Κάθε φορά που ακούω ότι πρόκειται να με διαπραγματευθούν, θυμάμαι τον παλιό εκείνο τον καιρό, όπου οι νύφες γινόντουσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
Απ' τη μια τα προσόντα της κοπέλας κι από την άλλη η προίκα που ζητούσε ο γαμπρός. Και κάπου στο ισοζύγιο κλείνονταν η συμφωνία.
Μιαν ομορφούλα, χρυσοχέρα και νοικοκυρά μπορούσες να τη διαπραγματευθείς με μικρό σχετικά κόστος. Άντε να δινες καμιά κατσίκα, λίγα ασπρόρουχα, τίποτα κατσαρολικά, τέτοια πράγματα. Αν όμως είχες να διαπραγματευτείς καμιά ασχημομούρα κι ολίγον σιτεμένη σαν την αλησμόνητη τη Γιωργία τη Βασιλειάδου, δεν σου 'φταναν ούτε χίλιες ρίζες λιόφυτα. Θυμάστε τι πάθαινε ο Βασίλης ο Αυλωνίτης κάθε φορά που πάσχιζε να της βρει γαμπρό [ούτε ο Νίκος ο Ρίζος δεν δεχότανε...]
Ε λοιπόν, έχω την αίσθηση ότι κάθε φορά που με διαπραγματεύονται, το κάνουν σαν να ήμουνα σαν την Τασία, ένα πράγμα. Τάχα μου ότι δεν με θέλει κανένας κι ότι πρέπει να ξηλωθώ όσα έχω και δεν έχω για να βρω ευρωγαμπρό!Ρε μπας και οι διαπραγματευτές, έχουνε βάνει στο μάτι απλώς να μου φάνε την προίκα?
Να σας πω τη μαύρη αλήθεια μου, νομίζω ότι τον παλιό καιρό οι διαπραγματεύσεις ήσαν πολύ πιο τίμιες.
Παραδείγματος χάριν, ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που λογίζονταν στα προσόντα μιας νύφης ήταν το παρελθόν της. Διότι καταλαβαίνετε ότι δύσκολα δέχονταν ο άλλος να πάρει για γυναίκα του μια κοπέλα, όμορφη μεν, αλλά που όταν θα την έβγαζε για παγωτό στην πλατεία, οι μισοί άντρες του χωριού θα είχαν δει την ελιά στο αριστερό της κωλομάγουλο και οι άλλοι μισοί θα είχαν πάρει μάτι το μπραζίλιαν που είχε κάμει στο τελευταίο καρναβάλι.
Νομίζω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ή θα έπρεπε να της βρουν γαμπρό από άλλο χωριό ή, αν το είχε ξεσκολίσει κι αυτό, από άλλη νομαρχία...
Τώρα δυστυχώς αυτά τα σημαντικά προσόντα δεν απασχολούν κανέναν.
Πάρτε ας πούμε για παράδειγμα την κυρία Νάντια Βαλαβάνη. Οι πάντες γνωρίζουν ότι προτού να γίνει κυβερνίτισσα, είχε δώσει τα ρέστα της στο κίνημα "Δεν Πληρώνω", όπου έβγαινε και δασκάλευε τους πολίτες να μην πληρώνουν, επειδή το χρέος ήταν επαχθές κι επειδή τα χαράτσια ήταν αντισυνταγματικά κι επειδή τα λεφτά τα είχανε φάει η πλουτοκρατία και άλλα τέτοια ηρωικά.
Αυτή η ίδια βγαίνει σήμερα και απειλεί το πόπολο ότι όποιος δεν εκτελέσει το πατριωτικό του καθήκον να πλερώσει τους ρυθμισμένους φόρους του, θα τον φάει η μαρμάγκα του ΣΔΟΕ.
Με τέτοιο παρελθόν η γυναίκα, θέλει να βρει και γαμπρούς να την πληρώσουν?
Κι όμως-κι όμως... Παρά το ένοχο παρελθόν της, στα ομαδικά όργια του "Δεν πληρώνω", βρίσκονται εκατομμύρια γαμπροί να την ψηφίζουν και να την πληρώνουν κι από πάνω!
Τι να πει κανείς?
