Ο θείος Τράγκας πάλι σήμερα (29/2/2012) παραληρώντας θυμήθηκε την Αργεντινή.
Τον ακούμε και θαυμάζουμε την αμετροέπεια και βλακεία της ελληνικής ανεξάρτητης, αδέσμευτης μαχητικής δημοσιογραφίας. Δεν περιμέναμε τίποτα καλλίτερο. Τον έχουμε συνηθίσει.
Δεν είναι πάρα ένα γραμμόφωνο που το κουρδίζουν. Είναι ο άνθρωπος της περιορισμένης εμβέλειας, των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, τσούλα της πολιτικής και δημοσιογραφίας που...
μηρυκάζει σαν τα κατσίκια τις στεγνές και κούφιες ιδεοληψίες του για να χαϊδεύει τα αυτιά των αμνημόνων καματερών που θέλουν να ξεχάσουν τον μεγάλο πάρτι που ακολούθησε το ολέθριο 1981, όταν η Πανελλήνια Σοσιληστρική Οργάνωση Καθαρμάτων πήρε την εξουσία και ισοπέδωσε την Ελληνική κοινωνία.
Η Αργεντινή έγινε το μέτρο σύγκρισης το σημείο αναφοράς με το τι γίνεται στην Ελλάδα σήμερα και τι μπορεί να γίνει στο μέλλον.
Εκείνα που δεν λέει ο καλός Τράγκας έχουνε μεγαλύτερη σημασία από εκείνα που είπε. Απομονώσε μία περίοδο της Αργεντινής για να βγάλει δήθεν συμπεράσματα, να τρομοκρατήσει και να αποπροσανατολίσει τους Έλληνες. Παρουσιάζει το πρόβλημα της Αργεντινής και συνεπώς της Ελλάδας σαν κάτι το στιγμιαίο. Αφήνει ασχολίαστο το πώς έφθασε η Αργεντινή στην φτώχεια, ως το ΔΝΤ. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς η πανίσχυρη οικονομικά Αργεντινή των αρχών το 20ου αιώνα και μέχρι το 1940 κατάντησε ένας διεθνής παρίας ένας ζήτουλας με υποθηκευμένο το μέλλον των επερχομένων γενεών.
Από το 1880 και μέχρι το 1940 η Αργεντινή ήταν προορισμός μεταναστών από όλον τον κόσμο στο ίδιο επίπεδο με τις ΗΠΑ. Το Μπουένος Άιρες ήταν μία κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα στο ίδιο επίπεδο του Λονδίνου, του Παρισιού και της Νέας Υόρκης. Οι ξένες επενδύσεις έρεαν. Είχε την μεγαλύτερη και πιο ευημερούσα μεσαία τάξη σε ολόκληρη την Λατινική Αμερική. Ζηλευτά Πανεπιστήμια και μία δημόσια εκπαίδευση μοναδική. Με την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου η Αργεντινή ήταν η 10η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο. Την δεκαετία του 40 οι οικονομολόγοι μελετούσαν το Αργεντινό μοντέλο της τεράστιας ανάπτυξης μέσα σε μία υπανάπτυκτη Λατινική Αμερική.
Όλα άλλαξαν το 1940. Ο "αείμνηστος" Περόν πήρε την εξουσία. Με ατεκμηρίωτη υποσχεσιολογία, παιδαριώδης κομπασμούς, κυριαρχούμενος από μία φασίζουσα συντεχνιακή εξουσιαστική λογική και με σύνθημα "ο λαός στην εξουσία" ξεκίνησε την συστηματική λεηλασία του πλούτου. Ισοπέδωσε την κοινωνία της Αργεντινής προς τα κάτω στο χαμηλότερο επίπεδο λειτουργίας ποιοτικών κριτηρίων, επιβάλλοντας έναν βάναυσο αμοραλίστικο μονοκομματικό καθεστώς. Ένα καθεστώς που τυράννησε την Αργεντινή και την ξεκούρδισε.
Οι κάτοικοι της Αργεντινής έζησαν ένα έμπρακτο συλλογικό παραλήρημα. Πουλώντας το παραμύθι να τα πάρουμε από την "πλουτοκρατία" και τους "έχοντες και κατέχοντες" πολλοί ανίκανοι για τον επιστημονικό ή επαγγελματικό στίβο, προσκολλήθηκαν στο Περονικό κίνημα και έφθασαν σε υπουργικές καρέκλες λανσάροντας πίστη σε κάτι που πότε δεν πίστεψαν.
Άνθρωποι που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους, ξαφνικά εκτοξεύθηκαν στην κορυφή και άλλοι από την φτώχεια και την ανέχεια, στο όνομα του Περόν βρέθηκαν να κατοικούν σε ανάκτορα τίγκα στο μάρμαρο.
Καθ' όλη την διάρκεια της Περονικής λαίλαπας τα προσόντα για την κατάληψη κάποιας θέσης μετριόντουσαν με τους πόντους, μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό, τις αφίσες που είχε κολλήσει. Η μεγάλη Περονική παράταξη του "ουλα δικά μας είναι" ήξερε να αμείβει τους ανθρώπους της. Κολάκεψε ό,τι πιο εγωκεντρικό και ευτελές έκρυβε ο λαός μέσα του, εκμεταλλεύτηκε την ανασφάλεια, την απαιδευσιά, την ιταμότητα, να καταξιώσει την ηδονοθηρία, την καταναλωτική βουλιμία. Aλλά σφραγίδα στον ψυχισμό ανεξάλειπτη άφησε κυρίως η γεύση της εξουσίας, η αίσθηση της εξόδου από την ανωνυμία και το περιθώριο, η ηδονή να είσαι επιτέλους «κάποιος». Αρκούσε για να αποκτήσεις περονικό πρόσωπο και να βγεις από την κοινωνική αχρωμία. Αυτοί οι κάποιοι εγκαταστάθηκαν σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου.
Aυτοί έκριναν για όλα, αυτοί αποφάσιζαν. Διόριζαν, απόλυαν, έκαναν προαγωγές και μεταθέσεις, μοίραζαν επιχορηγήσεις και δάνεια. Kαταλύθηκε κάθε κρατική ιεραρχία. Σε κάθε πόλη, χωριό, γειτονιά αλλά και σε σωματεία,συλλόγους, «πνευματικά ιδρύματα», εφημερίδες, είχαν απλωθεί τα αναρίθμητα πλοκάμια της πνιγερής απολυταρχίας του Περονισμού. H στράτευση ήταν (κατά κανόνα) με το αζημίωτο. Ασήμαντοι ρυπαροί και τρισάθλιοι ξαφνικά έγιναν πάμπλουτοι διαγουμίζοντας τον πλούτο της χώρας τους.
Ο Περόν πέρασε σαν λαίλαπα ισοπέδωσε τα πάντα, διέλυσε τα πάντα και παρόλες τις προσπάθειες που έγιναν μετά η Αργεντινή δεν μπόρεσε να συνέλθει. Ο "αείμνηστος" είχε κάνει καλά την δουλειά του. Παρέδωσε την χώρα του στους σανκουλότους του περονικού κινήματος, για να την φτάσουν στα πρόθυρα της κατάρρευσης και να την σπρώξουν στην αγκαλιά του ΔΝΤ.
Αν ο "αείμνηστος" της Αργεντινής θυμίζει κατά κάποιον τρόπο τον δικό μας "αείμνηστο" ολετήρα, αρπακολατζή Ανδρέα Παπανδρέου είναι καθαρή σύμπτωση...
Δεν κατάλαβα που κολλάει ο Τράγκας Δεν νομίζω πως ενδιαφέρει κανένα το πως έφτασε η Αργεντινή στον όλεθρο Εδώ το γνωρίζουμε Δηλαδή θα πρέπει να πετροβολάμε το τάφο του αντρέα για να χορτάσουμε; Φίλε έχεις καταλάβει οτι εδώ υπάρχει θέμα εσχάτης προδοσίας για όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς που βρίζει ο Τράγκας; Μάλλον δεν το έχεις αντιληφθεί η κάνεις οτι δεν το έχεις αντιληφθεί
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα μας ενδιέφερε η Αργεντινή, αλλά ακούμε συνέχεια το παραμύθι ότι θα καταντήσουμε σαν την Αργεντινή. Η κρατική τηλεοραση είχε ένα ολόκληρο αφιέρωμα στην χρεοκοπία της και τις επιπτώσεις της στην κοινωνία. Είναι χρήσιμο να μαθαίνουμε πως μία κραταιά, πριν το 1940, οικονομία έφτασε σε αυτό το χάλι, μήπως και μπορέσουμε να καταλάβουμε κάτι. Ο Τραγκας απλά βρίζει επιλεκτικά τον πολιτικό κόσμο σε αντίθεση με εμάς που βρίζουμε το σύνολο του μεταπολιτευτικού συστήματος απάτης και εξαπάτησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΑΓΚΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΛΕΕΙ ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΥΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΣΤΥΦΥΛΑΞ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑΞ.
ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΥΡΩ(ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΜΑΡΚΟ χ2) ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ,ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΛΟΙΔΩΡΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ CDU ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ.
ΞΕΧΝΑ Ο ΤΡΑΓΚΑΣ ΠΟΙΑΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΔΕΣΜΕΥΣΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ(ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ)ΝΑ
ΒΑΛΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΤΗΣ ΤΟ ΔΟΚΑΝΟ ΤΗΣ ΕΝΝΙΑΙΑΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ,ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ?
Ο ΤΡΑΓΚΑΣ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΜΙΑ ΒΟΛΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΟΙΜΙΑ : ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΧΕΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΦΥΡΑΝΩ.
ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΦΙΛΟΙ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ Ο ΤΕΜΠΕΛΗΣ Ο ΤΥΡΟΠΙΤΟΦΑΓΟΣ, Ο ΚΟΥΦΟΣ, ΚΑΙ Ο ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ ΕΚΔΙΔΑΝΕ ΑΒΕΡΤΑ
ΚΡΑΤΙΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ,ΩΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΜΕΣΟΝ ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ(ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΚΔΟΣΟΥΝ ΝΟΜΙΣΜΑ),ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΔΕΙΑΛΕΙΠΤΟ ΕΛΛΕΙΜΑ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΤΡΑΓΚΑΣ,Ο ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΣ ΚΟΥΙΚΑΡΑΣ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΛΙΤ?
ΔΕΝ ΒΛΕΠΑΝΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ?
ΤΩΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΚΑΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΒΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΚΟ ΧΑΛΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΡΗΚΕ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ.ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΓΑΛΟΙ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΡΙΧΝΑΝΕ Μ.Ο.Π. , ΠΑΚΕΤΑ ΣΑΝΤΕΡ,ΝΤΕΛΟΡ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟΙ ?
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ(ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ) ΔΕΝ ΜΠΗΚΑΝ ΝΤΑΗΛΙΚΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΛΟΙΩΔΕΣ ΕΡΠΕΤΟ Ο ΓΑΠ ΤΟΥΣ ΦΩΝΑΞΕ ΝΑ ΜΠΟΥΚΑΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ.ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΛΟΙΩΔΕΣ ΕΡΠΕΤΟ,Η ΠΑΣΟΚΙΚΗ ΠΛΕΜΠΑ ΤΟΥ 42% ΤΩΝ ΚΑΤΕΛΘΟΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΤΟΥ '09 ΤΟΝ ΕΞΕΛΕΞΕ.
Ο ΤΡΑΓΚΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΧΩΡΕΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΛΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ.ΑΠΛΑ ΕΝΟΧΟΠΟΙΕΙ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ.
ΟΜΩΣ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΤA CDU KAI SPD ΔΕΝ ΔΙΟΙΚΗΣΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΝΔ ΔΙΟΙΚΗΣΑΝΕ ΤΟΝ ΑΜΟΙΡΟ ΤΟΥΤΟ ΤΟΠΟ.
ΚΑΙ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΧΑΛΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ,Η ΕΣΤΩ, ΚΑΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ.
ΟΜΩΣ Ο ΤΡΑΓΚΑΣ ΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟ ΘΥΜΙΚΟ ΟΡΜΕΦΥΤΟ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΠΛΕΜΠΑΣ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΠΟΙΤΙΚΗΣ,ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΛΙΤ.
ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΑΝΑΓΕΤΑΙ ΟΤΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΤΑΡΤΟΥΦΟΣ,ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΕΝΑΣ ΕΠΙΚΥΝΔΥΝΟΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.