Ας Σοβαρευτούμε κ. Παπανδρέου.

Οι αγορές δεν είναι ένας απόμακρος μηχανισμός που κάθε πρωί αποφασίζει πετώντας βελάκια στον παγκόσμιο χάρτη πια χώρα θα "γονατίσει". Οι αγορές είμαστε εσύ κι εγώ που κάθε μέρα ψάχνουμε τη φθηνότερη και καλύτερη ντομάτα, το φθηνότερο και καλύτερο αυτοκίνητο, σπίτι, μετοχή ή ομόλογο. Κανείς αριστερός, δεξιός, φιλελεύθερος ή σοσιαλιστής δεν βγαίνει στη λαϊκή για να αγοράσει σάπια πορτοκάλια από τον συμπαθέστερο όμως των πωλητών. Παρομοίως και κανείς επενδυτικός οίκος δεν βγαίνει στην αγορά με σκοπό να βοηθήσει συμπαθητικές χώρες ή να καταβαραθρώσει χώρες που "του κάθονται στο λαιμό". Απλώς προσπαθεί να επενδύσει σωστά. Όπως εσύ κι εγώ. Αυτές είναι οι αγορές και λένε πάντα την αλήθεια. Και η αλήθεια στην περίπτωση της Ελλάδας - που στη διαδρομή έγινε το "ελληνικό ζήτημα" - είναι σκληρή.
Η χώρα μας κουβαλάει στην πλάτη της δύο πολύ βαριά φορτία, τα οποία κάθε φορά που η οικονομική συγκυρία δυσκολεύει γίνονται ακόμη βαρύτερα. Τα βάρη αυτά η χώρα τα κληρονόμησε μέσα από την ιστορική της διαδρομή, εξυπηρέτησαν συγκεκριμένες ανάγκες ενώ εξελίχθηκαν τελικά σε πλατφόρμες συνδιαλλαγής και διαφθοράς: Αναφέρομαι στη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και στο περίφημο πανεπιστημιακό άσυλο. Και τα δυο καθιερώθηκαν εξαιτίας της παραδοσιακής δυσπιστίας και του φόβου που - δικαιολογημένα σε άλλες εποχές - έτρεφαν οι πολίτες απέναντι στην εκάστοτε πολιτική εξουσία. Στην πορεία του χρόνου όμως η μεν μονιμότητα οδήγησε σε ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, ο πολίτης πλέον δυσπιστεί και φοβάται ή και συναλλάσσεται ύποπτα με την κρατική εξουσία που εκπροσωπεί ο αμετακίνητος δημόσιος υπάλληλος, ενώ το πανεπιστημιακό άσυλο μετέτρεψε τους χώρους καλλιέργειας του υπέρτατου κεφαλαίου - εκείνου της Παιδείας - σε χώρους πνευματικής αδράνειας και ακινησίας. Κάθε χώρα όταν βρεθεί αγκαλιά με την οικονομική κρίση, πολύ απλά επενδύει σε έρευνα, σε νέες τεχνολογίες, στην Παιδεία. Τα πανεπιστήμια θα τροφοδοτήσουν το σύστημα με νέους επιστήμονες, νέα στελέχη αλλά και καινοτομίες ώστε πραγματικά να "επανεκκινήσει" η οικονομία και να παραχθεί νέος πλούτος. Επιδόματα φτώχειας, λαϊκά ομόλογα, κουπόνια για ανέργους και άλλα φαιδρά δεν σχετίζονται με την πραγματική οικονομία αλλά με πολιτικάντικη αμετροέπεια. Από την άλλη πλευρά, καταντά ανέκδοτο να ανακοινώνεται από μια Κυβέρνηση η οποία καλείται να διαχειριστεί αυτό που ονομάστηκε "η μεγαλύτερη οικονομική κρίση μεταπολεμικά" πως θα συλλάβει τη φοροδιαφυγή και θα συμμαζέψει τις δαπάνες, χρησιμοποιώντας τους ίδιους αμετακίνητους, μόνιμους υπαλλήλους του απίστευτα γραφειοκρατικού δημοσίου, χωρίς καν να μπορεί να απολύσει ή να ελέγξει όσους δεν "προστρέξουν" στο ανακοινωθέν συμμάζεμα. Τους ίδιους υπαλλήλους που - για κάποιο λόγο που δεν εξηγείται ποτέ επαρκώς - δεν έκαναν το ίδιο, δηλαδή απλώς τη δουλειά τους, με την προηγούμενη αλλά και την πριν απ' αυτήν Κυβέρνηση με κάποιο περίεργο και μαγικό τρόπο θα πείσει η παρούσα να το πράξουν.
Από τα μέχρι σήμερα ομιχλώδη μηνύματα που εξέπεμψε η Κυβέρνηση, οι αγορές κατάλαβαν ότι για άλλη μια φορά θα κόψουμε για λίγο τους μισθούς, θα περιορίσουμε για λίγο - για πολύ λίγο όμως - κάποιες δαπάνες και βεβαίως θα "πειράξουμε" και λίγο τα λογιστικά βιβλία μας (βλέπε χρέη των Δημόσιων Νοσοκομείων) προσπαθώντας να τους πείσουμε όλους πόσο εύκολο ήταν τελικά να βγούμε από την κρίση. Αλλά μάλλον αυτό που κατάλαβαν δεν τους άρεσε. Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει κανένα συγκροτημένο σχέδιο επαρκές και ικανό να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις απαιτήσεις των καιρών. Αν υπήρχε, πολύ απλά θα το ξέραμε. Αν υπήρχε, πολύ απλά θα το ήξεραν και οι αγορές. Όσο όμως διατηρούμε τις ίδιες αγκυλώσεις, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μετακινηθούμε από την κατεύθυνση που και εμείς και οι δανειστές μας έχουμε πάρει.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν κύριε Παπανδρέου: για όσο θα τρέφουμε - με δανεικά - την παχιά αγελάδα της ακριβοπληρωμένης και μόνιμης (!) γραφειοκρατίας μας και για όσο με επιμονή και περισσή επιμέλεια θα διατηρούμε την Ανώτατη Παιδεία μας "παγωμένη" ωσάν το φραπεδάκι των "συντρόφων" θα ζούμε μόνιμα σε μια χώρα υπό πτώχευση.
Αυτό όμως είναι χειρότερο κι από την πτώχευση την ίδια.
tyxaios