Ή η πολύ αγαμία θα φταίει ή η πολύ μαλακία...
Ύστερα είναι και το άλλο...
Τον παλιό καλό καιρό οι προξενήτρες που αναλάμβαναν να διαπραγματευτούν τις νύφες ήσαν άτομα εμπιστοσύνης, τόσο από την οικογένεια του γαμπρού, όσο και από την οικογένεια της νύφης. Δεν είχαν σαν να λέμε δικά τους συμφέροντα, που θα μπορούσαν να επηρρεάσουν το προξενιό. Γι αυτό και δεν ανέθεταν ποτέ σε ανύπαντρες γυναίκες τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις, καθότι μπορεί να είχαν προσωπικές βλέψεις για τον γαμπρό!
Σήμερα κάνουμε ακριβώς το ανάποδο. Αναθέτουμε να μας διαπραγματευτούν άτομα που έχουν πίσω σκέψεις και για τους γαμπρούς και για τις νύφες.
Κι εξηγούμαι...
Πάρτε παράδειγμα τα λεφτά που έχουν φύγει έξω στην Ελβετία. Ακούγεται για ένα ποσό κάπου στα 800 δις [!!!] κι αυτό αποκλειστικά σε ελβετικές τράπεζες. Σκέψου τι γίνεται παραέξω, αν συνυπολογίσεις λουξεμβούργα, λιχτενστάιν, σιγκαπούρες, καϋμάν και δεν συμμαζεύεται.
Δεν σου λέω τώρα πολλά...
Από τα 800 δις μοναχά ένα 10% να τους έπαιρνες [που είναι μια πολύ ήπια φορολόγηση] θα είχες τα 8 δις για τα οποία σήμερα παρακαλάς την κάθε Μέρκελ!
Αλλά πως να αγγίξουν αυτά τα λεφτά, αφού ανήκουν στους ίδιους τους διαπραγματευτές μας και στους συγγενείς τους?
Εδώ μια στραβή έγινε, με τη Λαγκάρντ που έδωκε τη λίστα στα λαμόγια και μετά άρχισε, ο ένας να σβήνει τις εξαδέλφες του, ο άλλος τη μάνα του, ο τρίτος τους κολλητούς του και πάει λέγοντας.
Είναι δηλαδή σαν να θέλεις να παντρέψεις την κόρη σου τη μουστακαλού, με τον δικηγόρο του χωριού και να αναθέτεις το προξενιό στην τοπική καλλονή η οποία επιπλέον είναι ανύπαντρη και φετιχίστρια με τους δικηγόρους...
Εμ υπάρχει ποτέ περίπτωση να κερδίσεις τη διαπραγμάτευση?
Στο τέλος θα πάρει η προξενήτρα τον γαμπρό κι εσύ θα ξεμείνες με τον σκουπιδιάρη του δήμου [που είναι και σε διαθεσιμότητα]
Στο Τιμπουκτού όπου υπάρχουν ακόμα σοφοί άνθρωποι λέγουν ότι: "η πρώτη φορά είναι και η καλύτερη, εξόν και αν δεν υπάρξει δεύτερη..."
Βλέπετε, σε μερικές διαπραγματεύσεις δεν μπορούμε να είμαστε διόλου βέβαιοι ότι μετά το πέρας των διαπραγματεύσεων θα έχει μείνει και κάτι από εμάς για να μας ξαναδιαπραγματευθούν...
Είναι ας πούμε, σαν να προξενεύεις τον γιο σου, που είναι ηλίθιος, κοντός, τεμπέλης, βρωμιάρης, αγράμματος, πρεζόνι και ολίγον ΛΟΑΤ, με τη νεαρή δασκάλα του χωριού, που πριν διοριστεί, έκαμε φωτογραφίσεις για το play boy.
Μπορείς να είσαι βέβαιος ότι η πρώτη φορά που θα συναντήσει τον γαμπρό η κοπέλα, θα είναι και η τελευταία. Γι αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση η πρώτη φορά δεν είναι διόλου η καλύτερη, αφού δεν θα υπάρξει δεύτερη...
Ύστερα, σκέψου και το εξής απλό...
Για να έχει νόημα να λες "πρώτη φορά αριστερά", θα έπρεπε πριν από αυτήν να υπήρχε μια δεξιά. Αν όμως μιλάμε για την Ελλάδα, η γαλαζοπράσινη συμμορία που υπήρχε πριν από την "πρώτη φορά αριστερά", είχε τόση σχέση με μια συντηρητική δεξιά κυβέρνηση, όση και ο κ. Σταθάκης με τον σοσιαλισμό.
Ας μην λησμονούμε ότι ο προηγούμενος πρωθυπουργός είχε ανοίξει τα σύνορα για να μπουκάρει μέσα το αλβαναριό κι ότι η γαλάζια συμμορία του, λίγα χρόνια πριν, διόριζε στο δημόσιο ότι κινούνταν. Αν λοιπόν δούμε τα πράγματα από μαρξιστική σκοπιά, τότε στην ουσία έχουμε για πρώτη φορά αριστερά, από τον καιρό της μεταπολίτευσης και δώθε.
Αυτό που μας λείπει συνεπώς δεν είναι το πρώτη φορά αριστερά αλλά το αμήν και πότε, θα είναι η τελευταία φορά της αριστεράς.
Διότι στη δική μας περίπτωση η τελευταία φορά θα είναι και η καλύτερη...
Τον παλιό εκείνο τον καιρό τις νύφες τις διαπραγματευόντουσαν με κάποια αξιοπρέπεια. Δεν πήγαινε ας πούμε η προξενήτρα να δείξει γυμνές φωτογραφίες της νύφης στον γαμπρό, ούτε έπεφτε στα τέσσερα, προκειμένου να τον πείσει να δεχτεί. Στο κάτω-κάτω για μια αξιοπρέπεια ζούμε κι αν είναι να ξεφτιλιστούμε για ένα στεφάνι που λέει ο λόγος, μη σώσει και μας στεφανώσουν.
Ενώ τώρα γελάει μαζί μας όλη η Ευρασία κι εμείς εκεί... Ευρώ θέλουμε, τώρα το θέλουμε!Ούτε η Γεωργία η Βασιλειάδου δεν έκανε έτσι προκειμένου να τη στεφανωθεί ο Μίμης ο Φωτόπουλος.
Κι ύστερα, η αριστερά είχε μια παράδοση στην ηθική των διαπραγματεύσεων, ρε παιδί μου. Δεν ήτανε σαν να λέμε καμιά τσούλα του δρόμου για να σέρνεται στα τέσσερα και να ικετεύει τους γαμπρούς να την στεφανωθούν, ώστε να μην τη δείχνουν με το δάχτυλο σε όλο το χωριό.
Είχε ας πούμε στο λαμπρό παρελθόν της έναν Τσε, μια Πασιονάρια, έναν Ζορρό, έναν Ποπάυ, μια Δαμανάκη, που λέει ο λόγος.
Εδώ κάθε 21η Απριλίου μας δείχνουν στις τηλεοράσεις τα λεβεντόπαιδα σαν τον λαλιώτη να στέκονται μπροστά στα τανκς και να φωνάζουν No pasaran! Τώρα πως καταδέχονται να πέφτουν στα πόδια της κάθε Μέρκελ και να παρακαλάνε να τους δώκει 7 δις για να τη βγάλουνε μέχρι το φθινόπωρο?
'Ετσι θα έκαμε μωρέ ο κομμαντάντε Μάρκος?
Ούτε η Μάρθα Καραγιάννη δεν θα ξέπεφτε σε τέτοια κατάντια, προκειμένου να παντρευτεί τον Κώστα Βουτσά.
Γι αυτό σας λέω αδέρφια μου...
Πιο σωστές ήταν οι προξενήτρες που διαπραγματευόντουσαν τις ανύπαντρες στις αρχές του περασμένου αιώνα, παρά ετούτοι εδώ.Τουλάχιστον οι προξενήτρες έπαιρναν την προμήθεια τους μετά την ευτυχή κατάληξη του συνοικεσίου, ενώ οι τωρινοί διαπραγματευτές μας, είναι ικανοί να μας τα πάρουν όλα και να μας αφήσουν και στο ράφι...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου