Τι ωραίο πράγμα να είσαι ένας άεργος μεγαλωμένος στα πούπουλα νέος, όχι ιδιαίτερα έξυπνος, ούτε ιδιαίτερα καταρτισμένος, που όμως ανδρώθηκες μέσα στην ασφάλεια του μπούγιου που σου προσφέρει ένα αριστερό κόμμα της αντιπολίτευσης, με όλα τα προνόμια που κάτι τέτοιο συνεπάγεται στην μπανανία που είναι η μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Για τέτοια παιδιά, και είναι πάμπολλα στην Ελλάδα, οι λύσεις στα προσωπικά τους συμπλέγματα και στις ελλειμματικές τους προσωπικότητες είναι δυο:
Αν είσαι εντελώς σκεπάρνι γίνεσαι χούλιγκαν σε ποδοσφαιρική ομάδα, και αυτομάτως αποκτάς λόγο ύπαρξης αλλά και ασφάλεια και κάλυψη μέσα από το συνονθύλευμα των ομοίων σου. Αποκτάς ταυτότητα, οντότητα, λόγο ύπαρξης, και πάνω απ’ όλα προστασία…
Αν είσαι λίγο (λίγο λέω) πιο προβληματισμένος και πιο σκεπτόμενος, τότε εντάσσεσαι σε κόμμα, και εκτός από τα παραπάνω διάγεις βίο άνετο κι ωραίο, κρυπτόμενος μέσα στον αλληλέγγυο συρφετό. Οι πιο επιτήδειοι μάλιστα διαλέγουν κόμμα εξουσίας, οπότε επενδύουν και στο επαγγελματικό μέλλον τους.
Κάπως έτσι εξελίχθηκε και ο Αλέξης (που προφητικά δήλωνε πέρσι γκρεμιστής)… ασφαλής μέσα στην εικονική πραγματικότητα που είναι το κόμμα. Το κουκούλι των ανεπαρκών. Το οποίο του πρόσφερε ανώδυνες πανεπιστημιακές σπουδές (δεν πατούσε ποτέ, είπε κάποτε ένας καθηγητής του), και ένα εξίσου ανώδυνο στρατιωτικό (6 μήνες στο… ΓΕΝ αν δεν κάνω λάθος).
Και επειδή είχε άστρο, οι συγκυρίες τον έφεραν στην αρχηγία του κόμματος. Μια θέση μέσα από την οποία έζησε αρκετά χρόνια ανεμελιάς και δόξας, με μόνο τίμημα τους αναπόφευκτους διαδρομισμούς, τις πισώπλατες μαχαιριές, τις πατροκτονίες, και τους βυζαντινισμούς που συνεπάγεται η κομματική διαδρομή. Μικρό δηλαδή κόστος για έναν αδίστακτο ημιμαθή επαγγελματία «επαναστάτη» της φακής.
Μέχρι που η πουτάνα η κρίση, μαζί με τις ιδιάζουσες συγκυρίες της τον έφερε στην πρωθυπουργία.
Και εκεί είναι που είδε τον Χριστό … αεροσυνοδό, άσπρισαν τα μαλλιά του, έβγαλε έρπητες, έβαλε κιλά, και αν πιστέψουμε τις κακόβουλες φήμες των σαμαροβενιζέλων υπεβλήθη σε ειδικές αγωγές για να καταπολεμηθούν οι κρίσεις πανικού που τον κτυπούσαν αλύπητα. Και ξεδίπλωσε όλο του το ταλέντο διαλύοντας μια σύγχρονη χώρα σε χρόνο ρεκόρ.
Διότι άλλο να είσαι στην (ηθική) αντιπολίτευση του 4% και να κουνάς το δάχτυλο σε κάθε προσπάθεια (σωστή ή λάθος) της εκάστοτε κυβέρνησης, και άλλο να είσαι πια εσύ κυβέρνηση και να αναγκάζεσαι να λούζεσαι ή μάλλον να εφαρμόζεις όλα αυτά τα οποία κάποτε στηλίτευες.
Ο Σύριζα, και ειδικά ο Αλέξης, έστησε ολόκληρη την ύπαρξή του στην ανέξοδη καταγγελία των πάντων. Κι αυτός για μένα είναι ο βασικός λόγος που άλλες χώρες, εξίσου προβληματικές, κατάφεραν και ξεπέρασαν τα δεινά τους και τώρα βρίσκονται σε ανάκαμψη αν όχι ανάπτυξη. Επειδή ΔΕΝ είχαν Σύριζα (ούτε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ούτε ΠΑΜΕ, να τα λέμε αυτά).
Και αργότερα, όταν το ενδεχόμενο να γίνει κυβέρνηση άρχισε να πλησιάζει, η στείρα άρνηση μετατράπηκε σε ακατάσχετη υποσχεσιολογία. Το τι φούμαρα πούλησαν οι συριζαίοι στο μελανιασμένο πόπολο, που έψαχνε από παντού μια σανίδα σωτηρίας, δεν λέγεται.
