Ένας υπουργός Οικονομικών που ποζάρει για φωτογραφήσεις στο Paris Match, όταν δεν ποστάρει στο Τουίτερ και στα μπλογκς.
Ένας πρωθυπουργός που ζητάει θυμωμένος χρηματικές αποζημιώσεις για τις ναζιστικές θηριωδίες, και χλευάζει τους Γερμανούς για το παρελθόν τους.
Αυτό είναι το ντουέτο των επικεφαλής της ελληνικής οικονομίας.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης και ο Αλέξης Τσίπρας, που διασκεδάζουν τα παγκόσμια ΜΜΕ.
Όσο όμως διασκεδαστικοί κι αν είναι, κανείς δεν θα τους ήθελε να κρατάνε στα χέρια τους τη σταθερότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Δυστυχώς όμως, αυτό ακριβώς συμβαίνει…
Υπάρχουν ενδείξεις ότι η οικονομία της ευρωζώνης ανακάμπτει, και πως η ποσοτική χαλάρωση από πλευράς της ΕΚΤ θα της δώσει λίγη φόρα.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως παραμένει η Ελλάδα, η οποία βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο εξαιτίας των ερασιτεχνισμών της κυβέρνησης.
Κανένας από τους ανώτερους αξιωματούχους της δεν έχει εμπειρία στη διοίκηση, ούτε είχε ποτέ κάποιο σοβαρό επάγγελμα. Και αυτό άρχισε να φαίνεται.
Ένα Grexident κατά λάθος, γίνεται όλο και πιο πιθανό. Και αν γίνει αυτό, θα προκαλούσε ανυπολόγιστες συνέπειες στη σταθερότητα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
Κανένας δεν αμφιβάλλει ότι ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης προσφέρουν διασκέδαση. Συγκριτικά με άλλους υπουργούς Οικονομικών, ο Βαρουφάκης είναι σπίρτο, πρόσχαρος, και μπαίνει κατευθείαν στο θέμα. Με το δερμάτινο σακάκι του δεν είναι τυχαίο που τον αποκαλούν ροκ σταρ.
Το πρόβλημα είναι ότι άρχισε να συμπεριφέρεται σαν ροκ σταρ.
Επέτρεψε στο Paris Match να τον φωτογραφήσει με την κομψή ξανθιά σύζυγό του για ένα αφιέρωμα. Εμφανίστηκε στο εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης του Esquire. Στο Τουίτερ τον ακολουθούν 345.000 άτομα, καθώς συγκρούεται με τους επικριτές του (ο Βρετανός ομόλογός του George Osborne, μια σαφώς πιο σημαντική προσωπικότητα, έχει μόνο 100.000 ακόλουθους).
Πριν μερικές ημέρες ενεπλάκη σε μια διαμάχη αναφορικά με ένα βίντεο στο You Tube, όπου φαίνεται να δείχνει το δάχτυλο στη Γερμανία.
Ο λαϊκός τύπος της Γερμανίας έχει βρει τη χαρά του, και με το δίκιο του.
Από τη πλευρά του, ούτε ο Τσίπρας δεν είναι καλύτερος. Σε μια πρόσφατη εμπρηστική του ομιλία κατηγόρησε τη Γερμανία ότι ποτέ δεν πλήρωσε αποζημιώσεις για τον Β’ ΠΠ, και πως χρησιμοποιεί τερτίπια για να αποφύγει να πληρώσει για τα δεινά που προκάλεσαν οι ναζί στη χώρα του.
Πρόκειται για μια παιδαριώδη έκρηξη.
Τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη πέρασαν τα τελευταία 2.000 χρόνια πολεμώντας μεταξύ τους για διάφορα ζητήματα.
Αν ήθελε, τότε ο κάθε ηγέτης χώρας θα μπορούσε να ζητήσει πολεμικές αποζημιώσεις από δεκάδες άλλους για κάποιο ιστορικό παράπονο. Αυτό όμως δεν θα συντελούσε σε μια εποικοδομητική λύση.
Την ώρα που ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης κάνουν το σόου τους στη βουλή, ή τα λένε στο Τουίτερ, η Ελλάδα διολισθαίνει όλο και πιο πολύ στα προβλήματα.
Η φοροείσπραξη έχει καταρρεύσει. Οι μεταρρυθμίσεις κόλλησαν, και το καλύτερο που μπορούν να σκεφτούν οι κυβερνώντες είναι να βρουν τουρίστες στις παραλίες που να δουλεύουν παρτ τάιμ ως φοροελεγκτές, για να πιάσουν επ’ αυτοφώρω τους μπαρμεν που αποφεύγουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις!
Ένα σχέδιο δηλαδή σαν κι αυτά που μπορεί να σκεφτεί κανείς μεταξύ μπλόγκιγκ και φωτογράφησης. Ναι, αλλά εδώ μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν καμιά εμπειρία σε οποιαδήποτε θέση ευθύνης.
Ο Τσίπρας πέρασε από την μαθητική πολιτική στη συμμετοχή σε ακροαριστερά πολιτικά κόμματα. Ποτέ δεν είχε κάποιο επάγγελμα, ούτε εργάστηκε για κάποιο συμβατικό μεγάλο κόμμα.
Ο Βαρουφάκης ήταν καθηγητής οικονομικών, ειδικός στη θεωρία των παιγνίων, που έχει εργαστεί και ως πολιτικός σύμβουλος. Ξέρει πολλά από διαγράμματα ζήτησης και προσφοράς, αλλά όπως θα σας έλεγε οποιοσδήποτε έχει σπουδάσει οικονομικά, δεν θα θέλατε τον καθηγητή σας να είναι υπεύθυνος για κάτι πιο πολύπλοκο από μια τάξη γεμάτη φοιτητές.
Σίγουρα πολλοί σημερινοί πολιτικοί όπως οι Angela Merkel, David Cameron και ο Francois Hollande, έχουν διανύσει ολόκληρη τη καριέρα τους στη πολιτική ή στις δημόσιες σχέσεις. Αλλά τουλάχιστον συμμετείχαν σε μεγάλα συμβατικά κόμματα, με παρελθόν στην εξουσία. Γνωρίζουν δηλαδή από ευθύνες.
Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει τις πληρωμές της στο ΔΝΤ και στην ΕΕ, για να παραμείνει ζωντανό το τραπεζικό της σύστημα. Κάτι τέτοιο θα χρειαστεί γερά νεύρα και προσοχή στη λεπτομέρεια… δυο ιδιότητες για τις οποίες φαίνεται να υπάρχει έλλειψη.
Υπάρχει κι ένα μεγαλύτερο πρόβλημα. Η ευρωκρίση προκαλεί διαδεδομένη στήριξη σε μια σειρά από κόμματα διαμαρτυρίας.
Οι Ποντέμος στην Ισπανία, το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία, το Κίνημα των 5 Αστέρων στην Ιταλία, το κόμμα της Ελευθερίας στην Ολλανδία, κ.ο.κ.
Οι ηγεσίες όλων αυτών των κομμάτων αποτελούνται από περιθωριακούς, ακτιβιστές, κωμικούς, μπλόγκερς, δημοκόπους, και ακαδημαϊκούς, που δεν έχουν ιδέα από διοίκηση.
Αυτό δημιουργεί πρόβλημα διότι αυξάνει τις πιθανότητες ατυχήματος. Είναι πολύ πιθανό η κυβέρνηση του Σύριζα να μη θέλει η χώρα να βγει από το ευρώ, τουλάχιστον όχι ακόμη, εκτός κι αν όλοι μαζί το αποφάσιζαν.
Κανείς δεν ξέρει τι μέλλει γενέσθαι. Αν η κυβέρνηση δεν ελέγξει γερά τη κατάσταση, ίσως και να πέσει, επειδή τα μέλη της δεν έχουν ιδέα του τι κάνουν.
Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί στην Ισπανία, την Ιταλία, ακόμη και στη Γαλλία.
Ακόμη και αν μείνουν στο ευρώ, οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών θα είναι χαοτικές.
Μια ικανή διακυβέρνηση απαιτεί ικανό λαό, ο οποίος όμως δεν στηρίζει κόμματα διαμαρτυρίας.
Είτε εντός είτε εκτός ευρώ, τα φορολογικά συστήματα θα πρέπει να γίνουν πιο αποδοτικά, και θα πρέπει να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα. Τα ριζοσπαστικά όμως κόμματα απαρτίζονται από παλιάτσους που δεν έχουν ιδέα για το πώς να τα πετύχουν όλα αυτά.
Η ιστορία μας διδάσκει πως οι μεγαλύτερες καταστροφές δεν γίνονται σχεδιασμένα αλλά από λάθος. Η Ελλάδα ίσως να μας το αποδείξει.
Οι αγορές έχουν γίνει πιο αισιόδοξες σε σχέση με την ανάκαμψη στην ευρωζώνη, αλλά το Grexident παραμένει μια πιθανότητα, που αν γίνει θα βυθίσει εκ νέου τη παγκόσμια οικονομία σε κρίση.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου