Η συνήθεια σκοτώνει τα ιερότερα στοιχεία της ζωής. Και η συνήθεια του εορτασμού των εθνικών επετείων, αμβλύνει μέσα μας την συγκίνηση και την υψηλοφροσύνη που χρειάζονται για να μετρηθεί ο άνθρωπος με τις κρισιμότερες στιγμές της Ιστορίας του. Να μετρηθεί και να μην βρεθεί ελλιπής.
Η επέτειος που καλείται το Έθνος να εορτάσει σύσσωμο σήμερα, είναι επέτειος εθνικής ελευθερίας των Ελλήνων, εθνικής περηφάνειας και θυσίας όλων για την Ελλάδα. Είναι η υπενθύμιση πως ολάκερη η ζωή ενός λαού και ακέριο το φρόνημα του, και γνήσια η απόφαση του, μπορούν να συμπηκνωθούν σε μία και μόνη λέξη: την λέξη «ΟΧΙ» που φώναξε ο Ηγέτης Ιωάννης Μεταξάς «βαθιά άκραχτα μεσάνυχτα, τρισκότεινοι ουρανοί πάν’ απ’ την Πολιτεία την κοιμισμένη». Την άρνηση στην δουλεία, την απόκρουση κάθε υποταγής, την διακύρηξη ενός περήφανου: "Το δε την Πόλιν σοι δούναι, ουτ΄ εμόν εστίν ουτ΄ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών" και της επιθυμίας να πλάθει το Έθνος την ζωή του ελεύθερα και αδέσμευτα, όπως εκείνο βούλεται και αποφασίζει.
Η 28η Οκτωβρίου 1940 όμως γεννιέται και από κάτι άλλο, βαθύτερο: την μακραίωνη παράδοση του “είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρις” των Ελλήνων, τα πλούσια Ελληνικά βιώματα «Εσμέν γαρ Έλληνες το γένος ως τε η φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί», την Ελληνορθόδοξη στάση ζωής και την πίστη ότι τα πάντα πρέπει να έχουν ως μέτρο τους τον άνθρωπο.
Ο Έλληνας άνθρωπος για την επέτειο αυτή αξίζει περισσότερο από κάθε ιδεολογία, από οποιαδήποτε πίστη και θεωρία, είναι το ιερό και πανσέβαστο γεγονός της ζωής. Και για την υπεράσπιση του, για την προάσπιση της τιμής και της αξιοπρέπειας του κάθε θυσία είναι δίκαιη και κάθε αγώνας τίμιος κι υψηλός.
Σήμερα που η παρασιτική πολιτική νομενκλατούρα με τα στοιχεία κληρονομικότητας, η πολιτικά ορθή και με άφθονο προοδευτικό λυρισμό αντίληψη ζωής, με τους ποικίλους μετασχηματισμούς αλλά με το αυτό τρομοκρατικό, ολοκληρωτικό και ανελεύθερο ιησουίτικο αξίωμα: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», απειλεί την ύπαρξη του Έθνους. Σε καιρούς που τα μορφώματα του πολιτικού χειμώνα αφού κατέβασαν την Ελλάδα στο τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα, στρώνουν και άλλα σκαλιά για να την κατεβάσουν ακόμα πιο κάτω. Εμείς οι Ελληνόψυχοι που τότε αντιταχθήκαμε στην ιταλική επιβουλή, έχουμε χρέος ν’ αγρυπνούμε και να αντιστεκόμαστε ενεργά, δυναμικά και θαρραλέα στην ευτέλεια του κακού, είτε “νεοφιλελεύθερο”, είτε «προοδευτικό», είτε «μαρξιστικό», είτε «νεοταξίτικο», είτε «παγκοσμιοποιημένο» είναι αυτό, που απειλεί, «σαν την λέπρα και σαν την ακρίδα», να μονοπωλήσει την ζωή, να φαρμακώσει και τον πολιτισμό και να κάνει τον Έλληνα Άνθρωπο μονοδιάστατο καταναλωτικό αντικείμενο χωρίς παρελθόν, μνήμη και μέλλον, ένα κουνούπι στην απεραντοσύνη του βάλτου.
Όπως τότε τα Ελληνικά νιάτα μεθυσμένα από το αθάνατο κρασί του 21, κατά το παράγγελμα του Παλαμά και εμπνευσμένα από την γιγαντιαία μορφή του Ιωάννη Μεταξά βροντοφώναξαντο «ΟΧΙ» στο πρωτογενή βάρβαρο και χυδαίο εισβολέα. Σήμερα είναι επιτακτικό παρά ποτέ. Να βροντοφωνάξουμε ένα μεγάλο «ΟΧΙ» στο σύγχρονο υποκατάστατό του τον εξ' ίσου βάρβαρο και χυδαίο ψωραλέο συρφετό των κοινωνιοπαθών μετριοτήτων που με προπέτασμακαπνού την δημοκρατία συγκαλύπτουν τα εδραιωμένα συμφέροντα καταλήστευσης της Ελλάδας.
Η 28η Οκτωβρίου 2018 προσκαλεί σε μία τέτοια πνευματική, ιδεολογική πανστρατιά, σε έναν αγώνα συνεχή για ελευθερία και για αξιοπρέπεια, για την προάσπιση του δικαιώματος να πλάθουμε την ζωή μας αδέσμευτα και αυθεντικά δηλαδή ελληνικά.
«Μην αφήσης τον άθεο να πάρη το στερνό θησαυρό σου».
Όλη η δόξα του κόσμου χωράει σε μία λέξη: «ΟΧΙ».
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου