Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Ρε ουστ από εδώ μίζερε αχυράνθρωπε...

Ήρθε εδώ ο ανεκδιήγητος κλητήρας, το πιόνι των συμφερόντων, να σώσει τα προσχήματα. Ένας «Πρόεδρος» που… «ορίστηκε» από τα συμφέροντα, μια προσωπικότητα τιποτένια, με όψη μίζερου και σκουριασμένου μικρομεσαίου γραφειοκράτη. Τον λένε Χέρμαν βαν Ρομπούι…
Είναι, λέει, «Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου» και… Βέλγος! Ποιος είναι αυτός, μεταξύ μας; Φυσικά και δεν τον γνωρίζετε, καθώς δεν τον ψηφίσατε. Είναι αυτός που «ορίζει» (τυπικά, στην ουσία, οι από πίσω του, οι λομπίστες) τις ζωές σας, που αποφασίζει για εσάς, χωρίς εσάς. Όμως, δεν είναι τίποτα άλλο από ένας άθλιος αχυράνθρωπος… Ο οποίος έπρεπε να έχει γίνει δεκτός με έμπρακτες αποδοκιμασίες (όπως αυτές που εισέπραξε από τον Βρετανό ευρωβουλευτή Νάιτζελ Φαράνζ).

Για λογαριασμό άλλων…

Και λέμε «άθλιος», γιατί δέχθηκε να «οριστεί», να κυβερνά και να ορίζει τις τύχες μας (για λογαριασμό άλλων), χωρίς να έχει την παραμικρή δημοκρατική νομιμοποίηση. Χωρίς να έχει εκλεγεί, χωρίς να έχει αντιπαρατεθεί πολιτικά, χωρίς να έχει «ζυμωθεί» με την κοινωνία, χωρίς να έχει δεσμευτεί για κάτι… Και χωρίς «κόστος». Ποιες είναι οι αποδοχές του; Ποιος τον «προωθεί»; Γιατί δεν είδε φως και μπήκε, δεν αυτοπροτάθηκε…

Προέρχεται από την (ακυβέρνητη για πολύ καιρό) χώρα που δεν είναι ακριβώς χώρα, αλλά ένα (πρώιμο είναι η αλήθεια) τεχνητό δημιούργημα, το Βέλγιο, όπως και άλλα στην Ευρώπη και στη Δύση γενικότερα, στη Δύση της γεωπολιτικής «κοπτοραπτικής» και ανηθικότητας (βλέπετε Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, Κοσσυφοπέδιο και βάλτε...).

Η αγωνία της Νέας Τάξης Πραγμάτων

Τον στείλανε εδώ λοιπόν τον αστείο αυτόν τύπο οι πάτρωνές του, οι οποίοι αγωνιούν, καθώς το πείραμά τους στην Ελλάδα, δεν τους «βγαίνει». Και ήρθε ο «τσάτσος» αυτός, ο «φίνος» (τόσο κοντόφθαλμοι είναι οι γραφειοκράτες) όσο και τυπικός εκπρόσωπος της καμαρίλας των Βρυξελών, ο οποίος προσβάλλει την αισθητική μας, να μας κάνει… υποδείξεις (!), να μας πει ότι «το ζητούμενο είναι να υπάρχει προσήλωση στους στόχους και να προχωρήσουν οι καίριες διαρθρωτικές αλλαγές».

Αυτά είχε να πει στους Έλληνες που υποφέρουν εξαιτίας των πολιτικών των χαρτογιακάδων των Βρυξελών. Για να καταλάβετε με τι έχετε να κάνουμε… Αλλά, είπαμε: ανήκομεν εις την Δύσιν. Ή αλλιώς, με πιο «σύγχρονους» όρους, είμαστε πλήρως «ενσωματωμένοι» στους ευρωατλαντικούς θεσμούς!

Φάτε τώρα «ενσωμάτωση», με την τρόικα να ορίζει τις ζωές μας και να μας κουνά απειλητικά το δάκτυλο. Φάτε τώρα «παγκόσμια διακυβέρνηση», φάτε τώρα μνημόνιο και μια μειωμένη εθνική κυριαρχία, φάτε τώρα μια δωσιλογική κυβέρνηση, φάτε τώρα εθνομηδενισμό, φάτε τώρα καταστολή (και χημικά ακόμα και μέσα σε εκκλησίες), φάτε τώρα κάρτα του πολίτη, φάτε τώρα πολιτική ορθότητα και «θετικές διακρίσεις», φάτε τώρα «θυσίες», φάτε τώρα πολυετείς καθείρξεις αν υπερασπιστείτε τη ζωή και την περιουσία σας, φάτε τώρα κλειστά σχολεία, γίνετε υποχρεωτικά δότες οργάνων, φάτε τώρα τους αμερικανόδουλους του ΠΑΣΟΚ, φάτε τώρα σκλαβιά και ανελευθερία.

Φοβερό πάντως: ήρθε η επιτομή της διαφθοράς, ο εκπρόσωπος της εκφυλισμένης ευρωπαϊκής «ελίτ», να μας πει να καταπολεμήσουμε τη… διαφθορά! Μιλάμε για την απόλυτη πολιτική σχιζοφρένεια! Είναι η «εικονική πραγματικότητα» της εποχής…

Εμείς, τι φταίμε;

Απλά, αναρωτιέμαι: όλοι εμείς που δεν φάγαμε το παραμύθι του «λεφτά υπάρχουν», που δεν ψηφίσαμε το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, τι φταίμε; ΦΤΑΙΜΕ. Δεν φωνάξαμε όταν έπρεπε, λιποψυχήσαμε, φάγαμε το «παραμύθι» των «προοδευτικών» ΜΜΕ. Και δεν υπάρχει δικαιολογία, μετά όλα όσα έγιναν από το 1974 και μετά. Από λαοπλάνους, άλλο τίποτα… Είμαστε ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΙ. Τελεία και παύλα. Τώρα, γίναμε βορά των Ρομπούι & σία.

Bookmark and Share

2 comments:

  1. Ο τιτλος το περιεχομενο αδικουν τον συγγραφεα.
    Μονον ο επιλογος εχει καποια αξια. Το υβρεολογιο οι χαρακτηρισκοι οι γενικευσεις δυσφημουν την ανθρωπινη σκεψι και την γλωσσα μας..

    Για τα χαλια μας και την καταντια μας φταιμ ε εμεις.Ισως το ουστ πρεπει να απευθυνθη στον καθρεπτη μας..
    Ιασων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μιλάει λίγο διαφορετικά αυτή τη φορά, μάλλον έχει θυμώσει. Αλλά, στην ουσία, έχει πέσει μέσα. Και εν τέλει, αρκετά χαριστήκαμε στα μεγάλα αφεντικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή