Εδώ και δεκαετίες, από τότε που η ΠΑΣΟΚική Αλλαγή εισήγαγε την απόλυτη ισοπέδωση στις ζωές μας, προσπαθώντας να εξισώσει τα πάντα κατεβάζοντας προς τα κάτω τον πήχη σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού μας βίου, με τους «αγανακτισμένους πολίτες» του αυριανισμού να προπηλακίζουν, με τους Γιαννόπουλους να λένε... απίστευτα πράγματα από τις εκπομπές τους και να αποκαλούν «πολιτιστικά κέντρα» τα σκυλάδικα ή να φωτογραφίζονται με περίεργα πράγματα στα κεφάλια τους πάνω, αλλά και με αργότερα ενεχόμενους σε σκάνδαλα να ουρλιάζουν «δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε», το επίπεδο έπεσε πολύ και δυστυχώς, ακόμα συνεχίζει να πέφτει.
Ποιοι τότε, ποιοι τώρα...
Ισοπέδωση λοιπόν. Και φυσικά στη Βουλή, όπου τη δεκαετία του ’70 όποιος περιδιάβαινε στους διαδρόμους της, έβλεπε τεράστια πολιτικά μεγέθη και μερικές δεκάδες εν δυνάμει πρωθυπουργούς, τώρα τριγυρνά η κάθε Ραχήλ Μακρή. Είναι θέμα αντίληψης. Αλλά, πάνω απ’ όλα, είναι θέμα πολιτικής αισθητικής. Κάποιοι, το συγκεκριμενοποιούν το θέμα, ενοχλούνται απλά από μια κακή ενδυματολογική επιλογή.
Αλλά, οι περισσότεροι που κοιτούν και την ουσία, ενοχλούνται από τον τρόπο έκφρασης, από τον λαϊκισμό ανθρώπων με ελάχιστα ή καθόλου ένσημα στον ιδιωτικό τομέα, ανθρώπων που αντί να αντιληφθούν πως οφείλουν να συμβάλλουν στην γενικότερη ανύψωση του επιπέδου και της ποιότητας της πολιτικής αντιπαράθεσης, κάνουν ακριβώς το αντίθετο, συμβάλλοντας στην εξαχρείωση των πολιτικών ηθών.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η βουλευτής των ΑΝΕΛ Ραχήλ Μακρή πρωταγωνιστεί σε κάποιο επεισόδιο εντός της Βουλής. Δεν ξέρω αν το κάνει επίτηδες ή τι θέλει να επιτύχει, όντας πρωταγωνίστρια καταστάσεων, που πλήττουν την εικόνα του κοινοβουλίου.
Ενδεχομένως, η κυρία αυτή να επιθυμεί να παραμείνει στον αφρό της επικαιρότητας, με κάθε κόστος. Ενδεχομένως να μην έχει καθαρή εικόνα της κατάστασης και να έχει «φιλοδοξίες», να νομίζει ότι μπορεί καλύτερα και ψηλότερα και να ζει το μύθο της. Η περίπτωσή της πάντως, μου θύμισε τον Κλέοντα τον βυρσοδέψη, τον δημαγωγό της αρχαίας Αθήνας. Με τη διαφορά ότι αυτός κατείχε την τέχνη της ρητορικής, σύμφωνα με τους ιστορικούς.
Προτείνω λοιπόν στην κοινοβουλευτική ομάδα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, στην πρώτη ευκαιρία να δουν, όλοι μαζί θα ήταν καλύτερο, την κωμωδία του Αριστοφάνη «Ιππείς». Θα αποτελέσει γι’ αυτούς όλους εκεί, ένα μάθημα. Αν και κάποιοι ενδεχομένως, να μην καταλάβουν και πολλά...
Η καθημερινότητα
Το κακό είναι πως όλοι γύρω μας πια, συμπεριφέρονται άσχημα. «Ζουν ανάμεσά μας» πολλοί που συμπεριφέρονται όπως η Ραχήλ Μακρή. Σημειωτέον, ότι οι συμπεριφορές αυτές, υποπροϊόντα της επικρατούσας υποκουλτούρας, απογοητεύουν πολύ κόσμο, που θα επιθυμούσε να διαβιώνει σε ένα περιβάλλον διαφορετικό. Όπου ο σεβασμός θα ήταν μια σημαντική παράμετρος στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Σήμερα, απλά, δεν υπάρχει σεβασμός. Υπάρχουν ασέβεια, θράσος και αναίδεια και στην περίπτωση των αριστερών τουλάχιστον, μηδενισμός και απανθρωπιά.
Νίκος Χιδίρογλου
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου