Τα τελευταία γεγονότα που συμβαίνουν στους Ανεξάρτητους Έλληνες, δείχνουν ότι το κόμμα διέγραψε την τροχιά του. Δεν ήταν κάτι που δεν είχε προβλεφθεί, απλώς ήταν άγνωστος ο χρόνος των εξελίξεων. Και αυτό δεν αφορά μόνον το εν λόγω κόμμα, και είναι βέβαιο ότι εξελίξεις θα υπάρξουν σε όλα τα κόμματα εντός και εκτός της Βουλής.
Ο λόγος είναι απλός. Κατά τις δυο εκλογικές αναμετρήσεις του θέρους, είναι αλήθεια... ότι δεν ψηφίσαμε με το μυαλό αλλά με το συναίσθημα. Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό -μεσογειακός λαός, είμαστε άλλωστε- αλλά αυτήν τη φορά ξεπεράσαμε εαυτούς.
Μας δόθηκε πολλές φορές η ευκαιρία να γράψουμε ότι τα ποσοστά που πήραν τα κόμματα δεν αντιπροσωπεύουν και την πραγματική τους δύναμη. Επειδή δεν κρίναμε κάποια θετικά σημεία του προγράμματός τους προκειμένου να τα στηρίξουμε, αλλά ψηφίσαμε αρνητικά, απορρίπτοντας τα «μνημονιακά» κόμματα.
Τα δε ποσοστά που συγκέντρωσαν τα «αντιμνημονιακά» κόμματα, προφανώς είναι πρόσκαιρα, διότι κανένα δεν μας έκανε τη χάρη να μας αποκαλύψει ποια είναι η εναλλακτική λύση (πλην ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής). Η δε σύνθεση των ψηφοφόρων είναι σαφώς ανομοιογενής. Αυτό φάνηκε καθαρά τους Ανεξάρτητους Έλληνες, όπου εχθές διαπιστώθηκε πως οι ενοχλημένοι από την ναπολεόντεια συμπεριφορά του κ. Καμμένου ήσαν οι ανήκοντες στην κεντροδεξιά, ενώ τον υποστήριξαν στα τηλεπαράθυρα οι ανήκοντες στον κεντροαριστερό χώρο.
Το κύριο στοιχείο που έδωσε την αφορμή στην υποβόσκουσα κρίση, θεωρώ πως ήταν το σημείωμα της εφημερίδας «Το Βήμα» που έκανε λόγο για την πρόθεση του κ. Καμμένου να εγκαταλείψει η Ελλάδα το ευρώ και να συνδεθεί με το δολάριο. Ο κ. Μαρκόπουλος, ο οποίος ζήτησε να αποφασίζουν τα όργανα μετά από συζήτηση τη γραμμή του κόμματος, διερωτήθηκε -αναφερόμενος ουσιαστικά στο δημοσίευμα του «Βήματος»- «πώς φθάσαμε στο δολάριο»!
Όταν ο κ. Α. Σαμαράς αναφέρεται στο «λόμπι της δραχμής» είναι φανερό πως έχει κατά νου τους κ.κ. Τσίπρα και Καμμένο. Και τούτο διότι, πέρα από τα επιφαινόμενα, η πολιτική των δύο αυτών αρχηγών εξυπηρετεί -εκούσια ή ακούσια, αυτό είναι για τους ιστορικούς του μέλλοντος- την αμερικανική πολιτική και το δολάριο, στη σύγκρουση με την Γερμανία.
Οι Η.Π.Α. άλλωστε, μέσω φορέων διαμόρφωσης της κοινής γνώμης που διαθέτουν, υπό μορφή Ινστιτούτων, δεν έκρυψαν τις προθέσεις τους να βοηθήσουν την Ελλάδα, αν συνδεθεί με το δολάριο. Δημοσιεύματα έκαναν λόγω και μέχρι απαλλαγής από το χρέος μας κατά 50%.
Τα στελέχη των ανεξάρτητων Ελλήνων, τα εκ της Αριστεράς προερχόμενα, είδαν να ταυτίζονται με τις θέσεις του κ. Α. Τσίπρα και φυσικά αντιμετωπίζουν ευνοϊκά μια συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά, όσοι ξεκίνησαν από τη Ν.Δ. είναι σαφές πως δεν μπορούν να δεχθούν τέτοια προοπτική.
Πλην των ιδεολογικών διαφορών -που δεν μπορούν επί μακρόν να αποτελέσουν συνδετικό ιστό για τη συνοχή ενός κόμματος- υπάρχουν βέβαια και οι προσωπικές φιλοδοξίες. Η στήλη μας, είχε ενημερώσει τους αναγνώστες της για τις προσπάθειες των κ.κ. Μαρκόπουλου και Ζώη, να αναζητήσουν κατάλληλο αρχηγό για το κόμμα (είχαν απευθυνθεί και στον κ. Β. Μαρκεζίνη) αλλά η ταχύτητα εξέλιξης των γεγονότων έφερε στην αρχηγία τον κ. Π. Καμμένο.
Είχαμε γράψει τότε, πως όταν ήμασταν μικροί, πότε θα παίξουμε μπάλα, πού θα παίξουμε, ποιοι θα παίξουν, εξαρτιόταν από αυτόν που είχε την μπάλα, ανεξάρτητα από το γεγονός πως ίσως δεν ήταν καλός ποδοσφαιριστής. Και την μπάλα στους Ανεξάρτητους Έλληνες, την έχει ο κ. Καμμένος. Αλλαγή αρχηγού δεν μπορεί να συμβεί, δημιουργία όμως και νέου κόμματος, μπορεί.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου