Το ρουσφέτι μεσουρανεί

Αν διερωτάται κανείς τι είναι αυτό που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση το ελληνικό κράτος, τι είναι αυτό που γιγάντωσε σε τέτοιο βαθμό το δημόσιο τομέα, δεν έχει παρά να διαβάσει το σημερινό πρώτο θέμα στον Ελεύθερο Τύπο. Παρά τα όσα ευαγγελίζεται ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου για αλλαγή νοοτροπίας, δομών και «επανάστασης του αυτονόητου», το κράτος συνεχίζει αμέριμνο και απερίσπαστο τον πάγιο, σταθερό και παραδοσιακό τρόπο λειτουργίας του. Μόνο επανάσταση του αυτονόητου δεν είναι στα σκαριά.
Ότι αδιανόητο έχει διαποτίσει τη χώρα αυτή από τη Μεταπολίτευση και μετά συνεχίζει να ανθεί. Εχει εμπεδωθεί η πελατειακή σχέση που καμιά επανάσταση του ΠΑΣΟΚ δεν διαλύει. Οι πρακτικές της Μεταπολίτευσης που οδήγησαν τα πράγματα στη σημερινή κατάντια μεσουρανούν με την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου. Το ρουσφέτι ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι ο πρώτος παράγων που θα καθορίζει τις σχέσεις ψηφοφόρων και υποψηφίων.
Τα ηθικά ζητήματα που τίθενται είναι πολλά με τις προσλήψεις συμβασιούχων στη Νομαρχία Πειραιά. Τι θα κάνουν οι 67 υπάλληλοι που προσελήφθησαν όταν πλέον σε λίγες εβδομάδες δεν θα υπάρχει Νομαρχία Πειραιά; Πού θα εργάζονται και τι έργο θα παράγουν; Τι θα κάνει η κυβέρνηση αν οι άνθρωποι αυτοί, μετά την παρέλευση των οκτώ μηνών, καταλάβουν π.χ. τη Νομαρχία ζητώντας τη μονιμοποίησή τους; Με ποιο ηθικό ανάστημα η κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει να μιλάει για αλλαγή νοοτροπίας όταν το κύριο ζητούμενο, η εξυγίανση στο Δημόσιο, δεν φαίνεται να έρχεται; Αντιθέτως, με κάθε ευκαιρία που δίνεται βλέπουμε να διογκώνεται αντί να συρρικνούται.