά τους διεθνείς και τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς.
Αν υποθέσουμε ότι η στρατηγική της καθυστέρησης αποσκοπεί στον εκφυλισμό και την ευρεία φτωχοποίηση της κοινωνίας, ώστε εκ νέου “οργισμένη” να αποδώσει τις ευθύνες στους “ξένους τοκογλύφους” και την “εσωτερική Τρόικα”, και “αγανακτισμένη” να αποδεχθεί ως μονόδρομο Grexit και επιστροφή στη δραχμή, τότε δεν έχουμε να κάνουμε απλά με μια ανίκανη κυβέρνηση. Έχουμε να κάνουμε με μια εθνικά επικίνδυνη κυβέρνηση!
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση η κυβέρνηση πρέπει να παραδώσει την εξουσία που τόσο αγαπά και να αφήσει στην επόμενη την ευθύνη της συμφωνίας με τους εταίρους.
Διότι απλά, οι εταίροι δεν έχουν λόγο να συμφωνήσουν τίποτα με μια αναξιόπιστη κυβέρνηση. Συμφωνία προϋποθέτει αμοιβαίες υποχωρήσεις και διευκολύνσεις, τις οποίες οι εταίροι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να κάνουν ούτε κατ’ ελάχιστον. Και ποιος άλλος άλλωστε θα εμπιστευόταν τον Αλέξη Τσίπρα, ώστε να συμφωνήσει οτιδήποτε μαζί του…;
Το αναμενόμενο λοιπόν είναι οι εταίροι να τον αφήσουν να υποστεί στο ακέραιο τις ευθύνες του για την επερχόμενη ασφυξία ή να ταπεινωθεί απόλυτα, υπογράφοντας οτιδήποτε βάλουν μπροστά του. Η αδιαφορία τους θα είναι το νόμισμα με το οποίο θα πληρώσουν την αλαζονεία και αμετροέπεια που όλο αυτό το διάστημα εμφανίζει καθυβρίζοντας και περιπαίζοντας θεσμούς και εταίρους. Τώρα μάλιστα που ένα νέο ελληνικό αδιέξοδο (ακόμα και ελληνική χρεοκοπία) ευνοεί τους εκλογικούς σχεδιασμούς των Μέρκελ – Σόιμπλε, βούτυρο στο ψωμί τους. Οι “ανυπάκουοι Έλληνες” θα τιμωρηθούν παραδειγματικά και ο οργανωμένος Βορράς αυτή τη φορά δεν θα τους κάνει το χατίρι να τους διασώσει…
Με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο (μια κατάσταση στην οποία περιήλθε με αποκλειστικά δική του ευθύνη) ο Πρωθυπουργός έχει δυο συν μια επιλογές. Ή να δώσει γη και ύδωρ στους δανειστές (με αντάλλαγμα λίγους ακόμα μήνες στην εξουσία) συμφωνώντας με όλες τις θεμιτές ή αθέμιτες απαιτήσεις τους ή να στυλώσει τα πόδια και όπου του βγει. Στην πρώτη περίπτωση φλερτάρει με την πολιτική εξαΰλωση. Στη δεύτερη με τη φυλακή…
Η τρίτη και λογικότερη είναι η ηρωική έξοδος με εκλογές. Αλλά ποιος θα διακινδύνευε να συμφωνήσει ότι ο Αλέξης Τσίπρας διαθέτει (κοινή) λογική;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου