Η Χρυσή Αυγή διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ότι οι συλληφθέντες στο Βόλο, δεν έχουν... καμία σχέση μαζί της. Είτε έχουν είτε δεν έχουν, είναι θαυμαστές του κόμματος του Νίκου Μιχαλολιάκου, αλλά και του ναζισμού, όπως αποδεικνύουν άλλωστε τα ευρήματα. Τα οποία, εκτός από ναζιστικό υλικό, περιλαμβάνουν όπλα. Ναι, όπλα. Που τα βρήκαν;
Ενδεχομένως να το μάθουμε κάποια στιγμή. Πάντως αυτό που μάθαμε, είναι ότι νέα παιδιά, είναι διατεθειμένα να χρησιμοποιήσουν βία για να πετύχουν, τι; Ποιος ξέρει, τι... Εντύπωση προκάλεσε σε πολλούς ότι οι νεαροί που ενέχονται στην επίθεση στην Τράπεζα Κύπρου στο Βόλο, είχαν καλυμμένα τα πρόσωπά τους, ενώ χρησιμοποίησαν και βόμβες μολότοφ... Τελικά, η μεθοδολογία των δύο άκρων, δεν διαφέρει καθόλου.
Η αποϊεροποίηση της ανθρώπινης ζωής, ο εξωραϊσμός της βίας, η αποκτήνωση, είναι το βασικό χαρακτηριστικό της αριστεριστικής & κομμουνιστικής ιδεολογίας, όσο και της εθνικοσοσιαλιστικής. Τι κοινό έχουν; Πολλά, πάρα πολλά. Κατ’ αρχήν, είναι και οι δύο «σοσιαλιστικές» ιδεολογίες, άρα αναδιανεμητικές, είναι και οι δύο ολοκληρωτικές, είναι και οι δύο ανελεύθερες και απάνθρωπες, ασκούν και οι δύο βία και κοινωνική μηχανική. Γι’ αυτό και τα βρήκαν προσωρινά το 1939, με αρχική πρόθεση να διαμοιράσουν τα εδαφικά λάφυρα.
ΑΥΤΟ ΕΔΩ Ή ΤΟ ΙΔΙΟ;
ΣΥΡΙΖΑ ή Χρυσή Αυγή; Χρυσή Αυγή ή ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό ήταν το ερώτημα στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, στα χείλη πολλών, κυρίως νέων, αλλά και όχι μόνο. «Θέλουμε μια ακραία ψήφο, για να τιμωρήσουμε το σύστημα». «Μωρέ, Τσίπρα ή Μιχαλολιάκο να ψηφίσω;», μας ρώτησε μια 19χρονη έξω από εκλογικό κέντρο. Το τι διάλεξε τελικά μεταξύ των δύο, δεν το ξέρουμε. Όμως, η πρώτη επιλογή των δύο άκρων εκ μέρους της κοπέλας για την κάλπη, των κομμάτων δηλαδή με την έφεση στη βία, λέει πολλά, πάρα πολλά και εκπέμπει κυνισμό.
Τα δύο άκρα, τροφοδοτούν το ένα το άλλο. Αν παύσει το ένα να υπάρχει, θα παύσει και το άλλο. Δεν μπορεί κανένας λογικός να περιμένει πως μπορεί να υπάρχει άκρα αριστερά χωρίς άκρα δεξιά και το αντίστροφο. Οι πολιτικές που ασκήθηκαν εκ μέρους της αριστεράς, αστικής και ριζοσπαστικής στη χώρα μας, οδήγησαν στην γιγάντωση του ναζιστικού άκρου. Κάποιοι, δείχνουν να ξεχνούν πως στη χώρα μας, στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι ναζί έσπειραν τον όλεθρο και την καταστροφή, με ολοκαυτώματα παντού. Στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στα Κερδύλλια Σερρών, στο Μεσόβουνο Κοζάνης, στο Κομμένο της Άρτας, στους Λιγκιάδες Ιωαννίνων και σε πολλά άλλα, αναρίθμητα σημεία της ελληνικής επικράτειας.
Για να ακολουθήσει μετά ο άλλος «σοσιαλιστικός» όλεθρος, ο κομμουνιστικός, που έφερε 60.000 νεκρούς, παιδομάζωμα και ερήμωση της υπαίθρου, καθώς οι άνθρωποι συνέρρευσαν στα αστικά κέντρα για να προστατευτούν από τη λαίλαπα. Είχαν προηγηθεί σφαγές και μάλιστα σε μια εποχή που δεν είχαν αρχίσει οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο στρατοπέδων. Στη Φενεό (στην Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου), με χιλιάδες θύματα, στο πλαίσιο της ποσόστωσης, δηλαδή της εξόντωσης του 10% του πληθυσμού, για να φοβηθούν οι υπόλοιποι...
Αλλά και επιθέσεις κατά άλλων αντιστασιακών, όπως αυτές κατά του Ναπολέοντα Ζέρβα και μπαμπέσικες δολοφονίες όσων δεν ανήκαν στο αριστερό στρατόπεδο, όπως αυτή του Κίτσου Μαλτέζου (δια χειρός της ΟΠΛΑ των «προοδευτικών» φονιάδων) και του Ψαρρού και αναρίθμητων κληρικών... Και μετά η πηγάδα του Μελιγαλά, το Κιλκίς, τα δεκάδες στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη την Ελλάδα, το Μπούλκες όπου «φαγώθηκε» ο εσωτερικός εχθρός (τροτσκιστές, αρχειομαρξιστές και άλλοι που έπεφταν σε δυσμένεια)...
ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ
Βία λοιπόν. Κάποιοι μας λένε να διαλέξουμε ανάμεσα στην «κόκκινη» βία, την οποία εκπροσωπούν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, ή στη «μαύρη», την οποία εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή. Το ξαναλέω κι ας γίνομαι κουραστικός: τα παραπάνω κόμματα, είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Δεν μου κάνουν, προσωπικά, ούτε οι διάφοροι ομοιόμορφα ντυμένοι και κουρεμένοι, που έχουν πάρει διαζύγιο από την ελεύθερη σκέψη και τον ανθρωπισμό, ούτε οι τρόφιμοι των ελευθεριακών & μηδενιστικών κοινοβίων, που θέλουν να φέρουν την κατάρρευση και το χάος.
Πολλοί είναι αυτοί που φοβούνται. Δεν έχουν κανένα λόγο να φοβούνται. Η διαμάχη των (πανομοιότυπων) δύο άκρων, δεν αφορά στην κοινωνία. Από την άλλη, όσο λιγότεροι πέσουν στη λούμπα μιας «τεχνητής» αντιπαράθεσης που δεν αφορά στην κοινωνία, που παλεύει και ελπίζει για ένα καλύτερο και κυρίως ΕΛΕΥΘΕΡΟ αύριο, χωρίς ινστρούχτορες, καθοδηγητές και γκαουλάιτερς, τόσο το καλύτερο. Η αντιμετώπιση της κρίσης απαιτεί συσπείρωση των εθνικών δυνάμεων, νηφάλια σκέψη και ουχί περιπέτειες με εγγυημένα καταστροφική έκβαση. Όσο πιο μακριά από τα ανελεύθερα και αιμοσταγή άκρα, τόσο πιο καλά.
Νίκος Χιδίρογλου
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου