Της Μαρίας Σεφέρου
------------------------
Με τα λαμπερά Εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, στις 20 Ιουνίου 2009, ο βιασμός του χώρου γύρω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης ολοκληρώθηκε. Το καινούργιο Μουσείο, σχέδιο του παγκοσμίως διάσημου ντεκονστρουκτιβιστή Ελβετο-Αμερικανού αρχιτέκτονα Μπέρναντ Τσούμι (Bernard Tschumi), σαν άλλο τσουνάμι, απλώνει απειλητικά τις αιχμηρές γωνίες του προς τον Παρθενώνα, λες και θα ήθελε να ξεσκίσει την καρδιά του ιερότερου μνημείου της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Οποία ιεροσυλία! Κι όμως, ο κατά την ανάθεση (2002) Υπουργός Πολιτισμού, κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, είχε εγκωμιάσει τα σχέδια, λέγοντας ότι ήταν "μια μεγαλοφυής λύση, ακριβώς όπως τη φανταστήκαμε να είναι."
Δικαίωμά σας να με αποκαλέσετε γκρινιάρα, ή ό,τι άλλο θέλετε, αλλά θεωρώ βλασφημία ότι κάτω από ένα εχθρικό και προσβλητικό προς το περιβάλλον αρχιτεκτονικό εξάμβλωμα στεγάστηκαν τα ιερά γλυπτά της Ακρόπολης. Νομίζω πως αν μπορούσαν προς στιγμή να ζωντανέψουν, θα δραπέτευαν από τον ασφυκτικό κλοιό του γυαλιού. Όσο και να θέλω να ωραιοποιήσω και να δικαιολογήσω το πολυδιαφημισμένο Μουσείο της Ακρόπολης, δε μπορώ να παραβλέψω το οφθαλμοφανές γεγονός ότι το δεσποτικά ογκώδες αυτό κατασκεύασμα, που μάλιστα εμποδίζει τη θέα του ιερού βράχου από τους πεζούς, ούτε δένει ούτε εναρμονίζεται με τον Παρθενώνα. Πιστεύω πως η Ελλάδα, η Αθήνα, η Ακρόπολη και τα αριστουργήματα που στεγάστηκαν εκεί, άξιζαν κάτι καλύτερο. Τώρα όμως είναι αργά για δάκρυα, αν και υπήρξαν έγκαιρα έντονες κριτικές που δυστυχώς δεν απέτρεψαν το μοιραίο…
Διαβάστε τη συνέχεια --->εδώ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου