Το σκηνικό έχει επαναληφθεί αρκετές φορές. Και πιθανότατα θα επαναληφθεί πολλές φορές ακόμα στο μέλλον. Στο Μαξίμου, στη ΔΕΘ, σε Συνόδους Κορυφής, σε συνεντεύξεις, στη Βουλή, στην Πνύκα, στην Ιθάκη, στον Λευκό Οίκο, στο Κρεμλίνο και ποιος ξέρει πού αλλού.
Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται σαν το μεγάλο θριαμβευτή. Σαν τον προπονητή μιας ομάδας που έχει κερδίσει πέντε – μηδέν. Ακολουθούν πανηγυρισμοί από υπουργούς, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και διθυραμβικά πρωτοσέλιδα.
Μόλις κάτσει, όμως, η σκόνη τότε αρχίζει και φαίνεται η πραγματικότητα. Ύστερα από λίγες ώρες, ή το πολύ ύστερα από λίγες ημέρες. Και τότε αποδεικνύεται πως ο θρίαμβος ήταν τελικά… πανωλεθρία.
Τελευταίο επεισόδιο η περιβόητη συμφωνία Τσίπρα – Ιερώνυμου για τον υποτιθέμενο διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Τι χαρές και πανηγύρια στήθηκαν πριν από δύο εβδομάδες. Με αυτό το ναπολεόντειο στιλάκι ο πρωθυπουργός έκανε δηλώσεις στο Μαξίμου και ένιωθε σαν να ήταν ο πιο σπουδαίος… μεταρρυθμιστής.
Τελικά, όπως αποδείχθηκε, η συμφωνία δεν αφορούσε το διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας. Απλά ήταν το «όχημα» για να μπορέσει ο Αλέξης Τσίπρας να προσθέσει 10.000 προσλήψεις στο προεκλογικό πακέτο παροχών. Και τώρα που η συμφωνία έχει τιναχτεί στον αέρα, το Μαξίμου ρίχνει και τις ευθύνες στην αντιπολίτευση. Καταγγέλλει μυστικές συναντήσεις και υπόγεια deals. Έχει πλάκα. Ο πρωθυπουργός, που ύστερα από μυστικές συναντήσεις με τον Αρχιεπίσκοπο, έφτιαξε μια μυστική συμφωνία, την οποία όλοι έμαθαν ξαφνικά σε μια ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, καταγγέλλει… υπονόμευση. Ο πρωθυπουργός που καθαίρεσε τον υπουργό Παιδείας κατ’ απαίτηση της Εκκλησίας. Ο πρωθυπουργός που πρώτα ενημέρωσε τον Αρχιεπίσκοπο για το Σκοπιανό και ύστερα τους πολιτικούς αρχηγούς.
Και έτσι κι αυτός ο θρίαμβος κατέληξε σε πανωλεθρία. Αλήθεια θυμάται κανείς το διάγγελμα της Ιθάκης; Ναι, τον περασμένο Αύγουστο, τότε που βγήκαμε από τα Μνημόνια. Και ακόμα βγαίνουμε από τα Μνημόνια. Η κυβέρνηση περίμενε την έγκριση της τρόικας και του Eurogroup ώστε να καταθέσει σήμερα τον Προϋπολογισμό. Ενώ η έξοδος στις αγορές αναβάλλεται επ’ αόριστον, καθώς τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων ξεπερνούν το 4,5%.
Υπάρχουν πολλοί πανωλεθρίαμβοι για να θυμηθεί κανείς. Τα νικηφόρα Eurogroup του Βαρουφάκη. Το τεράστιο deal της Μόσχας, με τον Πούτιν να μας δίνει δισεκατομμύρια για να γράψουμε στα παλιά μας τα παπούτσια την Ευρώπη. Τους χορούς στο Σύνταγμα για το δημοψήφισμα. Τότε, που ο Αλέξης Τσίπρας ανακάλυψε ότι το 38% είναι μεγαλύτερο ποσοστό από το 62% και εφάρμοσε το «ναι». Το θριαμβευτικό έντιμο συμβιβασμό, ο οποίος τελικά ήταν ένα σχεδόν… αορίστου χρόνου Μνημόνιο. Και ένα σωρό ακόμα ήττες που ο πρωθυπουργός παρουσίασε σαν νίκες.
Με τέτοια ηθοποιία, κάθε φορά που τον παρακολουθείς σου περνάει από το μυαλό: λες τώρα, επιτέλους, να έχουμε κερδίσει κάτι σαν χώρα; Και κάθε φορά να ανακαλύπτεις πως τελικά τα πράγματα είναι χειρότερα από πριν.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου