Οποιαδήποτε κι αν είναι η συμφωνία που θα επιτευχθεί, όπως δείχνουν τα πράγματα, σήμερα ή αύριο, η Ελλάδα δεν πρόκειται να κερδίσει στο ελάχιστο! Ακόμη και αν είναι καλύτερη απ’ αυτήν του Σαμαρά, ή οποιουδήποτε άλλου...που δυστυχώς δεν είναι και που μοιραία θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο το λαό και τη χώρα. Δεν φταίει ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Τσίπρας.
Για τους τραπεζίτες και δανειστές, για τους εταίρους και την ΕΕ. Δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα. Παίζουν δευτερεύοντα ρόλο. Ολοι αυτοί ενδιαφέρονται μόνον για τα συμφέροντά τους. Και τα συμφέροντα τους υπαγορεύουν την εξυπηρέτηση των κεφαλαίων τους, τα κέρδη τους, την πλήρη υποταγή της χώρας και του λαού της για να έχουν μια έστω και μικρή αγορά για την πώληση των προϊόντων τους, να έχουν φτηνά εργατικά χέρια, υποτυπώδη περίθαλψη και ποιότητα ζωής, βάσεις για τα γεωπολιτικά τους σχέδια και θέρετρα για να παραθερίζουν οι πλούσιοι και το εργατικό τους δυναμικό, με στόχο την πλήρη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών ενέργειας και τη διασφάλιση της μεταφοράς στις χώρες τους.
Αυτή είναι η φάκα… Και ποιο είναι το τυρί; Το τυρί είναι δήθεν το ευρωπαϊκό κεκτημένο, η ευρωπαϊκή ασφάλεια και ο πολιτισμός, τα κοινοτικά προγράμματα εκμαυλισμού και εξαγοράς συνειδήσεων, οι αλόγιστες δανειοδοτήσεις για να εξοφλούνται τα προηγούμενα χρέη και να αυξάνονται τα υπάρχοντα, οι θεσμοί και το κοινό νόμισμα και η ανάδειξη κομμάτων και πολιτικών που να ακολουθούν και να υπηρετούν το διευθυντήριο των Βρυξελλών… Δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία γελοιωδέστερη συγκέντρωση διαμαρτυρίας από την προχθεσινή στο Σύνταγμα, όταν 5-10.000 άτομα παρασυρμένα από κομματικούς ινστρούχτορες διαδήλωναν ΝΑΙ στην Ε.Ε. ναι στο ΕΥΡΩ, ΝΑΙ στην Ευρώπη, τη στιγμή που τα άτομα αυτά από αύριο θα χάσουν τη δουλειά τους, θα βγαίνουν στη σύνταξη στα 67-70, θα πληρώσουν διπλό ΕΝΦΙΑ, θα χάσουν το 15% των αποδοχών τους και το μέλλον τους θα χειροτερέψει… Είναι λοιπόν ηλίθιοι με περικεφαλαία, όταν φωνασκούν για να παραμείνουμε στην ΕΕ, όταν κανείς δεν μπορεί να μας διώξει!
Η όποια συμφωνία λοιπόν, ακόμη και η καλύτερη, γίνεται με την απόλυτη δέσμευση ότι έχουμε παραδώσει την εθνική μας κυριαρχία. Ότι διέπεται από το δίκαιο του Λονδίνου - μοναδικό φαινόμενο για χώρα - μέλος, λες και είμαστε Ζάμπια - ότι σε περίπτωση καθυστέρησης καταβολής των υποχρεώσεών μας γίνονται αμέσως απαιτητά όλα τα χρωστούμενα - όπως υπαινίχθησαν προσφάτως οι δανειστές και το ΔΝΤ - ότι η συμφωνία είναι πάνω από τους νόμους, το ελληνικό δίκαιο και το Σύνταγμα, ότι η συμφωνία ή πρόγραμμα - όπως θέλετε, πείτε το - πρέπει να τηρείται ανεξαρτήτως της βούλησης του λαού και της έκφρασής του μέσω δημοψηφισμάτων ή εκλογών, που σημαίνει τι Τσίπρας τι Σαμαράς, που σημαίνει σκάστε και σκύψτε το κεφάλι γιατί εμείς κάνουμε κουμάντο, θέλετε δεν θέλετε…
Όλα αυτά είναι στοιχεία της συμφωνίας ή προγράμματος από το 2010, που κακή μας μοίρα μπήκαμε στην επιτήρηση και στο ΔΝΤ… Τώρα, γιατί κάθονται και συζητούν και μαλώνουν και τσακώνονται στα κανάλια και στη Βουλή αν ο ΦΠΑ θα είναι 23, 13, η 2013%, ή γιατί κατεβαίνουν στο Σύνταγμα και φωνάζουν ναι στην ΕΕ, ή γιατί το ένα κόμμα ή ο τάδε αρχηγός είναι έτσι ή αλλιώς, μόνον σε μια κοινωνία ηλιθίων θα μπορούσαν να συμβαίνουν… Δυστυχώς όμως στη ζωή χρειάζονται οι χρήσιμοι ηλίθιοι….
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με ιστορία και με έναν πανέξυπνο λαό που όταν ένα μέρος του βρίσκεται στην ξενιτιά διαπρέπει… Όσοι μένουν ακόμη σ’ αυτήν, δυστυχώς, είναι ψεκασμένοι και έχουν εκμαυλιστεί, σε σημείο να αναρωτιέσαι αν όντως είναι Έλληνες ή ραγιάδες... Αγνοούν ότι ζουν στο ομορφότερο μέρος του κόσμου. Έχουν ξεχάσει την ιστορία τους και το θεωρούν υποτιμητικό να μιλούν γι’ αυτήν. Έχουν πέσει με τα μούτρα στην καλοπέραση, στον γρήγορο πλουτισμό και στην κατάργηση κάθε ηθικής αρχής και αξίας. Αδιαφορούν για τον πλούτο της χώρας που είναι ανεκτίμητος.
Παραβλέπουν το γεγονός ότι μόνον τα αναξιοποίητα κληροδοτήματα ξεπερνούν τα 500 δις ευρώ, ότι οι ιδιωτικές καταθέσεις πριν από την κρίση έφταναν τα 350 δις ευρώ. Ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων στο εξωτερικό είναι στην 2η θέση, ότι ο εμπορικός μας στόλος είναι ο τρίτος στον κόσμο και ότι οι Έλληνες της διασποράς συγκεντρώνουν σε κεφάλαια πάνω από το ένα τρις δολάρια. Αυτή την χώρα εμπαίζουν οι δανειστές και οι εταίροι και αυτή την χώρα την οδηγούν στην ταπείνωση, στην εξαθλίωση και στην πτώχευση….
Ποια είναι η ευθύνη του πολιτικού προσωπικού γι’ αυτό το κατάντημα; Μοναδική και μεγάλη. Η πολιτική ηγεσία του τόπου είναι ανάξια να διαχειριστεί την κρίση, είναι υποταγμένη στα ξένα συμφέροντα και είναι υπόλογη για τη σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα… Και αυτό είναι το δράμα του ελληνικού λαού.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου