Η ψυχοπαθολογία του αυταρχισμού

Η συντρόφισσα κ. Γεροβασίλη μάς το ξεκαθάρισε με τον πιο ωμό τρόπο. Όσοι αντιδρούν στο διαδίκτυο κατά της [αριστερής] κυβέρνησης, διαπράττουν αδίκημα και συνεπώς θα συλλαμβάνονται και θα τους απαγγέλλεται κατηγορία. Και για να μην μένουν αμφιβολίες, η υπουργίνα που διαχειρίζεται τη νόμιμη βία του Κράτους [κατά τον ορισμό του Μαξ Βέμπερ] ξεκαθάρισε και κάτι ακόμα...

Μας παρακολουθούν όλες και όλους.

Όλους εμάς που συλλογιζόμαστε ελεύθερα και εκφράζουμε τις ιδέες μας και τις γνώμες μας, δια του γραπτού λόγου, είτε σε έντυπη μορφή, είτε σε ηλεκτρονική.

Κι αν αυτά που στοχαζόμαστε, πιστεύουμε ή ερμηνεύουμε, συμφωνούν με τις ντιρεκτίβες της ροζοκόκκινης πολιτικής συμμορίας, έχει καλώς. Είμαστε ελεύθεροι να τα δημοσιοποιούμε. Αν όμως δεν συμφωνούν, τότε παραβαίνουμε τον "νόμο της κόκκινης ζούγκλας" και μας περιμένουν διώξεις, αποκλεισμοί και ενδεχομένως χειροπέδες.

Τόσο ωμή δήλωση ακραίου αυταρχισμού, δεν είχε κάμει ούτε ο Μάο, στον καιρό της ματοβαμμένης "πολιτιστικής επανάστασης".

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η συντρόφισσα κ. Γεροβασίλη, πάσχει από τη γνωστή διαταραχή της "αυταρχικής προσωπικότητας", που σύμφωνα με τις τελευταίες υποδείξεις του DSM, του διεθνούς δηλαδή οργάνου για τον καθορισμό, τη διευθέτηση και την ταξινόμηση ψυχικών διαταραχών, εντάσσεται στη λεγόμενη "ναρκισσιστική διαταραχή", οι ακραίες μορφές της οποίας, απαιτούν συστηματική ψυχιατρική παρακολούθηση.

Και φυσικά δεν πρόκειται απλώς για μία αποκομμένη περίπτωση αυταρχισμού και ναρκισσιστικής συμπεριφοράς, που αφορά μοναχά την κ. Γεροβασίλη και τον ψυχαναλυτή της αλλά για μία ευρέως διαδεδομένη ψυχοσωματική νόσο, που φαίνεται ότι έχει προσβάλλει σχεδόν το σύνολο της ελληνόφωνης αριστεράς, αφότου έσπασε ο διάβολος το ποδάρι του και οι απόγονοι των ηττημένων σφαγέων του συμμοριτοπολέμου, άρπαξαν την εξουσία.

Νιώθοντας επιτέλους δυνατοί και ελεύθεροι να επιβάλλουν δια πυρός και σιδήρου, τις δικές τους ιδεοληψίες-επιθυμίες, δρουν και αντιδρούν όπως ο σαδιστής βιαστής, που έχει καταφέρει να ακινητοποιήσει το θύμα του και μπορεί πλέον να ικανοποιήσει απάνω του, όλες του τις άρρωστες επιθυμίες. Με τη διαφορά ότι το θύμα της συντρόφισσας κ. Γεροβασίλη και των ομοίων της, δεν είναι κάποια δυστυχής αιχμάλωτη αλλά ένα ολόκληρο έθνος.

Η ψυχοπαθολογία της αυταρχικής προσωπικότητας ωστόσο, δεν είναι κάτι καινούριο στον εφιαλτικό κόσμο της αριστεράς.

Παντού όπου οι ομοϊδεάτες της όποιας γεροβασίλαινας κατόρθωσαν να αρπάξουν την εξουσία και να ελέγξουν αποτελεσματικά τα όργανα επιβολής της νόμιμης βίας [αστυνομία, δικαιοσύνη, μυστικές υπηρεσίες, παρακρατικοί μπράβοι και κρατικοδίαιτοι ρουφιάνοι] επέβαλλαν δια πυρός και σιδήρου, ένα αυταρχικό καθεστώς, όπου οι πολίτες δεν ενοχοποιούνται μόνον για τις πράξεις τους, αλλά προπαντός για τις σκέψεις τους και τις ιδέες τους.

Λευτέρης Πανούσης