Πατήστε για μεγέθυνση |
Ουδείς νεκρός υπήρξε στο Πολυτεχνείο !...
Στην απόφαση της Δικαιοσύνης για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, δια του παραπεμπτικού βουλεύματος 677/75 του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών αναφέρονται τα εξής:...
- Ουδείς απολύτως φοιτητής εφονεύθη εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, ή εκτός αυτού οπουδήποτε εις το Λεκανοπέδιον Αττικής.
- Ουδείς πολίτης εφονεύθη εντός του Πολυτεχνείου ή εις ζώνην τριακοσίων μέτρων πέριξ αυτού.
- Οι φονευθέντες πολίτες σε διάφορες περιοχές των Αθηνών κατά το τριήμερον των συγκρούσεων, ανέρχονται εν συνόλω εις είκοσι τέσσερις και είναι οι εξής:
- Σπύρος Κοντομάρης,
- Διομήδης Κομνηνός,
- Σωκράτης Μιχαήλ,
- Toril Engeland,
- Βασίλης Φάμελλος,
- Γιώργος Σαμούρης,
- Δημήτρης Κυριακόπουλος,
- Νίκος Μαρκούλης,
- Σπύρος Μαρίνος,
- Κατερίνα Αργυροπούλου,
- Στέλιος Καραγεώργης,
- Μάρκος Καραμανής,
- Αλέξανδρος Σπαρτίδης,
- Δημήτρης Παπαϊωάννου,
- Γιώργος Γεριτσίδης,
- Βασιλική Μπεκιάρη,
- Δημήτρης Θεοδωράς,
- Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας,
- Αλέξανδρος Παπαθανασίου,
- Ανδρέας Κούμπος,
- Μιχαήλ Μυρογιάννης,
- Κυριάκος Παντελεάκης,
- Στάθης Κολινιάτης και
- Ιωάννης Μικρώνης.
Το Πολυτεχνείο, δεν έριξε καμιά χούντα.
Απλώς δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τη στυγνή δικτατορία του Δ. Ιωαννίδη, με όλα τα επακόλουθά της. ΕΑΤ/ΕΣΑ, βασανισμούς πολιτών κ.λ.π., με αποκορύφωμα την τραγωδία της Κύπρου.
Οι δήθεν "ήρωες", οι περισσότεροι των οποίων δεν είχαν περάσει ούτε απ’έξω από αυτό, εξαγόρασαν με πολύ υψηλό τίμημα τα δεινά της Ελλάδας που προέκυψαν από τον δήθεν ηρωισμό τους, τον οποίον πληρώνουμε μέχρι και σήμερα.
g
ΥΓ:
Η κεφάλα είναι του καθηγητού - σε ξένο πανεπιστήμιο, φυσικά - Νικολ. Σβορώνου. Κάποιος την είχε φτιάξει, αλλά δεν μπόρεσε να την πουλήσει. Την έφερε στο Πολυτεχνείο όπου, αυτομάτως, έγινε σημείο προσκηνύματος από εκείνους που νόμιζαν πως είναι κάποιος από τους ...πεσόντες.!
Στην μνήμη του κατέθεσε στεφάνι και ο ίδιος ο ...Σβορώνος, ένας ευτυχής άνθρωπος που τίμησε - εν ζωή - τον νεκρό εαυτό του.
Τέτοιες προόδους δημιούργησε το "Πολυτεχνείο Α.Ε."
Αυτή η κεφάλα λοιπόν που έχει τοποθετηθεί στο Πολυτεχνείο, δείχνει πως ένας μύθος καλά σκηνοθετημένος μπορεί να περνάει στις επερχόμενες γενιές , σαν ιστορική αλήθεια και πολλοί ευκολόπιστοι να ραίνουν την κεφάλα με άνθη και να την προσκυνούν (!) κάθε χρόνο...
g
ΥΓ:
Η κεφάλα είναι του καθηγητού - σε ξένο πανεπιστήμιο, φυσικά - Νικολ. Σβορώνου. Κάποιος την είχε φτιάξει, αλλά δεν μπόρεσε να την πουλήσει. Την έφερε στο Πολυτεχνείο όπου, αυτομάτως, έγινε σημείο προσκηνύματος από εκείνους που νόμιζαν πως είναι κάποιος από τους ...πεσόντες.!
Στην μνήμη του κατέθεσε στεφάνι και ο ίδιος ο ...Σβορώνος, ένας ευτυχής άνθρωπος που τίμησε - εν ζωή - τον νεκρό εαυτό του.
Τέτοιες προόδους δημιούργησε το "Πολυτεχνείο Α.Ε."
Αυτή η κεφάλα λοιπόν που έχει τοποθετηθεί στο Πολυτεχνείο, δείχνει πως ένας μύθος καλά σκηνοθετημένος μπορεί να περνάει στις επερχόμενες γενιές , σαν ιστορική αλήθεια και πολλοί ευκολόπιστοι να ραίνουν την κεφάλα με άνθη και να την προσκυνούν (!) κάθε χρόνο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια γαι την ειλικρινεια και το θαρρος να αποκαλυπτεται την αληθεια
http://paspartoy.blogspot.gr/2011/11/blog-post_9208.html
Και τα δικά μου επίσης συγχαρητήρια. Είναι πικρή η αλήθεια, αλλά πρέπει να λέγεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικ.Αγγελίδης-Ίλιον
Αληθειες καλα κρυμμενες εδω και38 χρονια ,απο τη σαπιλα που ξεπουλησε και ξεπουλα Ελλαδα και τους εναπομειναντες Ελληνες,πλην γραικυλων-ραγιαδων που συναινεσαν στην καταστροφη αξιων που χαρακτηριζαν τον ιερο τουτο τοπο...Καιρος να συνεχιζουν να βγαινουν κι αλλες αληθειες που βρισκονται εδω και 10ετιες κρυμμενες κατω απο τη λασπη βοθρολυματων του συστηματος της "δημοκρατικης" μεταπολιτευσης...Ευγε κ.Γιαννιωτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιδως πρεζοκομειο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΡΑΤΗΣΕ 38 ΧΡΟΝΙΑ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ..........
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ....
Πρωην αριστερος
http://gianniotis.blogspot.com/2010/11/blog-post_1810.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΟΜΗΔΗ, ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΖΕΙΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένε μου Διομήδη,
Επανέρχομαι με μια δεύτερη επιστολή διότι έχω μείνει εμβρόντητη!
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το πόρισμα του Τσεβά για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, βλέπω το όνομά σου ανάμεσα σε τόσα άλλα κι όμως μαθαίνω πως δεν είσαι νεκρός. Πώς μπόρεσες να συμβάλεις σ’ αυτή την ιστορική παραχάραξη;
Δεν ξέρω πια τι να υποθέσω.
Όμως ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή γιατί η συναισθηματική μου φόρτιση κάνει τον πρόλογο δυσνόητο.Μια μόνο πράξη μπορεί πια να σε εξιλεώσει από τη συμμετοχή σου σ΄αυτή την άνανδρη σκευωρία. Με δεδομένο ότι και ο, εικοσάχρονος τότε, Μιχάλης Μυρογιάννης ζει και αδίκως αμαυρώνεται η υπόληψη του ταγματάρχη Ντερτιλή, θα πρέπει, όπως και εσύ, να εμφανιστεί και να αποκαταστήσει την αλήθεια. Να παραδεχτεί δημόσια ότι ουδέποτε ο ταγματάρχης τον πυροβόλησε στο κεφάλι, ουδέποτε τον σκότωσε, ουδέποτε είπε στον οδηγό του, Αντώνη Αγριτέλη, "Με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"...
Και όλοι οι υπόλοιποι, οι φερόμενοι ως νεκροί, καλά θα κάνουν επίσης να εμφανιστούν και να συμβάλουν έτσι στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Κρατώ μόνο μια επιφύλαξη για τον Μπασρί Καράκα, Αφγανό (που ο διαμελισμός του από το πολυβόλο άφησε το γιο του Φαρούκ με το κομμένο χέρι του πατέρα του στο δρόμο) και την Torill Magrethe, Νορβηγή. Η εμφάνιση αυτών των αλλοδαπών ζωντανών-νεκρών μπορεί να προκαλέσει δικαιολογημένα το πατριωτικό μένος του Άδωνη και των άλλων παιδιών διότι φτάνει πια, αρκετούς αλλοδαπούς ζωντανούς-νεκρούς έχει αυτή η χώρα.
Αγαπημένε μου Διομήδη,
Το ξέρω πως όλοι εσείς, οι ζωντανοί-νεκροί του Πολυτεχνείου βρίσκεστε κάπου μαζί κι ανάμεσά σας ο πιτσιρίκος Δημήτρης Θεοδωράς που πυροβολήθηκε στα πέντε του χρόνια. Στο σημείο που δολοφονήθηκε (Ορεινής Ταξιαρχίας στου Ζωγράφου) υπάρχει ένα περίπτερο, δίπλα στην τιμητική πλάκα. Από εκείνο το περίπτερο έπαιρνα τσιγάρα όταν ήμουν φοιτήτρια. Κάθε φορά που έβλεπα πώς ένα πεντάχρονο παιδί μπορεί να γίνει ένα κομμάτι μάρμαρο, έτρεχαν τα μάτια μου και έκλεινε ο λαιμός μου. Γιατί περισσότερο από το κάπνισμα, η παλιανθρωπιά και ο κρετινισμός βλάπτουν σοβαρά την υγεία.
Πες στο Δημήτρη, πως ακόμα κι αν όλοι πάθουμε μαζική μαλάκυνση, ακόμα κι αν όλοι γίνουμε από φόβο αυτολογοκριμένα ασπόνδυλα, έστω και ένας άνθρωπος – η μάνα του – θα συνεχίσει να τον κλαίει.
Κατάλαβες λοιπόν, αγαπημένε μου Διομήδη;
Αυτή η αφίσα μας θυμίζει ότι για πάντα θα
ΖΕΙΣ
Νίνα Γεωργιάδου
http://epitropesdiodiastop.blogspot.gr/2012/11/blog-post_3974.html#more