Το ύψιστο "αγαθό" της ενημέρωσης

Στην εποχή μας, και ιδιαίτερα στη χώρα μας που ρέπει προς το μαξιμαλισμό του αρνητικού, η ενημέρωση είναι το ύψιστο αγαθό, πιο πολύτιμο κι από τη φυσική τροφή. Δώσε είδηση στον Έλληνα και πάρε την ψυχή του. Είδηση και ξερό ψωμί. Είδηση να ’ναι κι ας είναι και μακάβρια, απ’ αυτές που κάνουν τα ΜΜΕ να ηδονίζονται και τρομοκρατούν μικρούς και μεγάλους. Είδηση να ’ναι κι ας είναι κι από εκείνες που κολάζουν άγιο. Ξημερώνει και βραδιάζει πάντα στον ίδιο το σκοπό: το σκοπό της ενημέρωσης. Από κοντά και οι bloggers. Ανταγωνισμός μέχρις εσχάτων στο κυνηγητό της είδησης. Πόσες ληστείες έγιναν σήμερα; Πόσες δολοφονίες; Ποιος υποκριτής είπε τι; Πότε το είπε; Ποιο λαμόγιο έκλεψε πόσα; Πού κρύβεται ο απατεώνας; Τι εσώρουχο φοράει η γυναίκα του Γεωργιάδη; Με κορδόνι ή όχι; Πόσα πήρε ο τάδε ποδοσφαιριστής για τη μεταγραφή του; Αυτά και άλλα χειρότερα είναι σοβαρά θέματα για τα οποία ο λαός πρέπει να είναι ενημερωμένος, μπας και χάσει.
Το επάγγελμα της ενημέρωσης θεωρείται ύψιστο λειτούργημα στις μέρες μας. Δεν είναι παίξε γέλασε. Οι δημοσιογράφοι, και τελευταία οι μπλόγκερς, είναι κάτι σαν ιεραπόστολοι. Ο κοσμάκης τους παρακολουθεί με δέος και με ανοιχτό το στόμα, λες και θα του ρίξουν το μάνα. Κι ας ξέρουν εκ των προτέρων ότι οι ειδήσεις που θ’ ακούσουν θα είναι σκέτο φαρμάκι ή εντελώς ανάλαφρες που δεν τους αφορούν καθόλου. Με πληροφορούν, άρα με αγαπάνε. Δεν έχει σημασία αν με παραπληροφορούν επειδή δε με αγαπάνε. Για μένα και η παραπληροφόρηση είναι ενημέρωση, άρα η τροφή μου, το “μάνα” από τον Τύπο, την TV, ή το Διαδίκτυο. Είδηση να ’ναι κι ας είναι και χοντροκομμένο ψέμα. Ψοφάω για είδηση και δεν το κρύβω, παραδέχεται ο ενημερωμένος Έλληνας.
Στο ανελέητο κυνηγητό της είδησης, όπου οι μεν σερβιτόροι της ενημέρωσης το κάνουν για να πλουτίσουν, οι δε αποδέκτες την αποζητούν για να κάνουν πλούσιους τους πρώτους, δεν υπάρχει χρόνος για εσωστρέφεια. Έτσι η ζωή κυλάει με το να πληροφορούμαστε για το τι κάνουν οι άλλοι, και δε μένει χρόνος ούτε για ν’ αναρωτηθούμε τι κάνουμε ή θα ’πρεπε να κάνουμε εμείς. Στο απέραντο θέατρο της ενημέρωσης με την επωνυμία “Η Ελλάς”, οι ρόλοι των πρωταγωνιστών μοιράζονται μεταξύ της χλαπάτσας των επωνύμων (πολιτικών, μεγαλο-επιχειρηματιών, μεγαλοαπατεώνων, ιερομόναχων, δεσποτάδων, κλπ.). Κομπάρσοι είναι όλοι οι παρατρεχάμενοι, νεροκουβαλητές των πρώτων, και το ακροατήριο είναι ο λαός. Ο τελευταίος είναι τα πρόβατα για άρμεγμα και τακτικό κούρεμα. Και σαν πρόβατα που είναι, το μόνο που έχουν μάθει να κάνουν είναι να ξεφωνίζουν μπέε, μπέε κάθε φορά που οι αρμόδιοι επιδίδονται σε φρέσκο άρμεγμα. Βλέπετε το βυζί όταν είναι άδειο από την ασιτία πονάει με το στύψιμο!
