Τι μέλλει γενέσθαι;

Τι μπορεί να περιμένει ο Έλληνας πολίτης για το μέλλον του;
Την ανάπτυξη της βαριά άρρωστης οικονομίας μας;
Απίθανο, αφού ο καταναλωτής στραγγαλίζεται μισθολογικά και φορολογικά και οι επιχειρήσεις αφαιμάσσονται με την άκριτη φοροεπιδρομή που επιβάλλεται με το φορολογικό νομοσχέδιο που θα γίνει νόμος μέσα στην επόμενη εβδομάδα και ούτως ή άλλως οι διατάξεις του εφαρμόζονται, επειδή οι φορολογικοί νόμοι έχουν αναδρομική ισχύ.
Μήπως τη σταθερότητα του εργασιακού του καθεστώτος;
Εδώ υπάρχει η απόλυτη αποσάθρωση.
Μια κυβέρνηση ανίκανη να πάρει έστω και κακές αποφάσεις, περιφέρει διά διαρροών και εμμέσων αναφορών την αντίληψη ότι ό,τι ξέραμε πρέπει να το ξεχάσουμε επειδή έτσι θέλουν οι ξένοι.
Άλλοτε ο επίτροπος Ριντ, άλλοτε το ΔΝΤ και άλλοτε οι «κερδοσκόποι» τους οποίους βρίζει την ώρα που προσφεύγει στο δανεισμό τους, σαν μοναδική λύση για να μην κάνει στάση πληρωμών μηνός (!).
Δηλαδή να μην πάει σε επίσημη χρεοκοπία.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ούτε οι υπερήφανες δηλώσεις Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου ότι η χώρα θα ξεπεράσει μόνη της το πρόβλημα γίνονται πιστευτές, ούτε καν από τα μέλη της κυβέρνησης, ούτε οι «επιτυχίες» στο Συμβούλιο Κορυφής της Ε.Ε. και στις διεθνείς επαφές του Γ. Παπανδρέου έκαναν τις αγορές να πεισθούν ότι μπορεί να δανείζουν με ασφάλεια την Ελλάδα, χαμηλώνοντας τα επιτόκιά τους.
Αλλά το χειρότερο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση δυναμίτισε και την οποιαδήποτε μελλοντική σοβαρή προσπάθεια σωτηρίας, πείθοντας το λαό ότι τα περίφημα σκληρά μέτρα δεν μαλακώνουν τις αμείλικτες αγορές.
Πού πάμε;
Α