Ο δρόμος του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας είναι πάντα επικίνδυνος...

Τα τελευταία είκοσι τουλάχιστον χρόνια διεξάγεται στη χώρα μας μια μεγάλη συζήτηση για τον πολύπαθο τομέα της υγείας.
Διαπιστώνουμε ξανά και ξανά πως το σύστημα νοσεί βαρέως.

Πολιτικοί και των δύο παρατάξεων κάνουν και ξανακάνουν την αυτοκριτική τους και πάντα καταλήγουν στο εύκολο, ανεύθυνο και "λαϊκίστικο" συμπέρασμα:

Αν διετίθεντο τα αναγκαία χρήματα, δεν θα είχαμε πρόβλημα.
Δεν μας λέει, όμως, κανείς πόσα χρήματα χρειάζονται τελικά.

Διότι αυτά δεν μπορεί να είναι απεριόριστα.

Δεν μας λέει κανείς ποιος είναι ο ιδανικός αριθμός των απασχολουμένων.

Διότι ούτε αυτός μπορεί να τείνει στο άπειρο.

Πάνω απ’ όλα, ουδείς θέλει να δηλώσει δημόσια πως δεν εξαρτώνται όλα μόνον από τα χρήματα και τον αριθμό των απασχολουμένων. Αλλά από τον τρόπο που διατίθενται τα χρήματα –αν γίνονται σπατάλες, υπερτιμολογήσεις, κακή κατανομή πόρων– και από την ποιότητα του προσωπικού.
Δεν μας λένε πόσα χρήματα θα εξοικονομούνταν, αν τα νοσοκομεία μας δεν έπασχαν από μορφωτική ανεπάρκεια και ηλεκτρονική αναπηρία.

Ούτε για ποιο λόγο άλλες χώρες, με πολύ μικρότερη αναλογία γιατρών σε σχέση με τους κατοίκους τους, διαθέτουν πολύ αποτελεσματικότερα συστήματα υγείας.
Πριν από λίγες ημέρες είχαμε το τραγικό περιστατικό του θανάτου ενός συνανθρώπου μας.

Η συζήτηση εξαντλήθηκε πάλι στις χρηματοδοτήσεις και στις προσλήψεις , προφανώς επειδή ουδείς έχει την πρόθεση να επιλέξει το δύσκολο δρόμο της εξοικονόμησης πόρων και της επιμόρφωσης.

Διάφοροι φανατισμένοι, το ύφος των οποίων δεν ταιριάζει στην εικόνα που έχουμε για το Γιατρό, επιδόθηκαν πάλι σε καταγγελίες αρμοδιότητος εισαγγελέως.
Αν βάλει κανείς δίπλα δίπλα τα περί την υγεία σημερινά δημοσιεύματα και εκείνα (των ίδιων εφημερίδων) του 2002 και του 2003, θα θεωρήσει πως δεν πέρασε μία μέρα.
Οπωσδήποτε, και μόνο το γεγονός ότι δημιουργείται συνεχώς θόρυβος δείχνει πως οι καλές προθέσεις δεν αρκούν.

Χρειάζεται και σωστή επιλογή προσώπων σε διάφορες θέσεις ευθύνης.

Που θα δουλεύουν χωρίς να σαμποτάρουν.

Ολο και πιο συχνά καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι υπουργοί πρέπει να αναθέσουν αυτή τη δουλειά σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τα πρόσωπα του περιβάλλοντός τους.

Β.Σ.