Να όμως που ο Σύριζα, μόλις τα κατάφερε να μπει στο Μαξίμου, τα γύρισε όλα, και έκανε την περίφημη κωλοτούμπα του έχοντας προλάβει όμως να καταστρέψει την οικονομία, και όχι μόνο. Και από σαμποτέρ της ΕΕ μετατράπηκε σε πειθήνιο γατάκι της Μέρκελ. Με τον Αλέξη σήμερα (παρέα με τον συγκαμένο) να είναι οι πιο φανατικοί μνημονιακοί γερμανοτσολιάδες έβερ. Και να γεύονται την οργή των πρώην συντρόφων τους, οι περισσότεροι εκ των οποίων την έχουν ήδη κάνει ή ετοιμάζονται να την κάνουν, σέρνοντας τα χίλια μύρια στον άλλοτε λαοφιλή και «άφθαρτο» ηγέτη τους..
Μέχρι και το σούργελο η Ραχήλ τους γλεντάει αμφότερους, επικαλούμενη τον Βλαδίμηρο(!) Μπακούνιν!!!! Τόση κατάντια για τον Αλέξη…
Και να παρακαλάνε τώρα, όσοι μείνανε στον Σύριζα, την κακιά ΦΡΑΠΟΡΤ να αγοράσει τα αεροδρόμιά μας, κι αυτή να κάνει την δύσκολη. Ναι, ο Αλέξης που μέχρι την 24/1/15 περηφανεύονταν στο τουίτερ, ότι δεν θα περάσουν τα «ξεπουλήματα» της κρατικής περιουσίας! Ξεπουλήματα που σήμερα ονομάστηκαν «αξιοποίηση».
Πόσο τον λυπάμαι ώρες ώρες δεν λέγεται. Ειδικά σε εκείνη τη τελευταία συνεδρίαση των εταίρων, που του αλλάξανε θέση, και όταν τόλμησε ταπεινωμένος να ρωτήσει την Μέρκελ, αυτή του έκανε ένα αυστηρό νεύμα να κάτσει κάτω και να σκάσει. Και αυτό έκανε ο άλλοτε Τσε των Βαλκανίων, που θα άλλαζε την Ευρώπη, και που θα χόρευε τον Σόιμπλε στο ταψί.
Εν κατακλείδι, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ο Αλέξης έχει εξαντληθεί, έχει μετανιώσει, και βρίζει την ώρα και τη στιγμή που έγινε πρωθυπουργός.
Άλλα περίμενε και άλλα βρήκε, και γι αυτό κάνει ότι μπορεί για να φύγει από τα χέρια του η εξουσία. Εξ ου και οι δηλώσεις των κολλητών του ότι ο Σύριζα δεν πρόκειται να συνεργαστεί με κανέναν αν δεν πάρει την αυτοδυναμία. Ή ότι αν δεν του κάτσει η πρωτιά, τότε θα ξαναγίνει αντιμνημονιακό κόμμα!!!!
Ποια αυτοδυναμία ρε σεις; Ποια πρωτιά Ρε Αλέξη;
Εδώ τον Ιανουάριο που ακόμη οι χαχόλοι σε θεωρούσαν Μεσσία, και δεν μπόρεσες να την πάρεις. Θα την πάρεις τώρα που ανατίναξες την οικονομία, έκλεισες τις τράπεζες, γέμισες τη χώρα με λαθρομετανάστες, και υπέγραψες ένα μνημόνιο καταδίκη για τρεις τέσσερις ακόμη γενιές;
Εδώ μέχρι και ο άλλοτε σύντροφός σου στη τρέλα Φωτόπουλος (ο διακοπτάκιας) και αποφάσισε να πάει με τους δραχμολάγνους του Λαφαζάνη… μέχρι και ο κομάντο της αγάπης Κορωνάκης, ακόμη και οι καθαρίστριες που επαναπροσέλαβες… ακόμη και η ζουρλή που την έκανες ΠτΒ. Χώρια που όλοι σχεδόν οι δημόσιοι υπάλληλοι, που σε χειροκροτούσαν σαν μαϊμούδες, δηλώνουν τώρα «Λαφαζάνης και ξερό ψωμί…».
Και συ μιλάς για αυτοδυναμία;
Μάλλον να την κάνεις θέλεις, να πάρεις την Περιστέρα και τα παιδιά, και τον Κυρ Αλέκο παρέα, και να πας διακοπές… και καλά θα κάνεις, διότι αν έχω καταλάβει καλά, το τελευταίο 7μηνο «εργάστηκες» πιο πολύ απ όλα τα 42 σου χρόνια.
Οπότε σε καταλαβαίνω.
Πέτα τη λευκή πετσέτα και καν’ την… Για το καλό όλων μας.
Δεν είσαι για τα δύσκολα εσύ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου