Καταδικασμένο σε αποτυχία το ..."σύστημα" Pasok.!

Για μια ακόμη φορά υπάρχει – τόσο πρώιμα – ζήτημα διακυβέρνησης στη χώρα. Και, μάλιστα, εντονότατο. Και, σε ό,τι μας αφορά, αναλαμβάνουμε την υποχρέωση να φωτίσουμε το ζήτημα κατά τον διαυγέστερο τρόπο:

• Αν η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου πιστεύει ότι η πολιτική που ασκεί από κοινού με την Τρόικα (των Δυνάμεων Κατοχής) είναι η πιο ενδεδειγμένη και πιο αποτελεσματική, τότε έχει την ιστορική υποχρέωση να επισπεύσει διαδικασίες, προθεσμίες και μέτρα, προκειμένου να διαβεί η χώρα μας γρηγορότερα το Στενό των Συμπληγάδων…
• Αν η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ασκεί μια πολιτική (από κοινού με την Τρόικα), στην οποία δεν πιστεύει και την οποία δεν θεωρεί ικανή να φέρει επιθυμητά αποτελέσματα σε ορατό χρόνο – τότε έχει ιερή υποχρέωση να καταγγείλει το Μνημόνιο, ν’ αλλάξει αμέσως ρότα και να ασκήσει μια άλλη πολιτική – είτε το θέλουν είτε όχι στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον…
• Αν η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου δεν πιστεύει μεν στην πολιτική που ασκεί από κοινού με την Τρόικα αλλά σέρνεται σ’ αυτήν και την ασκεί όσο πλημμελέστερα μπορεί – με αργοπορίες, καθυστερήσεις και παλινωδίες, – προκειμένου να κερδίσει πολιτικό χρόνο και την επανεκλογή της για νέα κυβερνητική θητεία, – τότε κινδυνεύει να πάθει ό,τι και οι «6» της Μικρασιατικής Καταστροφής: Να στηθεί σ’ ένα νέο Γουδί…

Δυστυχώς για την κυβέρνηση (και για τον Δικομματισμό), η πνευματική ηγεσία του τόπου, –Ακαδημαϊκοί, Πανεπιστημιακοί, προσωπικότητες των Γραμμάτων και των Τεχνών κ.λπ. – έστω και πολύ όψιμα, πήρε προχθές θέση στο ζήτημα Διακυβέρνησης σε μια επιστημονική ημερίδα, η οποία ξεχείλιζε από επιχειρήματα, αλλά και από οργή.

Βασικότεροι ομιλητές στην Ημερίδα υπήρξαν ο πρόεδρος της Ακαδημίας (και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών) κ. Απ. Γεωργιάδης, ο καθηγητής Πανεπιστημίου κ. Κ. Μπέης, ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κ. Γ. Κασιμάτης, ο συνταγματολόγος κ. Κ. Χρυσόγονος, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Θράκης κ. Γ. Κατρούγκαλος και άλλοι…

Οι πνευματικοί ταγοί δεν εφείσθησαν ουδενός. Απεναντίας στηλίτευσαν:

• Το Σύνταγμα, το οποίο χρειάζεται ριζική αναθεώρηση προς όφελος της δημοκρατίας…
• Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που δεν είναι, πια, Ρυθμιστής του Πολιτεύματος και που όσες αρμοδιότητες του έμειναν ποτέ δεν τις ασκεί…
• Την πολιτική της κληρονομικής οικογενειοκρατίας, – σε βαθμό που οι «εκλεγμένοι» αντικατέστησαν τους εστεμμένους…
• Την κυβέρνηση και προσωπικά τον πρωθυπουργό που αντλούν τη δύναμή τους από την οικογενειοκρατία και που παραβιάζουν και καταλύουν το Σύνταγμα… Και τόνισαν,
• Την ανάγκη της άμεσης εφαρμογής του άρθρου 120 του Συντάγματος, – δηλαδή να ξεσηκωθεί ο Λαός και να το υπερασπιστεί από εκείνους που το καταλύουν… κ.λπ.

Δεν γνωρίζουμε πόσο ευτυχείς αισθάνονται Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρωθυπουργός για τη γνώμη που έχει γι’ αυτούς και τη διακυβέρνησή τους ο πνευματικός κόσμος της χώρας.

Γνωρίζουμε, όμως, (το βλέπουμε) το χάσμα που χωρίζει πολιτικό σύστημα και κοινωνία!

Χρήστος Θεοχαράτος