Όταν ακούς τον Κουτσούμπα να μιλάει, είναι σαν να ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο… ή μάλλον σαν να έχει παγώσει ο χρόνος.
Η ίδια κασέτα εδώ και δεκαετίες: «τα λαϊκά στρώματα», «η λαϊκή κυριαρχία»,«η λαϊκή πάλη», «η προκοπή του τόπου», και άλλα πολλά παρόμοια.
Σαν να μη πέρασε ούτε μια μέρα από την εποχή του Ζαχαριάδη.
Σαν να μη πήρε χαμπάρι κανείς τους το ότι έπεσε η μαμά Σοβιετική Ένωση, ότι κατέρρευσε το αποτυχημένο πείραμα του υπαρκτού σοσιαλισμού, και ότι άλλαξαν συθέμελα οι δομές της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ ο καπιταλισμός δεν είναι πια αυτός που ήταν την εποχή του Μαρξ, ή έστω το 1917…
Θα μου πείτε βέβαια τι σχέση έχει ο σταλινισμός ή ο λενινισμός γενικά με τον Μαρξ (παραλλαγή του είναι), και πιο πολύ τι σχέση έχει το σημερινό ΚΚΕ με τον μαρξισμό, αφού αν δεν το γνωρίζετε να σας το πώς εγώ, πως ο Μαρξ έγραψε ότι έγραψε για τους προλετάριους, δηλαδή τους βιομηχανικούς εργάτες. Δεν είχε σε καμία υπόληψη τους δημοσίους υπαλλήλους, πόσο δε μάλλον τους λαθρομετανάστες.
Δυο κατηγορίες δηλαδή, τις οποίες υπηρετεί αποκλειστικά η σημερινή νεοελληνική γιαλαντζί εκδοχή της Αριστεράς (συν τους συνδικαλιστές του δημοσίου και των ΔΕΚΟ που έχει αγιοποιήσει).
Και αν δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική Αριστερά και τον Μαρξισμό το ΚΚΕ, φανταστείτε πόση σχέση έχει ο Σύριζα, τα στελέχη του οποίου προέρχονται κυρίως από το ΚΚΕ, ως νεωτεριστές, και ως φωτισμένοι (ρεβεζιονιστές), που είπαν αντίο στις γραφειοκρατικές και άλλες αναχρονιστικές αγκυλώσεις του σταλινικού αυτού σχήματος, προκειμένου να πετύχουν έναν πιο «ανθρώπινο σοσιαλισμό»!
Βέβαια, όσο και αν διαφωνώ με τα δυο αυτά ιδεοληπτικά κόμματα, τόσο χρήσιμα τα θεωρώ, αρκεί να μένουν στο 3-5% του εκλογικού ποσοστού, και να χρησιμεύουν ως βαλβίδα εκτόνωσης κυρίως των νέων, που όταν μεγαλώνουν σοβαρεύουν.
Έλα όμως που στην μπανανία μας, χάρη στη κρίση, αποψιλώθηκε το βαθύ Πασόκ και φούντωσε ο Σύριζα. Οι δε νέοι, που δεν έχουν ιδέα περί δραχμής, εμφύλιου, χούντας κλπ πριμοδοτούν με την ψήφο τους τα σούργελα.
Αυτός είναι χοντρικά ο Σύριζα: Λίγοι κολλημένοι Αριστεροί (μαοϊκοί, τροτσκιστές, κ.ά), πολλοί πρώην επιτήδειο θεσιθήρες του Πασόκ, και αρκετοί ανυποψίαστοι πρώην απολιτίκ νέοι και νέες, που όμως πολιτικοποιήθηκαν βιαίως λόγω της κρίσης.
Ο οποίος Σύριζα, άσχετα αν έπιασε πρωτοφανή γι αυτόν ποσοστά και έγινε κυβέρνηση, παραμένει βασικά ένα συνονθύλευμα ανερμάτιστων οπισθοδρομικών ομφαλοσκόπων, που χρόνια ολόκληρα πουλούσαν φούμαρα, και πόνταραν στο ότι είναι άφθαρτοι και ηθικοί, και μόλις πήραν την εξουσία στα χέρια τους απέδειξαν το πόσο πρακτικά άχρηστοι και επικίνδυνοι είναι.
Και επειδή ο Σύριζα τα εμπεριέχει όλα, κατάφερε σήμερα να είναι και η μοναδική αντιπολίτευση στον εαυτό του.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε ένα. Σουρεαλιστικό; Και όμως αληθινό.
Ευτυχώς όμως που η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο, και έτσι ο Σύριζα μάλλον θα διασπαστεί και επίσημα, με αποτέλεσμα οι πλέον πειραγμένοι εξ αυτών να πάνε με τον Λαφαζάνη, τη Ζωζώ, μπορεί και τον Λαπαβίτσα.
Μιλάμε για πραγματικά σαλεμένους, που ζουν εκτός πραγματικότητας, και που αγνοούν βασικά πράγματα όπως το ότι χάρη στην παγκοσμιοποίηση, ακόμη κι εγώ ο μισθωτός μπορώ να κατέχω μετοχές μιας πολυεθνικής που έχει εργοστάσιο στο Βιετνάμ, και πουλάει τα προϊόντα της στην Νότια Αμερική. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει πια η κλασική εικόνα του κακού καπιταλιστή με το πούρο. Όλοι μα όλοι είμαστε «καπιταλιστές» με την έννοια ότι όλες μα όλες οι «κακές» επιχειρήσεις είναι πλέον μετοχικές και ανήκουν σε όποιον θέλει να αγοράσει μερίδιό τους.
Για τον δε ιμπεριαλισμό, τον οποίο επικαλούνται καθημερινά οι Κουτσούμπας, Στρατούλης, και άλλοι παρομοίως ζαλισμένοι τι να πω;
Βέβαια, οι πιο μάγκες εξ αυτών τα γνωρίζουν όλα αυτά πολύ καλά, γι αυτό και κάποιοι μεγαλόσχημοι συριζαίοι υπουργοί (πούροι αριστεροί) κατέχουν παχυλά χαρτοφυλάκια μετοχών, ακόμη και στην μισητή Black Rock, θυγατρική της οποίας είναι και η κακιά εταιρία χρυσού στις Σκουριές την οποία πολεμάει χρόνια τώρα ο Σύριζα.
Χώρια τα εκατομμύρια σε καταθέσεις στο εξωτερικό …
Τζερτζελές δηλαδή να γίνεται και από κει παν κι άλλοι…
Μια μπίζνα είναι ο ελληνικός «κομμουνισμός», που εξασφαλίζει στα στελέχη του οφίτσια, χρήμα, επιχορηγήσεις, κύρος, και πάνω απ όλα δόξα.
Διότι τι σχέση μπορεί να έχει ένας κομμουνιστής της δεκαετίας του ’30 και του ’40, που κινδύνευε καθημερινά με φυλάκιση, εξορία, εκτέλεση, κλπ με έναν της μεταπολίτευσης, που γυρνάει χαριεντιζόμενος από πάνελ σε πάνελ, και πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες; Χειροκροτούμενος ως ηθικός και άφθαρτός;
Τι εύκολο που είναι να κρίνεις τους πάντες και τα πάντα, όταν είσαι στην απ έξω; Όταν δεν έχεις καμιά ευθύνη…
Να όμως που ήρθε η μέρα που έγιναν κι αυτοί εξουσία, και είδαμε την απόλυτη ανικανότητα τους στην πράξη. Γι αυτό και ο Αλέξης, αυτός που θα άλλαζε την Ευρώπη, αφού διέλυσε τα πάντα μέσα σε ελάχιστους μήνες, τώρα καταφεύγει και πάλι σε εκλογές αποδεικνύοντας στους σώφρονες το πόσο ανίκανος είναι.
Γι αυτό, Ποτέ Ξανά Αριστερά… εκτός κι αν υπάρχουν ακόμη συνέλληνες που ταυτίζονται με την βλακεία και την ανεπάρκεια κάποιων σκουρλέτηδων και στρατούληδων, με την καπατσοσύνη της Βαλαβάναινας, με την επικινδυνότητα της Ζωζώς και της Τασίας, και με τον μισάνθρωποΛαπαβίτσα, που εν έτει 2015, σε χώρα μέσα στις 30 πιο αναπτυγμένες του πλανήτη, και μέλος της ΕΕ και της ΟΝΕ, καθημερινά επιμένει στην ανάγκη επιβολής δελτίου στα τρόφιμα και στα καύσιμα, με βασικό του επιχείρημα ότι «συνήθισε ο λαός στις ουρές στις τράπεζες»!
Αν μας πρέπουν τέτοιο, τότε πάω πάσο… αλλά δεν το νομίζω.
ΥΓ- Για μένα αποδείχτηκε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Σαμαράς όχι μόνο ήταν ο πιο σωστός πρωθυπουργός που πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες, όχι μόνο δικαιώνεται καθημερινά, αλλά αποτελεί και την μόνη λύση για τα σημερινά αδιέξοδα στα οποία μας έφερε η άφρων επιλογή του «σοφού» λαού, ο Αλέξης και οι μισότρελοί του δηλαδή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου