1. Έχει σιγήσει η Χρυσή Αυγή?
Βλέπω γύρω μου ανθρώπους φοβισμένους. Σωπαίνουν, αν και θα ήθελαν να κραυγάσουν…
Μια δασκάλα πλάι μου, μιλάει ψιθυριστά… Θα βάλουνε λέει την αλβανική γλώσσα στα σχολεία μας… Στη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου σημαιοφόρος μας ήταν Βούλγαρος... Μας απαγορεύσανε να μιλήσουμε για την τριπλή κατοχή... Νιώθω ότι με αναγκάζουν να μαχαιρώνω την Ελλάδα, κάθε μέρα...
Στα καταστήματα Jumbo της Βορείου Ελλάδας, έχουν εγκαταστήσει τουρκόγλωσσες επιγραφές. Ομάδες των γκρίζων λύκων κάμουν περιπολίες στην Ξάνθη. Οι μουφτήδες της Κομοτηνής αποκαλούν τους Έλληνες ραγιάδες.
Στα πέριξ της πλατείας Καραϊσκάκη, γυναίκα δεν τολμά να κυκλοφορήσει μοναχή της, μετά τις 10 το βράδυ…
Ένα βουβό παράπονο σκιάζει τις ψυχές των Ελλήνων [όσων ακόμα νιώθουν Έλληνες]
Ο εφιάλτης ενός ζοφερού κόσμου, που φοράει μαντίλα και μισεί κάθε τι το ελληνικό, απλώνεται σαν γάγγραινα, σε ολοένα και περισσότερες γειτονιές των ελληνικών πόλεων.
Ο κοσμάκης τρέμουν την ώρα που θα ακουστεί η φωνή του μουεζίνη, από τον μιναρέ του μεγάλου τεμένους του Βοτανικού.
Δασκάλες προπαγανδίζουν στα παιδιά, ότι το να είσαι Έλληνας δεν σημαίνει τίποτα.
Ότι η φυλή τους, το έθνος τους, ο πολιτισμός τους, δεν είναι παρά μια ιδιοτροπία της οικονομικής εξέλιξης.
Αλβανός, Βούλγαρος, αράπης, αγόρι,κορίτσι, έξυπνος, βλάκας, είναι προσδιορισμοί που πρέπει να ισοπεδωθούν κάτω από την απάνθρωπη μπουλντόζα της πολυπολιτισμικότητας.
Οι Έλληνες νιώθουν σαν κυνηγημένοι μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Ακόμα και στα νοσοκομεία που αυτοί οι ίδιοι τα έφτιαξαν με τον συλλογικό τους ιδρώτα, βλέπουν σήμερα να μπαίνουν ξένοι, ενώ αυτούς τους πετάνε στον δρόμο να ψοφήσουν!
Αλλά κανένας δεν τολμάει να αρθρώσει λόγο.
Να βγει και να ουρλιάξει για όλα αυτά που πιστεύει, για όλα αυτά που άλλοτε ήταν η ζωή του και τώρα του τα αρπάζουν μέρα με τη μέρα…
Μοναχά μια φράση ακούγεται εδώ κι εκεί, όσο πιο χαμηλόφωνα μπορούν να την αρθρώσουν. ‘Όσο πιο ψιθυριστά…
Χάθηκε κι η Χρυσή Αυγή! Αυτοί τουλάχιστον πολεμούσαν στο πλευρό μας…
Όσο και να ξυνίζουν τα μούτρα τους οι βολεμένοι των προαστείων, στις λαϊκές γειτονιές της Ελλάδας, μπορείς να ακούσεις αυτή τη φράση σε κάθε γωνιά.
Αν λειτουργούν φυσικά τα αυτιά σου, για να την ακούσεις…
Όσο και να σκυλιάζει το ρουφιανόιτσουρμο των αντιφα, αν πας στην πλατεία Βάθη, στο Μεταξουργείο, στον Κολωνό, στα Πατήσια, στον Βοτανικό, στο Μενίδι, στου Γκύζη, θα νιώσεις τον τρόμο χιλιάδων ανθρώπων, μήπως οι ανελέητες διώξεις τα κατάφεραν να εξοντώσουν πρακτικά τη Χρυσή Αυγή.
Μήπως το μοναδικό πολιτικό κίνημα, που στάθηκε [και στέκεται] κοντά στον Έλληνα, έχει σιγήσει πια, γονατισμένο από τον αμείλικτο πόλεμο όλων των μηχανισμών της ευρωσιωνιστικής μαφίας, που εξουσιάζει αυτόν τον κόσμο.
Είναι όμως έτσι?
Έχει σιγήσει η Χρυσή Αυγή?
Έχουν νικηθεί τα παιδιά με τα μαύρα, που η παρουσία τους στις γειτονιές, ήταν το μόνο αντίβαρο στη λαθροεισβολή της βαρβαρότητας?
Δεν θα σας πω μεγαλοστομίες και ηρωϊκά τσιτάτα. Δεν μ’ αρέσει εμένα ο ξύλινος λόγος των κομμάτων και ξέρω ότι δεν αρέσει ούτε στους χρυσαυγίτες.
Θα σας αφηγηθώ όμως μια αληθινή ιστορία, για να καταλάβετε ότι παρά τον πολυμέτωπο πόλεμο που διεξάγεται αυτή την ώρα εναντίον της [έναν πόλεμο χωρίς κανόνες] η Χρυσή Αυγή αποδεικνύεται πολύ Ελληνική για να πεθάνει!
2. Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών - Η Ελλάδα που αντιστέκεται
Στις 5 Νοεμβρίου του 2014 διεξήχθησαν οι εκλογές των εκπαιδευτικών για τα υπηρεσιακά τους συμβούλια.
Για πρώτη φορά λοιπόν στην ιστορία του διδασκαλικού συνδικαλισμού, στις εκλογές αυτές συμμετείχε και το Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών, που οι επικεφαλής του πιστεύουν στον αγώνα της Χρυσής Αυγής και δηλώνουν ανοιχτά τις εθνικιστικές τους ιδέες.
Για να καταλάβετε τι θάρρος χρειάζεται μια τέτοια απόφαση, θα σας πω μονάχα το εξής…Πολλές ημέρες προτού ανοίξουν οι κάλπες, όλο το συνδικαλιστικό σκυλολόι του καθεστώτος [από νεοδημοκράτες, ίσαμε ανταρσαίους] πέσανε απάνω τους να τους φάνε!Με πρώτον και χειρότερο τον ίδιο τον υπουργό παιδείας, που έκαμε δηλώσεις ότι «εγώ θα τους απαγορέψω να κατεβούνε κι ας πάνε στα δικαστήρια!»Κι όταν κατάλαβαν όλοι και όλες τους, ότι οι απειλές δεν θα σταματούσαν αυτούς τους ελάχιστους Έλληνες, κατέφυγαν στην ωμή βία. Στους τραμπουκισμούς των homo aplytous, που κατά παράδοσιν αποτελούσαν το «μακρύ χέρι του συστήματος».
Ξεπατικώνω εδώ από το ιστολόγιο του Ε.Μ.Ε. την περιγραφή της επίθεσης των καθεστωτικών ταγμάτων εφόδου στους λιγοστούς εθνικιστές [μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού], την ημέρα διεξαγωγής των εκλογών.
Μιλούν άνθρωποι που ήσαν παρόντες και δέχτηκαν τις επιθέσεις.
«…Στις 08:40 το πρωί, και ενώ ο ένας εκ των εκπαιδευτικών τοποθετούσε το ταμπλώ με τις αφίσες του "Εθνικιστικού Μετώπου Εκπαιδευτικών" στην αυλή, κινήθηκε απειλητικά εναντίον του ο σταλινολάγνος επαγγελματίας συνδικαλιστής Ηλίας Σμήλιος και απαίτησε να απομακρυνθεί το ταμπλώ, προφανώς γιατί δεν του άρεσε. Μετά από μια σύντομη φραστική αντιπαράθεση, το ταμπλώ παρέμεινε στη θέση του και ο συνδικαλιστής του ΑΝΤΑΡΣΥΑ απομακρύνθηκε και κρύφτηκε πάλι πίσω από τους ομοϊδεάτες του, όπως έκανε καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας. Κανείς από τους δύο εκπαιδευτικούς του Εθνικιστικού Μετώπου δεν ασχολήθηκε με κανέναν τρόπο με τον αξιολύπητο δασκαλοπατέρα από κει και πέρα.
Οι "μπράβοι" που είδε ο ευφάνταστος σεναριογράφος κ. Μπακατσής ήταν δύο φοιτητές του Παιδαγωγικού Τμήματος, μία καθηγήτρια ΠΕ07 γερμανικών και μία φίλη ενός εκ των δύο εκπαιδευτικών, οι οποίοι ήρθαν γύρω στις 10 ενώ οι φοιτητές αποχώρησαν γύρω στις 11, μία ολόκληρη ώρα πριν την επίθεση.
Γύρω στις 12 η ώρα, μια ομάδα 13-15 ατόμων, ορισμένοι από τους οποίους φορούσαν κράνη, εισέβαλαν μέσα στο χώρο της αυλής του σχολείου και επιτέθηκαν απρόκλητα και στοχευμένα στα πέντε άτομα που βρισκόμαστε μπροστά στο χώρο του ταμπλώ του ΕΜΕ. ΗΞΕΡΑΝ ΠΟΣΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ, ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ και η δράση τους έδειξε πως αυτός που τους φώναξε, τους είχε πληροφορήσει αρκούντως. Σε ομάδες των 3 ατόμων, επιτέθηκαν εναντίον των δύο εκπαιδευτικών και των δύο γυναικών καθώς και του υπευθύνου του συνδικαλιστικού τομέα που βρισκόταν στην είσοδο της αυλής. Γρονθοκόπησαν τις γυναίκες και κατάφεραν πολλαπλά χτυπήματα στους εκπαιδευτικούς ενώ οι 200 και πλέον "εκπαιδευτικοί" που βρισκόταν στο χώρο παρακολουθούσαν την επίθεση, ορισμένοι απαθείς, ορισμένοι τρομαγμένοι και κάποιοι με εμφανή χαρά. Οι τελευταίοι ήταν κι αυτοί που τους κάλεσαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και φυσικά είχαν κάθε λόγο να χαίρονται για το έργο τους. Είναι οι ίδιοι που επιθυμούν διακαώς τη φυσική μας εξόντωση γιατί δεν συμφωνούμε μαζί τους, και που θα μπουν την επόμενη μέρα στις τάξεις τους (όσοι απ' αυτούς διδάσκουν) για να μιλήσουν για "διαφορετικότητα", για "αντιρατσισμό" και για "ανοχή", αυτοί οι ρατσιστές με τις φασιστικές ιδέες και τις ναζιστικές πρακτικές. Είναι οι ίδιοι που κατηγορούν σαν "φασίστα" όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους, όντες το χειρότερο είδος φασιστοειδών που έρπουν σ'αυτή τη γη.
Η επίθεση κράτησε περίπου δύο λεπτά και η αποχώρηση των κρατικών ή παρακρατικών κρανοφόρων άφησε πίσω της τους δύο άντρες σε σοβαρή κατάσταση που διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο Παπανικολάου, και τους τρεις υπόλοιπους με σοβαρά τραύματα, όπως διαπίστωσε και ο Ιατροδικαστής.
Λίγο αργότερα, έξι από τους 15 αλήτες συνελήφθησαν από ομάδες της αστυνομίας και αναγνωρίστηκαν από τα θύματά τους. Μέχρι σήμερα, κανείς σύλλογος εκπαιδευτικών, η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας ή το "ευαίσθητο" Υπουργείο Παιδείας έχουν καταδικάσει αυτήν την απρόκλητη δολοφονική επίθεση, αφήνοντας να εννοηθεί πως αν δεν την οργάνωσαν ή την προκάλεσαν, τουλάχιστον δεν την αποδοκιμάζουν…»
Βάλτε τώρα κάτου τα πράγματα και συλλογιστείτε…
Σε μια χώρα όπου σύντομα θα διδάσκονται τα αλβανικά στα σχολεία, σε μια σχεδόν κατακτημένη πατρίδα, όπου καθημερινά οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δέχονται αφόρητες πιέσεις για να περνάνε την προπαγάνδα της πολυπολιτισμικότητας, σε μια χώρα που η σημαία της δίνεται σε αλλοτινούς εχθρούς της, σε μια Ελλάδα, που έχει παραχαραχτεί με τον πιο ωμό τρόπο η ιστορία της, βρίσκονται πέντε άνθρωποι που τολμάνε να σηκώσουν το κεφάλι.
Να αντισταθούν απέναντι στον σκοταδισμό της παραχαραγμένης ιστορίας και της αμείλικτης δικτατορίας της μίας άποψης.
Κι οι άνθρωποι αυτοί δεν στηρίζονται από κανέναν!
Ούτε καν από τους κατατρομαγμένους συναδέλφους τους, που πολύ θα ήθελαν να σπάσουν τα μούτρα των άπλυτων ροπαλοφόρων αλλά σκεφτόντουσαν τη δουλειά τους και την οικογενειακή τους ειρήνη…
Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η Ελλάδα που αντιστέκεται και που δεν της έχουνε μείνει πια παρά λίγοι ρομαντικοί αγωνιστές, θα σιγούσε.
Θα έσκυβε το κεφάλι.
Απομονωμένοι κοινωνικά και διωγμένοι από κάθε είδους καθεστωτικό μηχανισμό, αυτοί οι πέντε-δέκα Έλληνες που αντιστάθηκαν, θα παρατούσαν τον αγώνα και θα γυρνούσαν πίσω, στην ασφάλεια της απραξίας, αν τουλάχιστον άκουαν τη «λογική» τους.
Όπως θα έπρεπε «λογικά» να κάμουν όλοι οι χρυσαυγίτες, αφού δεν έχουν πια από πουθενά να πιαστούν –ούτε καν από τον κόσμο που βουβά παρακαλάει να τους ξαναδεί στις γειτονιές, αλλά τρέμει τους δυνάστες του…
Ευτυχώς, το πάθος και η πίστη που πάντα κινούσαν αυτόν τον κόσμο προς τα εμπρός, αποδείχνονται πιο ισχυρά από την τετράγωνη λογική του βολεμένου!Οι άνθρωποι του Εθνικιστικού Μετώπου Εκπαιδευτικών, αποδείχτηκαν πολύ Έλληνες για να θαφτούν στον καναπέ τους.Κι όχι μόνον δεν οπισθοχώρησαν αλλά τώρα μαθαίνω ότι έχουν βάνει μπροστά να μεγαλώσουν το κίνημα τους!Κι ακόμα πιο παρήγορο είναι το γεγονός ότι η βία των αντιφα, έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα. Κάποιοι εκπαιδευτικοί που ως τώρα φοβόντουσαν να εκδηλωθούν, τάσσονται πλέον ανοιχτά στο πλευρό των μαχόμενων Ελλήνων!
Λίγες ημέρες μετά τις επιθέσεις τις συκοφαντίες, τους ξυλοδαρμούς και τον ανελέητο πόλεμο σε όλα τα επίπεδα, τους ξαναβρίσκουμε στην Κατερίνη, όπου αγωνίζονται να στεριώσουν το Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών, σε όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο της Ελλάδας!
Η Ελλάδα που αντιστέκεται όχι μόνο δεν σιώπησε αλλά διευρύνεται…
Ας αλυχτάνε τα σκυλιά του καθεστώτος. Κάτω από τη μύτη των ανθρωποφυλάκων της παγκοσμιοποίησης, ανασαίνει ένας άλλος κόσμος – κόσμος Ελληνικός με την ηθική σημασία της λέξης – που αρνείται να δεχτεί την εθνική, φυλετική, ιστορική και οικονομική εξόντωση των Ελλήνων…
3. Τα γεγονότα στην Κατερίνη
Στις 16 Νοεμβρίου [μόλις 11 ημέρες μετά την επίθεση των homo aplytous] πραγματοποιήθηκε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής στο συνεδριακό κέντρο Εκάβη της Κατερίνης, με βασικό άξονα την Εθνική παιδεία, που θα έπρεπε να παρέχεται στα ελληνικά σχολειά, αντί της προπαγάνδας της παγκοσμιοποίησης, που τους παρέχεται τώρα, από φοβισμένους εκπαιδευτικούς.
Παρών, ο κ. Χρήστος Καρανικόλας ο οποίος ανήκει στα ιδρυτικά στελέχη του Εθνικού μετώπου εκπαιδευτικών.
Πρώτη έκπληξη?
Η αίθουσα του συνεδριακού κέντρου ήταν γεμάτη από ανθρώπους, που αγνόησαν την τρομοκρατία του καθεστώτος και βγήκαν ανοιχτά να δηλώσουν πως είναι εδώ, πως αντιστέκονται και πως τα Ελληνικά σχολεία δεν θα καταντήσουν απλώς ελληνόφωνα [προσεχώς και αλβανόφωνα] χωρίς σκληρή μάχη… (δείτε σχετικά).
Το παράδειγμα του Εθνικιστικού Μετώπου Εκπαιδευτικών θα μπορούσε να είναι το μεγάλο ξεκίνημα των Ελλήνων εκπαιδευτικών [και της δημοτικής και της μέσης εκπαίδευσης] για να μην καταντήσει η ελληνική παιδεία, μηχανισμός προπαγάνδας, των αφεντικών του πλανήτη.Το Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών, πρέπει να ισχυροποιηθεί και να μεγαλώσει. Απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας.
Αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως έθνος…
 |
| Φωτογραφία από την εκδήλωση στην Κατερίνη, με τον κ. Καρανικόλα, έναν έκ των ιδρυτικών στελεχών του Εθνικιστικού Μετώπου Εκπαιδευτικών. Η Χρυσή Αυγή, όχι μόνον δεν σίγησε αλλά επεκτείνεται, κάτω από τη μύτη των εγχώριων τοποτηρητών της διεθνούς γραβατοπειρατείας... |
4. Η αθέατη πλευρά της αντίστασης
Λίγα χρόνια προτού να πέσει ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός, τα κοράκια της σοβιετικής νομενκλαντούρας, πίστευαν ότι είχαν εξοντώσει την αντίσταση των Ρώσων και των άλλων λαών, που τους ρουφούσαν το αίμα για 70 χρόνια.
Ωστόσο, οι μισθοφόροι της Κα Γκε Μπε και οι ρουφιάνοι του καθεστώτος δεν υπολόγιζαν τα φωτοτυπημένα φυλλάδια που κυκλοφορούσαν χέρι με χέρι και έκαμαν γνωστά στον λαό, τα έργα του Σολτζενίτσιν και του Ταρκόφσκι...
Η αντίσταση που είχε αρχίσει να γιγαντώνεται, πέρναγε κάτω από τα μάτια τους, που τους τα κράταγε κλειστά η αλαζονεία και η κουτοπονηριά τους.
Κι έτσι συμβαίνει συχνά στην ιστορία...
Η αθέατη πλευρά της αντίστασης είναι αυτή που ροκανίζει σιγά-σιγά τις αλυσίδες των δεσποτειών και των τυράννων.Οι Θρασύβουλοι οργανώνουν τις επαναστάσεις τους, μέσα στη σιωπή των αμνών που καθησυχάζει τους τριάντα τυράννους...
Μπορώ να σας πω ότι το ίδιο είναι πιθανόν να συμβαίνει και με τη Χρυσή Αυγή.
Οι αμείλικτες διώξεις και οι φυλακίσεις των ηγετικών στελεχών της, ενδεχομένως να φόβισαν τα μικροαστικά στρώματα, που η ακτιβιστική και κοινωνική δράση της Χρυσής Αυγής, τα είχαν βοηθήσει μια περίοδο να βγουν από το καβούκι τους και να εκδηλώσουν ανοιχτά τη συμπαράσταση τους στον λαϊκό σύνδεσμο.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η τωρινή σιωπή των λαϊκών στρωμάτων ταυτίζεται με την αποδοχή του καθεστώτος και πολύ περισσότερο δεν σημαίνει ότι οι χρυσαυγίτες έβαναν την ουρά στα σκέλια...
Το παράδειγμα του Ε.Μ.Ε. που εισχωρεί σε έναν χώρο ο οποίος ελέγχεται πολύ αυστηρά από τους τοποτηρητές της παγκοσμιοποίησης, αλλά και οι ανάλογες κινήσεις των εθνικιστών γιατρών ή των εθνικιστών δικηγόρων, δείχνουν ότι απλώς, η Χρυσή Αυγή προσαρμόζει τη δράση της, ανάλογα με τις συνθήκες.Κι αντί να οργανώνει θεαματικές ακτιβιστικές ενέργειες, προκρίνει ουσιαστικές πολιτικές δράσεις, μέσα από τις οργανωμένες κοινωνικές ομάδες των Ελλήνων[εκπαιδευτικοί, γιατροί, εργάτες κ.λπ.]Ουσιαστικά, ο λαϊκός σύνδεσμος αξιοποιεί την ιστορική γνώση, η οποία διδάσκει πως η αθέατη πλευρά της αντίστασης, μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο ισχυρή, από την απευθείας σύγκρουση με τις φανερές και τις μη φανερες δυνάμεις επιβολής των καθεστωτικών διαταγών.
Άλλωστε η Χρυσή Αυγή ποτέ δεν σταμάτησε να βρίσκεται πλάι στον δοκιμαζόμενο Έλληνα και δεν το βλέπω να σταματήσει, εξόν και αν το καθεστώς καταφέρει να βάνει στη φυλακή κάπου 1.000.000 Έλληνες [και πάλι θα βρίσκεται μέσα στην καρδιά του ελληνικού λαού...]
Και θα σας δώσω ένα παράδειγμα...
Σε διαδικτυακό τόπο χρυσαυγιτών [δεν πρόκειται να δώσω σύνδεσμο για να τους προστατεύσω από το ρουφιανότσουρμο] δημοσιεύεται "καρφιτσωμένο" κείμενο, που γράφει επί λέξει τα εξής...
"Συναγωνιστές, Συναγωνίστριες... Μαζεύουμε συσκευασμένα τρόφιμα (όσπρια, ζυμαρικά,αλεύρι κ.τ.λ.) για οικογένεια συνελλήνων. ΟΛΟΙ μπορούμε να φέρουμε στα γραφεία από μία συσκευασία τουλάχιστον. ΚΑΠΟΙΟΙ είναι σε χειρότερη κατάσταση και ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ..."
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι όχι μόνον δεν έχει σιγήσει η Χρυσή Αυγή [για όσους μπορούν και την ακούν] αλλά αντίθετα κάμει τη φωνή της πιο δυνατή, μέσα από την αθέατη πλευρά της αντίστασης και την καθημερινή συμπαράσταση της στον υπόδουλο Έλληνα.
Άλλωστε, για να "γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή..."
Και επιπλέον, θέλει οι άνθρωποι που θα αναλάβουν το βαρύ έργο να γυρίσουν τον ήλιο, να μην φοβηθούν τα σκοτάδια, στα οποία θα πρέπει να δουλέψουν σκληρά για όσο χρόνο χρειάζεται, ώστε να ξαναλάμψει το Φως...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου