Όταν πέρσι τον Οκτώβρη, εν πλήρει H1N1, ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας το ΠΑΣΟΚ, ο ούριος άνεμος του πολιτικού πολιτισμού, έφερε στην πόρτα μας νέους όρους, νέες έννοιες. (Λίγο αργότερα, βέβαια, έφερε και νέες έγνοιες, αλλά προς το παρόν θα επικεντρώσουμε επιδεικτικά στην πρώιμη εποχή, στο honey moon του νικητήριου Φθινόπωρου). Ήταν οι πολλά υποσχόμενες ημέρες της «Δημόσιας Διαβούλευσης», της «Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης» και της «Βάσης δεδομένων της open gov», δηλαδή της ψηφιακής και γενναιόκαρδης εκείνης χοάνης που απάνθιζε με στοργή και ξεδιάλεγε με αγάπη τα τυχαία βιογραφικά των ανώνυμων προσοντούχων. Όσοι ήταν “over qualified” enough θα καβάτζωναν πόστο Γενικού Γραμματέα. Νέοι άνθρωποι, νέα ήθη. Καμιά σχέση με το κομματικό βολεψατέρ- τακτοποιησατέρ που είχε ξεχάσει επί πεντέμισι χρόνια ασταμάτητα στην πρίζα, η Κυβέρνηση Καραμανλή.
Οι ιστορικοί διορισμοί των Γενικών Γραμματέων τελικά, είτε άργησαν παροιμιωδώς να λάβουν χώρα προκαλώντας τη σχετική γκρίνια, είτε έγιναν υπερηχητικά, προκαλώντας επίσης τη σχετική γκρίνια. Και τα ονόματα των τυχερών δεν αποδείχτηκαν σε όλες τις περιπτώσεις ρηξικέλευθα. Όλο και κάτι θύμιζαν στους παροικούντες την Ιπποκράτους...
Το πρεστίζ, ωστόσο, της βάσης δεδομένων της open gov παρέμεινε όρθιο στη συνείδηση του κοινού..., όσο επιδερμική κι αν αποδείχτηκε η δόξα του. Θεμελιώθηκε μια σχολή καλών ψηφιακών προθέσεων. Κι ας ήταν γνωστό τοις πάσι ότι οι μετέπειτα επιτελείς, (Διοικητές, Διευθυντές κλπ) με τη συνδρομή των προϊσταμένων τους, έκοψαν δρόμο απ’ τα γνωστά μονοπάτια καθιστώντας επί της ουσίας διακοσμητική την βιογραφοδόχο της Κυβέρνησης.
Ανάλογη τύχη είχε και η υπόθεση της Δημόσιας Διαβούλευσης. Τέτοιον καιρό πέρσι, το όραμα της συμμετοχικής δημοκρατίας άνθιζε στα χείλη του άφθαρτου Γιώργου και οι εμπνευσμένοι ψηφοφόροι άφηναν αναρίθμητα σχόλια κάτω απ’ τα αναρτημένα κείμενα του νεοσύστατου σάιτ. Σιγά- σιγά έγινε σαφές ότι η ουρανομήκης δημοκρατικότητα της κυβέρνησης τελείωνε εκεί που άρχιζαν οι αποφάσεις της. Ειδικά οι κρίσιμες αποφάσεις της. Η ηλεκτρονική συζήτηση ήταν βοηθητικού- ξαλαφρωτικού χαρακτήρα. Ουδένα ρυθμιστικό ρόλο είχε. Το κοινό διαχωρίστηκε με βάση τη θεματολογία και τα ενδιαφέροντά του, με αποτέλεσμα να υπάρχουν αυτή τη στιγμή θέματα που περιορίζονται σε μονοψήφιου αριθμού σχόλια. Μόδα ήτανε και πέρασε. Μαζί πέρασε και το honeymoon Κυβέρνησης και κυβερνωμένων. Εννοείται ότι κανείς δε διαβουλεύτηκε με κανένα προ της προσφυγής στην τρόικα...
Θα πείτε, γιατί τα αναπολούμε όλα αυτά; Έτσι... Αφού τα στερνά δεν τιμούν τα πρώτα, δικαιούμαστε να επιχειρήσουμε το αντίθετο.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου