Ας μιλήσουμε, λοιπόν, με τη γλώσσα, την ορολογία και τα επιχειρήματα των δεκαετιών του ’50 και του ’60. Κι ας αποκαλύψουμε τα κρυφά σχέδια της πλουτοκρατίας που εξαπέλυσε τη μεγάλη θερινή της επίθεση με δυο ρωμαλέους βραχίονες: Τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερή Πλατφόρμα. Με τη δήθεν αντιπαλότητα γύρω από το τρίτο μνημόνιο να συσκοτίζει τους αληθινούς στόχους.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο προαιώνιος μύχιος πόθος του κεφάλαιου είναι η αμορφωσιά των λαϊκών στρωμάτων, ώστε η γνώση να αποτελεί κτήμα μιας κλειστής κάστας που μονοπωλεί την εξουσία και εκμεταλλεύεται το προλεταριάτο. Και είναι επίσης γνωστό, ότι μοσχαρίσιο κρέας στο καθημερινό τραπέζι υπάρχει μόνο στις πλούσιες οικογένειες. Η φτωχολογιά αναγκαστικά περιορίζεται στο κοτόπουλο και το χοιρινό κι αυτό σε σπάνιες περιπτώσεις. Οπότε, η μεταφορά του μοσχαρίσιου κρέατος από τον ΦΠΑ 23% στο 13% δεν ευνοεί την φτωχολογιά αλλά μόνο τα γεύματα της πλουτοκρατίας, χωρίς μάλιστα να υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη γι’ αυτή την εύνοια: Ένα-δυο ευρώ όφελος στο κιλό ελάχιστη σημασία έχουν για τους κατέχοντες. Το μεγάλο κόλπο κρύβεται στα «ισοδύναμα».
Έπειτα από μακροχρόνιους αγώνες, καταφέραμε να διαλύσουμε την δημόσια εκπαίδευση σε όλα της τα επίπεδα (δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, ανώτατη). Τα παιδιά του λαού καταδικάστηκαν να φοιτούν σε άθλια σχολεία δίχως εκπαιδευτικούς, με τους πολλούς των όσων έχουν διοριστεί, όταν δεν απεργούν, να μπαίνουν στις τάξεις καθ’ οδόν προς το ταμείο (αφήνοντας την όποια διδασκαλία για το χρυσοπληρωμένο φροντιστήριο). Κι όταν δεν ανακαλύπτεται λόγος για απεργία, επιστρατεύεται η κατάληψη. Η υποβάθμιση της Παιδείας έχει επιτευχθεί και αποκαλύπτεται σε κάθε κοινωνική εκδήλωση: Από τον τρόπο που διεξάγεται μια απλή συνομιλία στις συναναστροφές ως τα πρόσωπα και τα κόμματα που η πλειοψηφία των Ελλήνων στέλνει στο κοινοβούλιο.
Απέναντι σ’ αυτήν την πραγματικότητα, η ιδιωτική εκπαίδευση, παλιά, είχε να επιδείξει κυρίως δυο τύπους σχολείων. Τα πανάκριβα που εξασφάλιζαν (και εξασφαλίζουν) άρτια εκπαίδευση στους γόνους των πλουσίων οικογενειών και τους ανοίγουν τους δρόμους για τα μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Και τα φθηνά που δέχονταν μαθητές, οι οποίοι δεν μπορούσαν να προχωρήσουν στην άλλοτε σπουδαία δημόσια εκπαίδευση και, με τη φοίτησή τους σ’ αυτά, εξαγόραζαν την πρόοδό τους.
Καθώς, όμως, οι συναγωνιστές είχαν στρέψει όλη τους την προσοχή στην εξόντωση της δημόσιας Παιδείας, δεν πήραν έγκαιρα είδηση τη μετάλλαξη της ιδιωτικής. Τα πανάκριβα σχολεία συνέχισαν να κάνουν την καλή και χρυσοπληρωμένη δουλειά τους. Τα φθηνότερα, όμως, ξεκίνησαν να καταλαμβάνουν το κενό που άφηναν τα διαλυόμενα δημόσια. Με τους γονείς των μαθητών να κόβουν ό,τι άλλο μπορούν, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ανεκτή μόρφωση των παιδιών τους.
Στα ξαφνικά, η εξουσία βρέθηκε μπροστά στο φαινόμενο κάπου 80.000 παιδιά όχι πλούσιων οικογενειών κι όχι «ανεπίδεκτα μαθήσεως» να μαθαίνουν γράμματα σε φιλικό κι ανθρώπινο περιβάλλον, με πρόγραμμα που τηρείται και με τους γονείς να γνωρίζουν ότι όντως βρίσκονται στο σχολείο κι όχι στους δρόμους ή τις καφετέριες εξαιτίας απεργίας, κατάληψης ή απλά «κενού» στο ωράριο ή κοπάνας.
Με χαμηλά δίδακτρα, τα ιδιωτικά σχολεία ήλθαν να καλύψουν την απουσία της δημόσιας εκπαίδευσης. Κι επεκτάθηκαν με κύριο χορηγό την εκάστοτε κυβέρνηση και το χάλι που αυτή καταφέρνει να δημιουργεί στα δημόσια. Κι αυτή η επέκταση έπρεπε να ανακοπεί για το καλό της άρχουσας τάξης. Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Μα, με την υπερβολική αύξηση των διδάκτρων που, όμως, σε καμιά χώρα του κόσμου δεν μπορεί να επιβληθεί με νόμο. Η λύση βρέθηκε με την επιβολή ΦΠΑ στη μόρφωση! Από την «πρώτη φορά Αριστερά», της οποίας πρωταρχικός σκοπός υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι η καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης του λαού, με πρώτο μέλημα την παροχή αξιόπιστης μόρφωσης.
Οπότε, αποκαλύπτεται περίτρανα ότι μόνο με αριστερή κυβέρνηση δεν έχουμε να κάνουμε. Σαφώς πρόκειται για πέμπτη φάλαγγα της πλουτοκρατίας. Επειδή, μόνο διεστραμμένο δεξιό μυαλό μπορεί να φορολογεί με 6% τα βιβλιαράκια της φθηνής ερωτικής παραφιλολογίας και 23% την μόρφωση. Πετυχαίνοντας να αποδιαλύσει και τη δημόσια εκπαίδευση των χιλιάδων κενών, καθώς εκεί αναγκαστικά θα καταφύγουν οι περισσότεροι από τους γονείς που, στα ξαφνικά, καλούνται να πληρώσουν από χίλια και πάνω ευρώ πέρα από όσα είχαν προϋπολογίσει για τα δίδακτρα της σχολικής χρονιάς. Και πριμοδοτώντας την ανεργία, καθώς χιλιάδες εκπαιδευτικοί που θα απολυθούν, μια και θα κλείσουν τα ιδιωτικά, δεν πρόκειται να βρουν δουλειά στο δημόσιο.
Φυσικά και θα καταγγελθεί από την φράξια Λαφαζάνη η κυβέρνηση. Όχι για τα θέματα της Παιδείας και της εκπαίδευσης. Έχει χιλιάδες άλλους λόγους να το πράξει. Και καθώς οι φαλαγγίτες του ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν φέρει τους Έλληνες σε χειρότερο σημείο από αυτό στο οποίο τους οδήγησαν οι Σαμαροβενιζέλοι, η φράξια Λαφαζάνη θα φαντάζει ως η επόμενη λύση. Τουλάχιστον, έτσι προβλέπει το σχέδιο. Δύσκολο για τώρα, αλλά ποιος φανταζόταν πριν από ελάχιστα χρόνια κυβέρνηση τις συριζοσυνιστώσες! Κι όταν έρθει ο Λαφαζάνης στα πράγματα, ποιος στη χάρη της πλουτοκρατίας. Με την επιστροφή της χώρας στο εθνικό νόμισμα και τα λεφτά των καπιταλιστών στο εξωτερικό, θα ξεπουληθεί σ’ αυτούς ολόκληρη η Ελλάδα για πενταροδεκάρες, όπως κάποτε στους μαυραγορίτες της κατοχής. Κι ενώ εκείνοι έγιναν πλούσιοι αλλά δαχτυλοδειχτούμενοι, ετούτοι θα επαίρονται και ότι συμβάλλουν στην ανάπτυξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου