Δόγμα Πανούση

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στις 18 Μαρτίου του 2015 ημέρα Τετάρτη, κάπου στο κέντρο της Αθήνας.

Το βράδυ αυτό καμιά εικοσαριά άπλυτα καθάρματα, συμμαχώντας με δεκάδες λαθρέποικους, ξέδωσαν τα μεράκια τους, καίγοντας, καταστρέφοντας και βανδαλίζοντας, οτιδήποτε έβρισκαν μπροστά τους.

Αιτία?

Καμία!

Απλώς, έτσι γούσταραν και έτσι έπραξαν.

Η φρίκη αυτής της πρωτοφανούς λεηλασίας, χρωστιέται στο νέο δόγμα Πανούση [όχι εμένα φυσικά, ούτε του Τζίμη του Πανούση]

Σύμφωνα με το νέο δόγμα της λεγόμενης ήπιας αστυνόμευσης, από τούδε και στο εξής, η ζωή, η αξιοπρέπεια,η περιουσία και η γαλήνη των κατοίκων των πόλεων μας, επαφίεται στα κέφια των πάσης φύσεως αριστεροαναρχομεταναστευτικών ζώων, που κυκλοφορούν ελεύθερα στη ζούγκλα του Συριζα...

Ήπια αστυνόμευση, κατά τις διαταγές του κάθε συντρόφου κυρίου Πανούση [και των άλλων προοδευτικών παιδιών της αριστεράς λεηλασίας] σημαίνει να καίγεται το πελεκούδι και οι αστυνομικοί να παρακολουθούν τις φωτιές, με το λεπτολόγο ενδιαφέρον ενός συλλέκτη πεταλούδων. Δικαιούνται επίσης οι μπάτσοι, να τις καταγράφουν με κάμερες, ώστε να περνάει κι η ώρα τους...

Αυτό πάντως που δεν δικαιούνται ούτε οι κάτοικοι στις λεηλατημένες γειτονιές, ούτε η αστυνομία, είναι να σηκώσουν κανα καδρόνι και να ανοίξουν μερικά αδειανά αριστερά κεφάλια, ώστε να σφίξουν οι κώλοι.

Γιατί, αν επιτέλους αυτοοργανωθούμε και το κάνουμε αυτό εμείς οι πολίτες, τότε θα δείτε που θα πάνε τα δόγματα του κάθε Πανούση και οι καλοβολεμένοι ινστρούχτορες των κρατικοδίαιτων ανταρσαίων και των υπόλοιπων χαφιεδότσουρμων του λεγόμενου συνταγματικού τόξου...

Εγώ λοιπόν σύντροφε κύριε Πανούση γεννήθηκα στο κέντρο της Αθήνας και επιμένω να ζω εδώ, επειδή εδώ μεγάλωσα, εδώ βρίσκονται τα χνάρια των προγόνων μου, εδώ πατάω γερά στις πολιτισμικές, στις βιολογικές και στις πνευματικές ρίζες μου.

Δεν είμαι βλέπετε σαν εσάς κύριε σύντροφε να μου αρέσει η καρατρανταχτή χλίδα των βορείων προαστείων, ούτε γουστάρω τη νεοπλουτική ασχήμια της πισίνας και της μαντροτοιχισμένης βίλας.

Η αισθητκή μου κύριε μπουρτζόβλαχε μου, δεν μου επιτρέπει να βγαίνω όξω από την εξώθυρα και να αντικρίζω τις αρχιτεκτονικές ταρζανιές της εκάλης, μήτε τα εμβληματικά κιτσαριά του αμαρουσίου.

Είμαι γέννημα-θρέμμα του Λυκαβηττού, του Παρθενώνα και της Ωραίας Κοιμωμένης του Χαλεπά.

Αυτά είναι τα δικά μου μνημεία κύριε συνονόματε μου και αυτά γουστάρω να βλέπω, εγγύς του δικού μου σπιτιού και εντός της δικής μου οπτικής εμβέλειας.

Κι εσείς αποφασίσατε να μου τα κάψετε, οχυρωμένος πίσω από τις θωρακισμένες βίλες σας. Δόγμα Πανούση, λέει... Δηλαδή γκρεμίστε τα πάντα!Το δόγμα σας λοιπόν για μενα σύντροφε αρχιεμπρηστή, ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου... 

Εδώ που ζω ακόμα εγώ, κύριε πλιατσικολόγε μου, ανασαίνουν και κινούνται οι αρχαίες μνήμες.

Δυο βήματα από το σπίτι μου βρίσκονται οι τάφοι των προγόνων μου, ο δρόμος των Παναθηναίων, η ρωμαϊκή αγορά, ο ναός της αγροτέρας Αρτέμιδος, ο λόφος του Αρδηττού και τα παγκάκι στο οποίο φίλησα την πρώτη ερωμένη μου.

Ένα γύρο από την αυλή μου, ακούγονται ακόμα οι στίχοι του Παλαμά, το άγαλμα του οποίου βανδάλισαν οι ορδές των προστατευομένων σας. Μιαν ανάσα από την εξώπορτα μου, διαλέγεται ακόμα ο Σωκράτης με τη Διοτίμα και ερωτεύεται ανέξοδα ο Διογένης τη Θαϊδα.

Εγώ κύριε νεόπλουτε μου περνάω από τα πλούσια προάστεια σας και παθαίνω πολιτισμικό σοκ. Αντιλαμβάνομαι ότι ένας άνθρωπος που βιώνει την κραυγαλέα ασχήμια της σημερνής αγίας παρασκευής ή του σημερνού χαλανδρίου [που ήταν κάποτε η αρχαία Φλύα] δεν είναι ικανός να εκτιμήσει την ιστορική, εθνική, πολιτισμική και αρχιτεκτονική αξία του κέντρου των Αθηνών, το οποίο πλέον κινδυνεύει να μετατραπεί σε αποκαϊδια, χάρις στο δόγμα σας...

Βλέπετε ο Βοτανικός ή ο Κολωνός ή τα Χαυτεία; στα οποία εσείς ξαμολάτε αβέρτα τα τάγματα εφόδου των άπλυτων και τους λαθρομετανάστες, κρύβουν μέσα τους την ικεσία του Οιδίποδα, τους ψαλμούς του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και την οιμωγή της Πηνελόπης Δέλτα.

Καταλαβαίνω ότι για έναν άνθρωπο που έχει ξεκόψει τόσο ριζικά από την ελληνικότητα του, όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτε. Για σας, αξία είναι μοναχά η κοινωνική σας προβολή, το βιβλιάριο καταθέσεων σας και το σούσι που τρώτε σε ακριβά γιαπωνέζικα εστιατόρια.

Για μένα όμως όλα αυτά είναι ο κόσμος μου...

Κι αυτόν τον κόσμο, το δόγμα σας τον καταστρέφει κύριε σύντροφε των βορείων προαστείων. 

Έτσι που λες, σύντροφε βλαχομπουρζουά. Το κέντρο της Αθήνας, όπως και τα ιστορικά κέντρα όλων των Ελληνικών πόλεων, δεν είναι σαν τα μυαλά των ομοίων σου, αδειανά από μνήμες κι από πολιτισμό.

Διαθέτουν ιστορία, που εξαιτίας της έρχονται εδώ οι γιαπωνέζοι με τις νίκον τους. Γιατί αν περιμένεις να έρθουν οι άνθρωποι να φωτογραφίσουν τα αίσχη σας στην εκάλη, σώθηκες. Αν δεν ήταν κύριε Πανούση μου τα μνημεία της δικιάς μου Αθήνας, ο κόσμος όλος δεν θα άδειαζε ούτε να σας χέσει εκεί πάνω στα μεγαλεία σας... 

Κι αυτά ακριβώς κινδυνεύουν εξαιτίας του δόγματος σου, σύντροφε μαστροχαλαστή...

Ξέρω! Κατανοώ τον πόνο σου για τους άπλυτους και τους λαθρεποίκους, που ξαμολάς στην Ομόνοια, σαν λυσσασμένα σκυλιά.

Ο ανθρωπισμός σου, όπως τον αντιλαμβάνεσαι εσύ, σου επιτρέπει να ξωπετάς ανθρώπους σε μια πλατεία, χωρίς να δίνεις δεκάρα τι θα απογίνουν αυτοί και τι θα απογίνουν οι κάτοικοι, που θα υποστούν αυτή τη λαθρεπιδρομή.

Βλέπεις εσένα σύντροφε συριζαίε, ο κόσμος σου είναι τα βόρεια προάστεια και τα ακριβά ρωσιδάδικα στο κάραβελ.

Για την κοντόφθαλμη οπτική σου, λαθρομετανάστης σημαίνει δίμετρη στριπτιτζού σε κωλάδικο πέντε αστέρων. Τι να καταλάβεις τώρα εσύ από τη βρώμα, την οργή και το μίσος του κάθε λαθραίου, που μπαίνει σ αυτήν εδώ τη χώρα με την οποία δεν τον δένει τίποτα και την νιώθει απλώς ως μια ευκαιρία για κούρσεμα...

Εσύ κι οι όμοιοι σου έχετε την ευχέρεια να βγάνετε φετφάδες και δόγματα για "ήπια αστυνόμευση" ενώ την ίδια ώρα έχετε δέκα μπάτσους να σας φυλάνε [που τους πληρώνουμε εμείς οι μαλάκες]Κι έχετε επίσης το θράσος να αποφασίζετε για τις ζωές, τις περιουσίες και την αξιοπρέπεια των άλλων, ενώ εσείς ζείτε στις αποστειρωμένες γυάλες σας.Ωραίος ρε σύντροφε!Άλλα δυο-τρία τέτοια δόγματα να μας φορέσετε,και δεν θα μείνει σ΄' αυτόν εδώ τον τόπο ούτε κολυμπηθρόξυλο...

panusis