 |
| Πατήστε για μεγέθυνση |
Σκόπιμη ασάφεια
Ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί να περιορίσει το πολιτικό, εκλογικό κόστος της πολιτικής που εφαρμόζει μέσα από μια σκόπιμη ασάφεια. Την ημέρα που η κυβέρνησή του ανέλαβε τη δέσμευση να βρει στη διάρκεια των επόμενων χρόνων 50 δισ. ευρώ μέσα από ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και πώλησης γης και ακινήτων του Δημοσίου διαβεβαίωνε τον ελληνικό λαό ότι θα υπάρξει νομοθετική κατοχύρωση της απαγόρευσης πώλησης γης που ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο. Ανάλογη τακτική ακολούθησε και στο θέμα της ΔΕΗ, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Μαρτίου στις Βρυξέλλες. Από τη μια το οικονομικό επιτελείο αναλάμβανε τη δέσμευση για προώθηση της μετοχοποίησης και στη συνέχεια της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και από την άλλη ο πρωθυπουργός δήλωνε ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα.
Την περασμένη Παρασκευή ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου έκανε μία σκόπιμα αόριστη εισήγηση στο Υπουργικό Συμβούλιο, για να έλθει στη συνέχεια ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου να παρουσιάσει ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας για την περίοδο 2012-2015 και ένα φιλόδοξο σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων. Ο πρωθυπουργός προτιμάει τη γενική περιγραφή των θεμάτων, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο ελέγχει το πολιτικό κόστος που μπορεί να έχει για τον ίδιο η δύσκολη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.
Σε άλλες εποχές η τακτική Παπανδρέου θα εξασφάλιζε κάποια επικοινωνιακά, πολιτικά οφέλη, χωρίς να δημιουργεί ανυπέρβλητα οικονομικά προβλήματα. Στην κατάσταση, όμως, στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία, με βασική ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η παπανδρεϊκή τακτική λειτουργεί αποσταθεροποιητικά. Οι αγορές δεν παίρνουν τα μηνύματα κυβερνητικής αποφασιστικότητας τα οποία απαιτούν, η αντιμετώπιση των μεγάλων εκκρεμοτήτων αναβάλλεται από μήνα σε μήνα και οι πρωθυπουργικές ταλαντώσεις οδηγούν στην ανάπτυξη των πολιτικών σεναρίων.
Σημαντικές παρεμβάσεις
Από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός δεν είναι σε θέση να χαράξει συγκεκριμένη πολιτική και να δεσμεύσει σε αυτήν τα κυβερνητικά στελέχη και τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, δημιουργούνται ένα σωρό πολιτικές παρενέργειες.
Το χορό της αμφισβήτησης της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης σέρνει από χθες ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σημίτης, ο οποίος ζήτησε, μέσω συνέντευξής του στην εφημερίδα «Βήμα της Κυριακής», την αναδιάρθρωση τους χρέους τους ελληνικού Δημοσίου. Ορισμένοι θεωρούν ότι ο κ. Σημίτης έχει πλήρη γνώση των γερμανικών μεθοδεύσεων και περιγράφει με τις δηλώσεις του αυτά που πρόκειται να συμβούν. Άλλοι εντάσσουν την παρέμβασή του σε ένα σχέδιο δημιουργίας νέου κυβερνητικού σχήματος, όπου παράγοντες με τα χαρακτηριστικά του πρώην πρωθυπουργού θα έχουν κυρίαρχο ρόλο.
Μεγάλης πολιτικής σημασίας είναι και η δραστηριοποίηση του υπουργού Άμυνας κ. Βενιζέλου στην κατεύθυνση της αλλαγής της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται, ώστε να λειτουργήσει καλύτερα ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας και να τεθούν σιγά-σιγά οι βάσεις για μια νέα περίοδο ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας. Ο κ. Βενιζέλος είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στις κινήσεις του και δεν θέλει να εμφανιστεί σαν ο αντίπαλος του κ. Παπανδρέου, αλλά σαν ένα είδος κυβερνητικής εφεδρείας που μπορεί να αξιοποιηθεί για την καλύτερη πολιτική διαχείριση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Η πρώην υπουργός κ. Παπανδρέου διαφωνεί δημόσια με τις επιλογές του υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, ο πρώην υπουργός κ. Φλωρίδης έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το σημερινό κυβερνητικό σχήμα δεν μπορεί να εγγυηθεί τη σωστή εφαρμογή του μνημονίου και πολλοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κρατάνε αποστάσεις από μία πολιτική που εμφανίζεται σαν αναγκαία και αναπόφευκτη από την κυβερνητική ηγεσία.
Η έλλειψη αποφασιστικότητας που χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό και η αδυναμία του να συντονίσει την κυβέρνηση οδηγούν αναπόφευκτα στην ανάπτυξη των σεναρίων για διενέργεια πρόωρων εκλογών προκειμένου να δημιουργηθούν οι πολιτικές συνθήκες για κυβερνήσεις συνεργασίας ή προσωπικοτήτων.
Την περασμένη Παρασκευή ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου έκανε μία σκόπιμα αόριστη εισήγηση στο Υπουργικό Συμβούλιο, για να έλθει στη συνέχεια ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου να παρουσιάσει ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας για την περίοδο 2012-2015 και ένα φιλόδοξο σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων. Ο πρωθυπουργός προτιμάει τη γενική περιγραφή των θεμάτων, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο ελέγχει το πολιτικό κόστος που μπορεί να έχει για τον ίδιο η δύσκολη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.
Σε άλλες εποχές η τακτική Παπανδρέου θα εξασφάλιζε κάποια επικοινωνιακά, πολιτικά οφέλη, χωρίς να δημιουργεί ανυπέρβλητα οικονομικά προβλήματα. Στην κατάσταση, όμως, στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία, με βασική ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η παπανδρεϊκή τακτική λειτουργεί αποσταθεροποιητικά. Οι αγορές δεν παίρνουν τα μηνύματα κυβερνητικής αποφασιστικότητας τα οποία απαιτούν, η αντιμετώπιση των μεγάλων εκκρεμοτήτων αναβάλλεται από μήνα σε μήνα και οι πρωθυπουργικές ταλαντώσεις οδηγούν στην ανάπτυξη των πολιτικών σεναρίων.
Σημαντικές παρεμβάσεις
Από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός δεν είναι σε θέση να χαράξει συγκεκριμένη πολιτική και να δεσμεύσει σε αυτήν τα κυβερνητικά στελέχη και τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, δημιουργούνται ένα σωρό πολιτικές παρενέργειες.
Το χορό της αμφισβήτησης της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης σέρνει από χθες ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σημίτης, ο οποίος ζήτησε, μέσω συνέντευξής του στην εφημερίδα «Βήμα της Κυριακής», την αναδιάρθρωση τους χρέους τους ελληνικού Δημοσίου. Ορισμένοι θεωρούν ότι ο κ. Σημίτης έχει πλήρη γνώση των γερμανικών μεθοδεύσεων και περιγράφει με τις δηλώσεις του αυτά που πρόκειται να συμβούν. Άλλοι εντάσσουν την παρέμβασή του σε ένα σχέδιο δημιουργίας νέου κυβερνητικού σχήματος, όπου παράγοντες με τα χαρακτηριστικά του πρώην πρωθυπουργού θα έχουν κυρίαρχο ρόλο.
Μεγάλης πολιτικής σημασίας είναι και η δραστηριοποίηση του υπουργού Άμυνας κ. Βενιζέλου στην κατεύθυνση της αλλαγής της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται, ώστε να λειτουργήσει καλύτερα ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας και να τεθούν σιγά-σιγά οι βάσεις για μια νέα περίοδο ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας. Ο κ. Βενιζέλος είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στις κινήσεις του και δεν θέλει να εμφανιστεί σαν ο αντίπαλος του κ. Παπανδρέου, αλλά σαν ένα είδος κυβερνητικής εφεδρείας που μπορεί να αξιοποιηθεί για την καλύτερη πολιτική διαχείριση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Η πρώην υπουργός κ. Παπανδρέου διαφωνεί δημόσια με τις επιλογές του υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, ο πρώην υπουργός κ. Φλωρίδης έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το σημερινό κυβερνητικό σχήμα δεν μπορεί να εγγυηθεί τη σωστή εφαρμογή του μνημονίου και πολλοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κρατάνε αποστάσεις από μία πολιτική που εμφανίζεται σαν αναγκαία και αναπόφευκτη από την κυβερνητική ηγεσία.
Η έλλειψη αποφασιστικότητας που χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό και η αδυναμία του να συντονίσει την κυβέρνηση οδηγούν αναπόφευκτα στην ανάπτυξη των σεναρίων για διενέργεια πρόωρων εκλογών προκειμένου να δημιουργηθούν οι πολιτικές συνθήκες για κυβερνήσεις συνεργασίας ή προσωπικοτήτων.
Είναι απολύτως εξοργιστικό να υπόκεισαι στην καθημερινή τρομοκρατία της κυβέρνησης αλλά και βουλευτών της με πάγια αναφορά στην Δαντική κόλαση που μας αναμένει κατά την περίπτωση κουρέματος του χρέους. “Οι πιστωτές δεν θα μας δανείσουν ποτέ ξανά” μας απειλούν οι κουνοδάχτυλοι αποσιωπώντας πρώτον: Πως ο εφετινός (και όχι φετινός όπως ανατριχιασμένος διαβάζω σε ιστοσελίδες και δυστυχώς σε ΜΜΕ επειδή με παραπέμπουν στο αρσενικό της φέτας) είναι εξόφθαλμα πλεονασματικός (με τον τελευταίο κλητήρα του δημοσίου πληρωμένο) αν δεν είμασταν υποχρεωμένοι να καταβάλλουμε τα 29 δις των τοκοχρεολυσίων και τα 14 δις του τρέχοντος δανείου και δεύτερον: Μόνο οι αυτιστικοί αγνοούν πως είναι οι πιστωτές που μας σπρώχνουν στην χρεοκοπία γιατί ευελπιστούν ότι θα κερδίσουν δια μέσου των CDSes (ασφάλιστρα) πολύ περισσότερα από την κατάρρευσή μας. Και διερωτώμαι τώρα εγώ ο αφελής: Τι περισσότερο θα μου συνέβαινε αν οι ξεπουπουλιασμένοι και ξεπουλημένοι κυβερνητικοί ψιττακοί έθεταν έστω και τώρα ως βάση διαπραγμάτευσης το δραστικό κούρεμα τους χρέους; Πολύ πιθανό αφού θα κατέρρεαν αυτοί και όχι εμείς να τους κρατούσαν στα κλουβιά και να μην μας τους επέστρεφαν. Εντάξει δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που θα κατέβαλε λύτρα για την απελευθέρωσή τους..
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://klydonas.blogspot.com