Στό χεῖλος τῆς καταρρεύσεως

Δείτε από που εισάγει κρεμμύδια η Ελλάδα!

Ὑπάρχει ἡ αἰσιοδοξία τῶν στατιστικῶν στοιχείων καί, ἀπό τήν ἄλλη, ὑπάρχει ἡ πραγματικότητα. Καί αὐτή ἡ τελευταία εἶναι ὀδυνηρή καί ἀπελπιστική.

Ἡ ἑλληνική οἰκονομία μπῆκε σέ φάση ἀσφυξίας. Στήν ἀγορά τίποτα δέν κινεῖται. Πέρα ἀπό τίς ἐπιχειρήσεις πού μποροῦν νά ἀμείβουν τήν ἐργασία στίς κανονικές προθεσμίες, τό χρῆμα πού κυκλοφορεῖ εἶναι ἐλάχιστο καί σίγουρα δέν κατευθύνεται πρός ἐπενδύσεις. Οἱ τράπεζες ἔχουν σοβαρότατο πρόβλημα ρευστότητας, τά κοινοτικά προγράμματα ἔχουν παγώσει καί ἡ ἐσωτερική ἀποταμίευση βαίνει συνεχῶς πρός τά κάτω. Τά δέ στοιχεῖα τῆς γενικῆς κυβερνήσεως τά ὁποῖα ἔγιναν γνωστά πρίν λίγες ἡμέρες, μόνον προβληματισμό δημιουργοῦν. Εἶναι πλέον ὁλοφάνερη ἡ ἀπίστευτη λαϊκιστική ἀνευθυνότητα, προϊόν τῆς πιό ἀπίθανης γιά τόν 21ο αἰώνα σέ δημοκρατική χώρα προπαγάνδας τῶν δυνάμεων τοῦ ζόφου καί τῆς παρακμῆς.

Ἔτσι, ἐνῶ ἡ χώρα εἶχε μέ τό ζόρι εἰσέλθει σέ φάση ἐξυγιάνσεως, ἰσορροπίας καί μικρῆς ἀνακάμψεως μέσα στό 2015, σήμερα βρίσκεται στό χεῖλος τῆς πλήρους καταρρεύσεως.

Τό πρωτογενές πλεόνασμα ουσιαστικά ἐξανεμίστηκε, καθώς τόν Ἰανουάριο περιορίστηκε στά 419 ἑκατ. εὐρώ, μειωμένο 77,67% ἤ κατά 1,458 δισεκατ. εὐρώ σέ σύγκριση μέ τό πρωτογενές πλεόνασμα πού εἶχε καταγραφεῖ τόν Ἰανουάριο τοῦ περασμένου ἔτους (1,877 δισεκατ. εὐρώ). Ἐπιμέρους, ὁ κρατικός προϋπολογισμός –ὁ προϋπολογισμός τῆς κεντρικῆς διοικήσεως– ἐμφάνισε πρωτογενές πλεόνασμα 242 ἑκατ. εὐρώ (ἔναντι 757 ἑκατ. εὐρώ τόν Ἰανουάριο 2014), ἐνῶ οἱ φορεῖς τῆς κεντρικῆς κυβερνήσεως πού βρίσκονται ἐκτός κρατικοῦ προϋπολογισμοῦ παρουσίασαν πρωτογενές πλεόνασμα 84 ἑκατ.εὐρώ (ἔναντι 388 ἑκατ. εὐρώ τόν Ἰανουάριο 2014). Ἀπό τά στοιχεῖα τῆς κεντρικῆς κυβερνήσεως προκύπτει ἀκόμα ὅτι:

• Οἱ Ὀργανισμοί Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως ἐμφάνισαν πρωτογενές πλεόνασμα συνολικοῦ ὕψους 197 ἑκατ. εὐρώ (ἔναντι 209 ἑκατ. εὐρώ τόν Ἰανουάριο 2014).

• Τά ἀσφαλιστικά ταμεῖα (ὀργανισμοί κοινωνικῆς ἀσφαλίσεως) παρουσίασαν πρωτογενές ἔλλειμμα 83 ἑκατ. εὐρώ (ἔναντι πρωτογενοῦς πλεονάσματος 539 ἑκατ. εὐρώ).

• Τό δημόσιο χρέος παρέμεινε στά τέλη Ἰανουαρίου 2015 σχεδόν στό ἴδιο ἐπίπεδο μέ αὐτό στό ὁποῖο εἶχε διαμορφω θεῖ στό τέλος Δεκεμβρίου 2014 (324,125 δισεκατ. εὐρώ, ἀπό 324,128 δισεκατ. εὐρώ).

• Οἱ ἐγγυήσεις τοῦ Δημοσίου αὐξήθηκαν σημαντικά, κυρίως λόγω τῶν τραπεζῶν. Ἀπό 60,1 δισεκατ. εὐρώ στό τέλος Δεκεμβρίου 2014, σέ 73,67 δισεκατ. εὐρώ στό τέλος Ἰανουαρίου 2015 (+13,57 δισεκατ. εὐρώ, ἐκ τῶν ὁποίων τά 7,73 δισεκατ. ἦταν ἐγγυήσεις πρός τίς τράπεζες καί τά 5,84 δισεκατ. ἐγγυήσεις πού χορηγήθηκαν στό πλαίσιο τοῦ Μηχανισμοῦ Ἔκτακτης Ἐνισχύσεως Ρευστότητος –ELA).

• Οἱ ληξιπρόθεσμες ὑποχρεώσεις τοῦ Δημοσίου πρός τον ἰδιωτικό τομέα τόν πρῶτο μήνα τοῦ ἔτους αὐξήθηκαν κατά 100 ἑκατ. εὐρώ σέ σύγκριση μέ ἕναν μήνα νωρίτερα και ἔφθασαν τά 3,106 δισεκατ. εὐρώ.

Εἶναι σαφές ὅτι, τήν στιγμή πού ἡ παροῦσα κυβέρνηση ἐξυπηρετεῖ τήν ἐκλογική της πελατεία μέ ὑποσχέσεις για προσλήψεις στό Δημόσιο, αὐξήσεις ἀμοιβῶν στίς ΔΕΚΟ και περαιτέρω κρατικοποίηση τῆς οἰκονομίας, ἡ ἀνεργία τους μῆνες πού ἔρχονται θά προσλάβει ἐκρηκτικές διαστάσεις. Ἀκόμα χειρότερα, στό πλαίσιο τῆς «ἐπιθετικῆς ἐπαιτείας» πού ἀκολουθεῖ ἡ κυβέρνηση, δέν ἀποκλείεται καθόλου να δεχθεῖ πολύ σοβαρά πλήγματα καί ὁ ἑλληνικός τουρισμός –μοναδική πηγή ἐσόδων γιά τήν χώρα, στήν παροῦσα φάση.

Ὑπό τίς συνθῆκες αὐτές, ἡ χώρα βρίσκεται στά πρόθυρα τῆς παραγωγικῆς καταρρεύσεως, ἀφ’ ἑνός, καί τῆςπιθανότητος νά ὑπάρξει ὁ ἐφιάλτης τοῦ ἐσωτερικοῦ δανεισμοῦ, ἀφ’ ἑτέρου.

Κάποιοι δέ γελωτοποιοί πού πιστεύουν ὅτι ἡ ἑλληνική οἰκονομία θά μπορέσει νά ἀνακάμψει ἐπειδή θά ἔχει δικό της νόμισμα, ἄς ἀνοίξουν τά μάτια τους γιά νά διαπιστώσουν ὅτι ἡ παραγωγική δυνατότητα τῆς χώρας μέ τό ζόρι σήμερα ἀντιπροσωπεύει τό 11% τοῦ Ἀκαθάριστου Ἐγχώριου Προϊόντος της. Καί τό ποσοστό αὐτό –ὅπως ἔγραψαν σέ ἄρθρα τους οἱ οἰκονομολόγοι Ρικάρντο Χάουσμαν, καθηγητής στό Χάρβαρντ καί διευθυντής τοῦ Διεθνοῦς Κέντρου Ἀνάπτυξης, Χρῆστος Δ. Ἰωάννου, ἀναπληρωτής Συνήγορος τοῦ Πολίτη, καί Πασκάλ Σαλέν, καθηγητής στο Παρίσι – ὑποδηλώνει ὅτι ἡ Ἑλλάδα δέν ἔχει πρόβλημα λιτότητος ἀλλά ὀξύτατης παραγωγικῆς καταρρεύσεως. Κατά συνέπεια, κάθε προσπάθεια τονώσεως τῆς καταναλώσεως θά καταλήξει ἐκ νέου σέ ἀθρόες εἰσαγωγές καί ἄρα σέ νέα δανειακή φούσκα –γιά τήν ὁποία, ὅμως, σήμερα δέν ὑπάρχουν δανειστές.

Δέν ὑπάρχουν, ὅμως, καί ἐπενδυτές, πού θά μποροῦσαν νά στηρίξουν τήν ἐγχώρια παραγωγή ὥστε νά ἀποκτήσει ἐξωστρέφεια, δυναμισμό καί ποιότητα –στοιχεῖα πού ἀποτελοῦν ἐγγύηση γιά εἴσοδο καί παραμονή στίς ἀγορές. Σύμφωνα με τόν Ἄτλαντα Οἰκονομικῆς Πολυπλοκότητος, πού κυκλοφόρησε τό 2008 ἀπό τό Κέντρο Διεθνοῦς Ἀναπτύξεως, τό χάσμα στήν Ἑλλάδα μεταξύ τοῦ εἰσοδήματος καί τοῦ ἀποκαλούμενου γνωστικοῦ περιεχομένου τῶν ἐξαγωγῶν εἶναι τό μεγαλύτερο, σέ δεῖγμα μεταξύ 128 χωρῶν. Ἀπό μόνη της ἡ διαπίστωση αὐτή, πού προκύπτει ἀπό πραγματικά στοιχεῖα καί ὄχι ἀπό φαντασιοπληξίες δημαγωγῶν ἀκόμα καί μέ Νόμπελ Οἰκονομίας, δείχνει ὅτι ἡ ἑλληνική παραγωγή εἶναι ἐντελῶς περιθωριακή καί, χωρίς γενναῖες ἐπενδύσεις, ποτέ δέν πρόκειται να σταθεῖ στό ὕψος τῆς παγκοσμιοποιημένης οἰκονομίας.

Ὅπως ἔγραψε σέ ἄρθρο του ὁ καθηγητής Ρικάρντο Χάουσμαν, πού ὑπῆρξε καί ὑπουργός Ἀναπτύξεως στήν Βενεζουέλα, «τό πρόβλημα εἶναι ὅτι ἡ Ἑλλάδα παράγει πολύ λίγο ἀπό αὐτό πού ὁ κόσμος θέλει νά καταναλώσει. Οἱ ἐξαγωγές προϊόντων της ἀποτελοῦνται κυρίως ἀπό φροῦτα, ἐλαιόλαδο, ἀκατέργαστο βαμβάκι, καπνό καί ὁρισμένα προϊόντα διύλισης πετρελαίου. Ἡ Γερμανία, ἡ ὁποία πολλοί ὑποστηρίζουν ὅτι θά ἔπρεπε νά δαπανήσει περισσότερα, εἰσάγει μόλις το 0,2% τῶν προϊόντων της ἀπό τήν Ἑλλάδα. Ὁ τουρισμός εἶναι μία ὥριμη βιομηχανία μέ ἀρκετούς ἀνταγωνιστές στήν περιοχή. Ἡ χώρα δέν παράγει μηχανές, ἠλεκτρονικά ἤ χημικές οὐσίες. Γιά κάθε 10 δολλάρια τοῦ παγκόσμιου ἐμπορίου στόν τομέα τῆς τεχνολογίας τῶν πληροφοριῶν, ἡ Ἑλλάδα αντιπροσωπεύει 0,01 δολλάρια». Δηλαδή, τίποτα.

Αὐτό συμβαίνει, ὑποστηρίζει ὁ καθηγητής Ρ. Χάουσμαν,διότι ἡ χώρα εἶχε μία παραγωγική δομή ἀσήμαντη μέ τήν κατανάλωσή της. Ἔτσι, ὁ πλοῦτος της ἦταν εἰκονικός καί προϊόν τεραστίων δανείων, τά ὁποῖα ποτέ δέν χρησιμοποιήθηκαν γιά τήν ἀναβάθμιση τῆς παραγωγῆς. Μοιραῖα, λοιπόν ὑποστηρίζει ἀπό τήν πλευρά του ὁ κ. Χρῆστος Δ. Ἰωάννου, ότι τό τέλος τοῦ δανεισμοῦ σταμάτησε καί τήν εἰκονική ἀνάπτυξη. Συνεπῶς, ὑποστηρίζουν ἀμφότεροι οἱ οἰκονομολόγοι, τό πρόβλημα τῆς χώρας δέν εἶναι ἡ λιτότητα, ἀλλά ἡ ἀδυναμία της νά καταναλώνει μέ δανεικά ἐμφανίζοντας πλασματική ἀνάπτυξη. Ἀντί, λοιπόν, ἡ Ἑλλάδα νά βρίζει τούς ἑταίρους-δανειστές της, «καλά θά κάνει νά δεῖ πῶς θα προσελκύσει ἐπενδύσεις, ὥστε νά βελτιώσει τήν ἀνταγωνιστικότητά της», λέει ὁ καθηγητής Ρ. Χάουσμαν.

Ἄντε, τώρα, αὐτά τά ἁπλά πράγματα νά τά πεῖς στους ἀνθρώπους τοῦ ἐθνικολαϊκισμοῦ καί νά περιμένεις να καταλάβουν.

Ἀθαν. Χ. Παπανδρόπουλος / Εφημ."Εστία" στις 16.03.2015

Για την αντιγραφή: Ιάσων