Τι σημασία όμως έχει το στύψιμο και ο πόνος μπροστά στα κάλλη της ενημέρωσης; Αύριο ξημερώνει άλλη μέρα και θα μας πληροφορήσουν για άλλες συμφορές, έτσι ώστε βλέποντας τα χειρότερα να είμαστε ευχαριστημένοι και να νιώθουμε τυχεροί που είμαστε ακόμη ζωντανοί στη σκηνή. Αυτό είναι το μυστικό και η ομορφιά της μακάβριας είδησης. Σκασμός λοιπόν και ενημερωθείτε! Δεν έχει σημασία αν στο κυνηγητό της ενημέρωσης δεν προλάβατε να μάθετε ποιος είστε, πού πάτε, και τι κάνετε με τη ζωή σας. Δεν έχει σημασία αν δε βρίσκετε λίγο χρόνο ή χρήμα για ν’ αποδράσετε κάπου κοντά στη φύση και ν’ αναπνεύσετε τη μυρωδιά του έλατου ή ν' αφουγκραστείτε την ανάσα της θάλασσας. Αρκεί που ενημερώνεστε. Αρκεί που παίρνετε την καθημερινή δόση σας σε ιστορίες γι’ αγρίους.
Και πού είστε; Μην ψάχνετε το ‘γιατί’ της είδησης, και μην αναρωτιέστε για τα αίτια που την προκάλεσαν ή για τους τρόπους ώστε να μην επαναληφθεί το κακό. Δεν είναι δική σας δουλειά να μάθετε γιατί σκοτώνουν οι τρομοκράτες, γιατί καίνε οι γκαζάκηδες, γιατί κλέβουν οι πολιτικοί και τα τρωκτικά του Δημοσίου κουκουλώνοντας τα όζοντα απορρίμματά τους όπως η γάτα τα κακά της. Η δουλειά σας είναι να ενημερώνεστε με το στόμα ανοιχτό από την απορία ώστε από συνήθεια να οδηγηθείτε τελικά στην αποχαύνωση. Αυτός φυσικά είναι και ο στόχος των πρωταγωνιστών: η αποχαύνωση μέσω της πληροφόρησης και παραπληροφόρησης.
Τι αξίζει άλλωστε η ζωή χωρίς την ενημέρωση; Το να μη γνωρίζεις τι έκανε ο άλφα ή ο βήτα κερατάς, ο τάδε ή ο δείνα απατεώνας, ο γνωστός ή άγνωστος εγκληματίας, είναι σα να ζεις στο σκοτάδι, σ’ ένα σπίτι χωρίς παράθυρο. Άνοιξε λοιπόν το παράθυρο της ενημέρωσης και απόλαυσε τη μπόχα που θα σου σπάσει τη μύτη. Εν ανάγκη πάρε και χαπάκι κατά της ναυτίας. Ενημερώνομαι, άρα υπάρχω! Δεν έχει σημασία αν είμαι ένας αριθμός σ’ ένα ανώνυμο ακροατήριο. Έχω την αξία μου κι εγώ. Παράγω μαλλί και πότε-πότε γάλα. Χρειάζονται και μένα αυτοί που παράγουν ειδήσεις! Είμαι κάποιος/α κι εγώ, αν και ανώνυμος/η! Χωρίς εμένα από ποιον θα πλούτιζαν και σε ποιους θα έδειχναν τα ελεεινά κατορθώματά τους;
Γι αυτό ακροατή μη σκύβεις το κεφάλι,
Σε λίγο θα έχεις είδηση και πάλι.
Κράτα το στόμα ανοιχτό, τα μάτια γουρλωμένα,
Κι απόλαυσε την είδηση, κι ας έχει πόνο κι αίμα.
Ζωντόβολο ενημερώσου και σκασμός,
Εμάς εδώ μας ψήφισε ο λαός!

Μαρία Σεφέρου