Δεν συγχωρείται η ανοχή της παρανομίας!

Γράφει ο ΒΑΣ. Α. ΚΟΚΚΙΝΟΣ, Επίτ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου...

Ο Ποινικός Κώδικας προβλέπει και τιμωρεί, με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών, την παρακώλυση της χρήσεως κοινόχρηστης οδού ή άλλης εγκαταστάσεως, εξυπηρετούσης τις συγκοινωνίες (άρθρ. 292).

Αν δε από την πράξη προκαλείται κατάσταση ανάγκης επιβάλλεται κάθειρξη(άρθρ. 295).

Αγρότες και κτηνοτρόφοι, διαμαρτυρόμενοι για τις εξευτελιστικές τιμές αγοράς των προϊόντων τους από τους χονδρεμπόρους, κατέλαβαν με τρακτέρ πολλά κομβικά σημεία οδοστρωμάτων και γεφυρών των κυριοτέρων οδικών αρτηριών.

Αλλά η Αστυνομία και οι αρμόδιοι Εισαγγελείς (με εξαίρεση τον Προϊστάμενο Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης κ. Δ. Παπαγεωργίου), δεν εφήρμοσαν τις άνω διατάξεις.

Η δε Κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα δεν απεδοκίμασαν την ενέργεια των καταληψιών.

Μάλιστα μερικοί Υπουργοί, εμφανίσθηκαν στα τηλεοπτικά δίκτυα, για να δηλώσουν, πως οι αγρότες έχουν δίκαιο.

Το ίδιο έκαναν εκπρόσωποι κομμάτων και στελέχη της Αντιπολιτεύσεως. Ενώ ο Πρωθυπουργός της χώρας ζήτησε από τους καταληψίες να αναλογισθούν τις ζημίες άλλων παραγωγικών τάξεων!

Το ότι ο νόμος ποδοπατήθηκε και το Κράτος αδράνησε υποτιμάται από όλους. Όπως και ο διασυρμός της χώρας, μετά την προσφυγή της Βουλγαρίας στην Commission, διότι η Ελλάδα παραβιάζει βασική αρχή της Ε.Ε., ήτοι την ελευθέρα κυκλοφορία προσώπων και αγαθών.

Η Κυβέρνηση ενέδωσε στα αιτήματα των καταληψιών και ενέκρινε επιχορήγηση 500 εκατομμυρίων ευρώ.

Αντί να υποκύψει όμως στην αυθαιρεσία, προτιμότερο θα ήταν να επικαλεσθεί τις δεσμεύσεις της Ε.Ε. Και να μην δεχθεί καμία συζήτηση με όσους εμφανίζουν την χώρα, όχι ως κράτος δικαίου, αλλά αυθαιρεσίας, αυτοδικίας, οχλοκρατίας και εκβιαστών.

Αν όμως η Κυβέρνηση είναι κατακριτέα και καταδικαστέα για την υποχωρητικότητά της σε κάθε μορφή βίας, εκείνοι στους οποίους το Σύνταγμα εμπιστεύεται την εφαρμογή των νόμων του Κράτους, ήτοι οι αρμόδιοι Εισαγγελείς, που δεν ενήργησαν όπως ο Νόμος ορίζει, είναι όχι μόνο αποδοκιμαστέοι, αλλά και ασυγχώρητοι.

Όσα δε πομπώδη ελέχθησαν στην τελευταία συνέλευση Δικαστών και Εισαγγελών, περί ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, διαψεύσθηκαν παταγωδώς στην πράξη, με την αδράνεια των αρμοδίων Εισαγγελέων στις καταλήψεις των αγροτών, όπως και με αυτή του επικεφαλής τούτων.

Διότι οι κατά τόπου Εισαγγελείς, μη ασκούντες δίωξη κατά των καταληψιών, διαπράττουν το έγκλημα της καταχρήσεως της εξουσίας σε βαθμό κακουργήματος (άρθρ. 239 περ. Β΄ του ΠΚ).

Τούτο θα έπρεπε να είχε συνεγείρει τους οικείους Δικηγορικούς Συλλόγους, ως πρώτους επιστημονικούς συλλόγους της χώρας, αποβλέποντας και στην εφαρμογή του Συντάγματος και των νόμων του Κράτους.

Εκείνοι δε που κατέθεσαν μηνύσεις κατά των υπαιτίων της παρακωλύσεως των συγκοινωνιών, θα έπρεπε να στραφούν και κατά των αρμοδίων Εισαγγελέων, που δεν ενήργησαν όπως οι Νόμοι του Κράτους επιβάλλουν.

Το ότι αυτά έχουν και άλλοτε επισημανθεί και τονισθεί επιμόνως, αλλά ουδένα συνεκίνησαν και συνέτισαν, ούτε ευαισθητοποίησαν τα όργανα που ασκούν τον πειθαρχικό έλεγχο των παραβατών του καθήκοντος Εισαγγελέων, αποδίδει το μέτρο της χαλαρότητος, της απαθείας και της γενικής πτώσεως θεμελιωδών θεσμών, όπως και της πλήρους εγκαταλείψεως των αρχών που άλλοτε τους διέκριναν.

Οσάκις Εισαγγελείς πράττουν το καθήκον τους κατά των κάθε μορφής παραβατών -όπως το έπραξε ο κ. Β. Φλωρίδης της θεσσαλονίκης για την προστασία του πανεπιστημίου - έτυχαν της γενικής επιδοκιμασίας και του επαίνου της κοινής γνώμης.

Όλες οι συζητήσεις στα τηλεοπτικά δίκτυα κατέληξαν στην διαπίστωση, ότι αγρότες και κτηνοτρόφοι είναι στο έλεος των χονδρεμπόρων, που αγοράζουν τα προϊόντα τους σε απαραδέκτως χαμηλές τιμές και τα μεταπωλούν σε τετραπλάσιες έως και εικοσαπλάσιες, στο όνομα της ελευθερίας της αγοράς και του ανταγωνισμού!

Με άλλα λόγια, κατέληξαν στα κραυγαλέα φαινόμενα της αισχροκέρδειας, την οποία η Πολιτεία αρνείται να πατάξει, υποκύπτουσα σε ουτοπικές και εξωπραγματικές απόψεις «οικονομολόγων».

Και ο μεν Πρωθυπουργός, είπε, κατ' επανάληψη, ότι ελεύθερη οικονομία δεν σημαίνει ασύδοτη οικονομία. Στην πράξη όμως κανένα μέτρο αποτροπής της ασυδοσίας δεν εφαρμόσθηκε.

Όμως η Ευρώπη, επέτυχε οικονομικά θαύματα, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι διά της εφαρμογής της άκρατης κεφαλαιοκρατίας, αλλά της λελογισμένως ελεγχομένης από το Κράτος οικονομίας, διά της διώξεως της αισχροκέρδειας, στην οποία αποσκοπεί και το μη εφαρμοζόμενο σήμερα άρθρο 405 του ΠΚ.

Είναι προτιμότερο η Κυβέρνηση να φθάσει στις επόμενες εκλογές τηρούσα τους νόμους του Κράτους και μη ανεχόμενη τη βία και την αυθαιρεσία.

Διότι στην αντίθετη περίπτωση, η καταδίκη της από την πλειονότητα του λαού δεν θα είναι μόνο βεβαία, αλλά και αμετάκλητη!