Ημέρα με πάνω από 100 νεκρούς, γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι οι περισσότεροι, χιλιάδες σπίτια καταστράφηκαν, χιλιάδες στρέμματα κάηκαν, και όλοι εμείς μένουμε αποσβολωμένοι να παρακολουθούμε τις εξελίξεις, καταγράφοντας τις αντιδράσεις μιας κυβέρνησης και ενός κρατικού μηχανισμού που φαίνεται μια εβδομάδα μετά, να μην έχει ξυπνήσει ακόμη απο το λήθαργό του.
Ακούσαμε να ψελλίζουν ότι ο άνεμος έτρεχε με 120 χιλιόμετρα, ότι το νερό εξατμιζόταν πριν φτάσει στη φωτιά, ότι το μέταλλο έλιωνε σαν κερί και η εκκένωση της περιοχής ήταν αδύνατη λόγω της άναρχης δόμησης. Όλα αυτά τα ακούμε όμως την στιγμή που κανένα σχέδιο εκκένωσης δεν αποφασίστηκε, καμία οργανωμένη ανταπόκριση της κρατικής μηχανής δεν υλοποιήθηκε και καμία έγκαιρη ενημέρωση των πολιτών δεν υπήρξε.
Διαβάσαμε σε εφημερίδες ότι χάθηκαν δεκάδες άνθρωποι αλλά σώθηκαν και χιλιάδες. Επιχείρημα που μόνο σε μια χώρα-μπανανία με λοβοτομημένους πολίτες θα μπορούσε να έχει αντίκρισμα.
Διαβάσαμε ότι η Αριστερά δεν έχει ευθύνη της διακυβέρνησης των τελευταίων δεκαετιών αλλά μόνο της αλλαγής που χρειάζεται ο τόπος και που θέλει χρόνο για να ωριμάσει…
Διαβάσαμε επίσης ότι για όλα ευθύνονται όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις που επέτρεψαν την δόμηση μέσα στα δάση ξεχνώντας την ίδια στιγμή τις προεκλογικές τους συγκεντρώσεις και διαβουλεύσεις προς άγρα ψήφων…
Ανέσυραν έγγραφα απο την δεκαετία του 1990, έγγραφα που νομιμοποιούσαν κάποια απο τα αυθαίρετα στο Μάτι, ξεχνώντας να δημοσιοποιήσουν τα έγγραφα της δικής τους κυβέρνησης, με περσινή ημερομηνία, που συνέχιζε την αυθαιρεσία και έκλεινε το μάτι στους καταπατητές στο όνομα της λεγόμενης «οικιστικής πύκνωσης».
Εκ των υστέρων μας ενημερώνουν απο έγκριτους επιστήμονες για λάθη και παραλείψεις που οδήγησαν στην τραγωδία. Παραλείψεις που κανένας όμως δεν είχε λάβει υπόψιν του εγκαίρως για να μπορέσουν να αντιμετωπιστούν στην ώρα τους και όχι κατόπιν εορτής.
Εκ των υστέρων ακούσαμε τον Πρωθυπουργό της χώρας να αναφωνεί ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη αλλά χωρίς φυσικά να παραιτηθεί ούτε ο κλητήρας ενός απο τα αρμόδια υπουργεία που ενεπλάκησαν στην εθνική τραγωδία.
Επέστησε την προσοχή των υπουργών του στο ζήτημα της ασφάλειας και δεσμεύτηκε για την κατάρτιση εθνικού σχεδίου που θα αφορά την αντιμετώπιση των οικιστικών στρεβλώσεων. Όλα εκ των υστέρων και με 100 νεκρούς στον βωμό της ανευθυνότητας και της ανικανότητας εκείνων που καλούνται να μας προστατεύσουν.
Η γενική εντύπωση που αφήνει αυτή η πρωτοφανής σε έκταση και ένταση τραγωδία είναι αυτή μιας ανεύθυνης κρατικής μηχανής που προσπαθεί να ρίξει το μπαλάκι της πραγματικής ευθύνης σε τρίτους αλλά και στα φυσικά φαινόμενα, μη αποδεχόμενη και τις δικές της εγκληματικές ευθύνες τόσο στην πρόληψη όσο και στην αντιμετώπιση αυτής της καταστροφής. Με τρεις απλές λέξεις: Αηδία, Οργή, Αγανάκτηση.
Και ερωτώ σαν απλή πολίτης:
Τρία χρόνια τι έκανε ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του για να προλάβει τέτοιου είδους καταστροφές και να διασφαλίσει έναν ελάχιστο έστω βαθμό συνεργασίας και συντονισμού μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων;
Που ήταν το σχέδιο τόσο της Κυβέρνησης όσο και της αρμόδιας Περιφέρειας Αττικής για την ουσιαστική προστασία της ανθρώπινης ζωής; Σχέδιο ρεαλιστικό, που να βασίζεται πάνω σε διεθνώς εφαρμοσμένα σενάρια διαχείρισης κρίσης και που θα πρέπει να ήταν στοχευμένο ανα περιοχή με βάση τα ειδικά χαρακτηριστικά της;
Που ήταν το σχέδιο τους για το Μάτι, περιοχή μεικτής χρήσης, δασικής και οικιστικής, με τουριστική ανάπτυξη, που όλοι γνώριζαν τα προβλήματα πρόσβασης αλλά και εκκένωσης σε περίπτωση κινδύνου;
Που ήταν το σχέδιο τους για άμεση ειδοποίηση του κόσμου ή επέμβαση αποχώρησης πριν λάβει διαστάσεις η πυρκαγιά;
Ποιος συντονισμός μεταξύ Πυροσβεστικής, Περιφέρειας, Υπουργείου Εσωτερικών και Δήμων αποφασίστηκε και εφαρμόστηκε για την διαχείριση της κρίσης και τι αποτελέσματα αυτός έφερε προκειμένου να αποφευχθούν οι απώλειες ανθρώπινων ζωών;
Είναι αλήθεια ότι τα κονδύλια για πρόληψη δασικών πυρκαγιών και παρεμβάσεων στα δασικά οικοσυστήματα δεν ξεπερνούν το 0,03% του προϋπολογισμού την στιγμή που η χώρα μας είναι η πρώτη χώρα σε επικινδυνότητα εκδήλωσης καταστροφικών κάθε χρόνο σε όλη την Ευρώπη;
Είναι αλήθεια ότι η οργανική δύναμη της Πυροσβεστικής είναι σε επίπεδα προ του 2001 και ο βασικός κορμός της το καλοκαίρι αποτελείτε κατά βάση από συμβασιούχους;
Είναι αλήθεια ότι πάνω απο το 50% των οχημάτων του επίγειου πυροσβεστικού στόλου είναι 20ετίας και πως τα μόλις 11 canadair της πολεμικής μας αεροπορίας έχουν 40 και 45 χρόνια αδιάκοπης χρήσης;
Αυτά και άλλα τόσα ερωτήματα δημιουργούνται στον απλό πολίτη που αισθάνεται ανασφαλής, τρωτός, ευάλωτος και αγανακτισμένος στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Τον πολίτη που βλέπει την κυβέρνηση να υποστηρίζει ότι έπραξε ορθά, και αν ξαναγινόταν κάτι παρόμοιο δεν βρίσκει κάτι που έπρεπε να διορθώσει! Και που στο τέλος αντι για μια ειλικρινή συγνώμη η απάντηση να είναι η μαζική κατεδάφιση αυθαιρέτων ρίχνοντας έτσι την μπάλα στην εξέδρα της ανευθυνότητας και του καιροσκοπισμού.
Το συμπέρασμα είναι πως η Κυβέρνηση για άλλη μια φορά μας αποδεικνύει ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η παραμονή στην εξουσια. Οι καρέκλες όσο αιματοβαμμένες και αν είναι αυτές. Η διατήρηση των προνομίων όσο και αν πατάνε κυριολεκτικά επι πτωμάτων για να συντηρηθούν… Το παιχνίδι των εντυπώσεων δεν μπορεί παρά να φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του. Αυτό που έδειξε η πρόσφατη καταστροφή είναι πως οι πολίτες προσδοκούν να γίνει η Ελλάδα μια κανονική, σοβαρή και οργανωμένη χώρα θεσμών διαφανειας και αξιοκρατίας. Μια χώρα με σοβαρούς αιρετούς εκπροσώπους της σε όλα τα επίπεδα δημόσιας διοίκησης και της διακυβέρνησης. Αιρετούς που δεν θα κρύβονται ούτε πίσω από τους ανέμους και τις ασύμμετρες απειλές ούτε πίσω από την διάχυση της ευθύνης που στο τέλος οδηγεί στο χάος. Οι θυσίες όλων μας είναι το διαβατήριο για την επόμενη ημέρα. Μπορεί οι πληγές να είναι μεγάλες και οι ζημιές ανυπολόγιστες. Όμως χωρίς την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον δεν μπορούμε να ορθοποδήσουμε. Και αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια σίγουρα δεν μας αξίζει.
Τα συλλυπητήρια μου στους συγγενείς των θυμάτων με μια μόνο ευχή. Ας είναι οι τελευταίοι που θυσιάζονται στον βωμό της ανευθυνότητας και της ανικανότητας εκείνων που ορίσαμε να μας κυβερνούν.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου