Καλά Χριστούγεννα κύριε Παππά

Πώς είπατε;

«Καλή τύχη στις περιφέρειές σας όταν θα πάτε να εξηγήσετε τι κάνατε όταν καταψηφίσατε την τροπολογία για την 13η σύνταξη» είπε ειρωνευόμενος ο Νίκος Παππάς στους βουλευτές της αντιπολίτευσης που δεν ψήφισαν την εν λόγω τροπολογία.

Αφήνουμε στην άκρη πως δεν πρόκειται για 13η σύνταξη και πάμε να δούμε ποιος θα πρέπει να εύχεται να έχει καλή τύχη όταν θα πάει στην περιφέρειά του.

Ο κ. Τάσος Γιαννίτσης έχει δώσει τον όρο «αντίστροφη αλληλεγγύη», στις πολιτικές εκείνες που δημιουργούν, ή, επιδεινώνουν άνισες καταστάσεις. Οι οποίες άνισες καταστάσεις, στο τέλος «οδηγούν σε επιβάρυνση των αδύναμων καταστάσεων, σε όφελος αυτών που δεν έχουν ανάγκη, ή, που έχουν λιγότερη ανάγκη». Είναι αυτές οι πολιτικές επιλογές που «εκ πρώτης όψης δίνουν την αίσθηση ότι εκφράζουν μια αλληλεγγύη, αλλά που μετά από σύντομο διάστημα αποκαλύπτεται ότι οι επιπτώσεις τους, αντί να ευνοήσουν τους αδύναμους, ευνοούν τους ισχυρότερους».

Παραδείγματα αντίστροφης αλληλεγγύης που παραθέτει ο κ. Γιαννίτσης είναι οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, αλλά και το να «ενισχύονται οι «χαμηλοσυνταξιούχοι», με σύνταξη 600 ή 800 ευρώ, χωρίς να εξετάζεται το συνολικό τους εισόδημα, ενώ παράλληλα αφήνονται στην τύχη τους οι άνεργοι ή οι εργαζόμενοι με 300 και 400 ευρώ και με παιδιά που πεινάνε».

Κατόπιν αυτών των απόλυτα λογικών επιχειρημάτων, μπορούμε να θέσουμε το εξής ερώτημα. Είναι το μοίρασμα του πλεονάσματος, του κ. Παππά, μια αντίστροφη αλληλεγγύη; Δηλαδή, είναι μια πολιτική που επιδεινώνει άνισες καταστάσεις, ή, που αλλιώς, ευνοεί τους ισχυρότερους αντί να ευνοήσει τους αδύναμους;

Για να το απαντήσουμε χρειάζεται να ξέρουμε που βρίσκουμε τις περισσότερο αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Ποιοι είναι αυτοί που έχουν περισσότερη ανάγκη και ποιοι αυτοί που έχουν λιγότερη. Τα στοιχεία μας δίνει στην ίδια συνέντευξη ο κ. Γιαννίτσης. «Από πλευράς φτώχειας, τη χειρότερη θέση έχουν οι νέοι ηλικίας 18 με 25 ετών, όπου η φτώχεια αγγίζει το 21,5%, ακολουθούν τα παιδιά ηλικίας μέχρι 18 ετών, με ποσοστό φτώχειας 18,7%, οι ηλικίες 25 με 65 ετών (ποσοστό φτώχειας 15,4%) οι εργαζόμενοι με εισόδημα κάτω από το όριο φτώχειας (13,6%) και τελευταίοι είναι οι ηλικιωμένοι πάνω από 64 ετών (8,6%)».

Ενδιαφέρον έχει να λάβουμε υπόψη επίσης, πως το εισόδημα από εργασία (μεταξύ 2008-2012) μειώθηκε κατά 27,4%, από κεφάλαιο κατά 37,7%, ενώ οι «συντάξεις, σε αντίθεση με τις μειώσεις που προαναφέρθηκαν, σημείωσαν αύξηση (+12,8%) ως συνολικό μέγεθος (εισόδημα) στην οικονομία, σύμφωνα με τις φορολογικές δηλώσεις των νοικοκυριών. Πάντως, ως εισόδημα ανά νοικοκυριό σημείωσαν μέση μείωση 5,8%, που είναι η μικρότερη σε σύγκριση με την αντίστοιχη μείωση κάθε άλλης πηγής εισοδήματος από αυτές που προαναφέρθηκαν».

Έχοντας υπ’ όψη τα παραπάνω δεδομένα, για να δούμε τι έπραξε η κυβέρνηση.

α. Μοίρασε το πλεόνασμα στην κατηγορία όπου (σύμφωνα με τα στοιχεία) η φτώχεια αγγίζει μόλις το 8,6% και άφησε απ’ έξω κατηγορίες όπου η φτώχεια φτάνει σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά (νέοι 21,5%). Επίσης πρόσθεσε ένα επιπλέον εισόδημα, στο εισόδημα που είχε τη μικρότερη μείωση.

β. Το πλεόνασμα μοιράστηκε χωρίς να ληφθούν υπ’ όψη εισοδηματικά κριτήρια, κάτι που καμία κυβέρνηση αυτών της περιόδου της κρίσης δεν έκανε. Δηλαδή, έδωσε την ίδια βοήθεια σε μια οικογένεια που έχει το μόνο εισόδημα από σύνταξη 600 ευρώ και την ίδια σε μια οικογένεια που μπορεί να έχει εισόδημα 2000 ευρώ (επιπλέον σύνταξη, ενοίκια κ.λπ.).

Έχοντας πια ολοκληρωμένη εικόνα μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως ναι, ο κ. Νίκος Παππάς ευνόησε ισχυρότερους, εις βάρος αδυνάμων. Μοίρασε ένα πλεόνασμα που πέτυχε, επιβάλλοντας στον ήδη εξασθενημένο οικονομικά έλληνα πολίτη αυξήσεις παντού (ΦΠΑ, αύξηση ασφαλιστικών εισφορών κ.λπ.), στην ομάδα εκείνη της κοινωνίας που είχε τη λιγότερη ανάγκη.

Στόχος του κ. Παππά δεν ήταν να βοηθήσει αυτούς που είχαν πραγματική ανάγκη. Στόχος ήταν να βοηθήσει το κόμμα του, τους βουλευτές του και τον ίδιο του τον εαυτό. Χριστούγεννα σίγουρα έρχονται και ίσως εκλογές. Και στις δύο περιπτώσεις οι βουλευτές, όταν πάνε στα χωριά τους πρέπει να «πουλήσουν» κάτι στον υπερήφανο λαό. Με την πολιτική αυτή πράξη και δεδομένου ότι κανείς δεν θα ασχοληθεί να βρει την αλήθεια, εξασφαλίζεται η πώληση συναισθήματος για το κέρδος της ψήφου. Ο συνταξιούχος είναι ικανοποιημένος που ο πονόψυχος πρωθυπουργός του δίνει κάτι και ο ευαίσθητος λαός συγκινείται που «στηρίζεται ο αδύναμος συνταξιούχος».

Ο κ. Νίκος Παππάς, για να σωθεί αυτός και η κυβέρνησή του, έστησε ένα σενάριο που ανήκει στην κατηγορία ελληνικής ταινίας Βούρτση-Ξανθόπουλου, για να πράξει στην ουσία μια αντίστροφη αλληλεγγύη. Δηλαδή, μια πολιτική που όξυνε άνισες, ήδη, καταστάσεις. Που επιβάρυνε αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη, για να βοηθήσει αυτούς που έχουν τη λιγότερη ανάγκη. Και το έκανε για ίδιον όφελος.

Καλά Χριστούγεννα κύριε Παππά.

Το Ζιζάνιο